- 30 Ağustos 2015
- 81
- 22
- 88
Hanımlar ben 4 yaşında babamı kaybettim. Üvey baba ile büyüdüm. Yokluktan tutun da sevgisizlikten herşeyi yaşadım. Zor bir şekilde öğretmen oldum. Evlendim. Eşim çok iyi ama ailesi ile sorunladımız var akıl verin. Görümcem eşinden ayrı. Onu görünce annem kızını görünce kendim aklama geldi ve eşime onlara sahip çıkalım destek olalım derdim. Ama onlar kızı ile beni hep aşağılar arkamdan uğraşırmış. Laf falan vururlardı. Bende beni tanımıyorlar zamanla tanırlar derdim. Birgün kayınbabam belini kırdı onun evi hastaneye yakın diye orda kaldı. Bizde hergün ziyarete gittik. Son gidişimizde mutfakta yardım edip çıktım. Arkamdan yabancı varlıkları mutfağına sokmam demiş eşim duymuş eşim alıp çıktı beni. Bizden sonra da yine olay çıkarmış babası kırık belle köye gitti araçla. Biz köye ziyarete gittik kayınbaba bize surat asıyor. Bana diyorki o boşandı yuvası dağıldı ne yaparsa hoşgöreceksiniz.sen geldin geleli evimizde sorun çıkıyor senden dolayı diyor. Eğer böyle yapacaksan gelme dedi. Eşim ve kayınım diyorki seni kıskanıyor ve bundan olay çıkarıyor diyor ama baba beni suçluyor. Kaynanada beni aşağılıyor. Aradan bir yıl geçti. Görümce hastalandı eşim götürüyor kayınım yanında duruyor. Eşime bizi gel köye götür diyor. Bende çıldırdım beni kayınımı evden kovdu ama siz onun arkasında dolaşıyorsunuz bırakın babası ilgilensin işi bitince yine aynısı yapacak dedim. Hanımlar çok çektim çocukluğumdan bu yana gücüm tükenmiş. Olay belki küçük benim gücüm kalmadı ben bu aile ile karşılaşmak seslerini duymak varlıklarını bilmek istemiyorum. Bazen sessizce tayin aldırıp eşimi de terketmek istiyorum. Tekrar diyorum olay küçük ama bana ağır geliyor. Gücüm bitmiş yığılıp kalıyorum akıl verin.