Kısa kısa anlattım başka şeyler de dedi...İyi geceler. Biraz abartmış olabilir misiniz acaba? Kız size daha önce sen de kaçarak evlendiğin için nasıl bir his diye sormak istemiş yani. Tamam belki pat diye sormuş olabilir ona bişey demiyorum ama yaşadıklarını anlatıp, ki belli ki kaçtığın için ailenle konuşmuyorsun ve bu durum sana yara veriyor. Hepsine değdi demek yerine keşke ailemle konuşabilsek küs olmasak filan diyebilirdin.
Evet biz de eşimle 3 sene ailemi ikna edebilmek için bekledik sonunda da ettik . Çok şükür. Hatta babam kaç git dedi o derece. Kaçmadım. Ama tabii ki ikna edilemiyorsa ve ailelerin evlilik onayı vermemelerinin sebebi çok saçma veya gereksiz birşey ve evlenmeyi düşünen çift bilinçli ve herşeyin farkında ise en son çare kaçmak olabiliyor bazen MaalesefYalan söylemenin anlamı yok. Gercekten ailenizle küs olmaya değecek birşey var mı? Yok..keske aileler cocuklarinin kararlarına saygi duysa ve keşke çocuklar da aileleri ikma edene kadar bekleyebilse. Bizim bir enişte evlenebilmesi için 2 sene sabretti ve sonunda düğün ailenin rızası ile oldu. Bence kaçmak yerine sabretmeyi de denemeliler. Daha burda kaç zaman olmuş. Bebeğinize gelince biraz fazla tedirginsiniz.. Çocuğunuz ağladınız diye günlerce tedirgin olmaz. Lakin hala huzursuzsaniz bunu hissediyor olabilir. Biraz rahatlamaya çalışın ve başka işlerle meşgul olun
Ailem istemiyor beni bebeğimi bile görmek istemiyor ... arkadaşlara gelince onlarda bizimle benzer şeyleri yaşayacak gibiler ...Yalan söylemenin anlamı yok. Gercekten ailenizle küs olmaya değecek birşey var mı? Yok..keske aileler cocuklarinin kararlarına saygi duysa ve keşke çocuklar da aileleri ikma edene kadar bekleyebilse. Bizim bir enişte evlenebilmesi için 2 sene sabretti ve sonunda düğün ailenin rızası ile oldu. Bence kaçmak yerine sabretmeyi de denemeliler. Daha burda kaç zaman olmuş. Bebeğinize gelince biraz fazla tedirginsiniz.. Çocuğunuz ağladınız diye günlerce tedirgin olmaz. Lakin hala huzursuzsaniz bunu hissediyor olabilir. Biraz rahatlamaya çalışın ve başka işlerle meşgul olun
Evet biz de eşimle 3 sene ailemi ikna edebilmek için bekledik sonunda da ettik . Çok şükür. Hatta babam kaç git dedi o derece. Kaçmadım. Ama tabii ki ikna edilemiyorsa ve ailelerin evlilik onayı vermemelerinin sebebi çok saçma veya gereksiz birşey ve evlenmeyi düşünen çift bilinçli ve herşeyin farkında ise en son çare kaçmak olabiliyor bazen Maalesef
Ailem istemiyor beni bebeğimi bile görmek istemiyor ... arkadaşlara gelince onlarda bizimle benzer şeyleri yaşayacak gibiler ...
Değdi ... Her ne kadar çok üzülsem de kızım ve eşim herşeye değiyor benim için...1 haftada gel kaçalım demek çok çocukça geldi. Okulu bile bitmemiş daha. Bu yeni nesil ne kadar fos çıktı.
Siz de durumu fazla abartmışsınız. Bir soruya patlayıp "bak değdi" demeniz havada kalmış. Belli ki değse de etse de olmuyor. Kıza da sabırlı ol diyebilirdiniz ama siz daha çocuksunuz, çocuğunuz var. Ne diyelim.
Umarım ailenizle barışırsınız ama kimseye örnek olmaya çalışmayın.
O defter benim için çoktan kapandı ... Ama işte nadir de olsa böyle boşluğa düşüyorum bazen...İnanın size ve bebeginize o kadar üzüldüm ki. Aileniz bu konuda ne kadar hata ettiğini gün gelir inşallah anlarda, ama sizi bu günlerde işte yalnız bıraktılar. Maalesef aileler de bazen kendi egolarını bir yana bırakıp çocuklarının kararlarına saygı göstermiyor. Kaçmak zorunda kaldığıniza üzüldüm. İnşallah yuvanizda hep mutlu olursunuz. Arkadaşınız biraz sabretsin. Bazi aileler zamanla evlilik fikrine alışıyor.
21 yaşındayım eşimle çok farklı sebeplerden dolayı kaçarak evlendik şimdi çok mutluyuz 7 aylık bir kızımız var . Bizim üniden arkadaşlar epey süredir birlikte takılıyor gerçi kızla pek bir samimiyetimiz yok...
kız ailesine evlenmek istediğini falan anlatmış zaten üniversite son sınıfta şuan... ama ailesi izin vermiyor o adam bizim ailemize uygun değil falan filan demiş olmaz diyorlar 1 hafta bu anlaşmazlık sürdü
Tabi bizim arkadaş bunları duydukça deliriyor yok o olmazsa evlenmem falan filan diye bizimle sürekli konuşuyor ne yapsam falan diye .... Kız da konuşmak için kız birkaç günlüğüne arkadaşların yanına gidiyorum diye ailesinden zar zor izin alıp çıkıp geldi ... Kız geldi gelmesine zaten çok fazla samimiyetimiz de yoktu okuldan ...neyse işte konuşuyorlar falan bizim arkadaş kıza dedi ki zaten okulunda bitiyor ailen vermeyecek belli benimle kaçar mısın diye sordu ? kimse böyle birşey beklemiyordu tabi kız da şok oldu bizim arkadaş dedi ki düşün taşın sen kararını ver ben zaten seni çok seviyorum seninle olmayacaksa kimseyle de olmasın falan dedi ... sonra da arkadaş eşimle birlikte evden çıktılar biraz kafa dağıtsın diye...
kız bizimle birlikte kaldı... benim samimi olduğumuz birkaç arkadaşım daha var konuştuk falan filan son karar sizin biz birşey diyemeyiyiz dedik . Öyle biraz daha kız anlattı işte korkuyorum falan dedi ama çokta istiyorum üzülüyorum dedi ve bir süre sonra kendini tutamayıp ağlamaya başladı
Biz işte kıza birşey olmaz falan dedik.... Kız bana dönüp dedi ki ailen seninle konuşmuyor ya hani ne hissediyorsun nasıl başa çıkıyorsun nasıl dayanıyorsun ? ( Başka şeyler de dedi) biran başımdan aşşağı kaynar sular dökülürmüş gibi hisettim arkadaşlarımda ne diyeceklerini bilemediler tabi ...en yakınlarım onlardı neler yaşadığımı en iyi onlar biliyor en çok onlar destek oldular bu süreçte ....
kızım doğduktan sonra hiç ağlamamıştım hep onu düşünüyorum çünkü beni hisseder diye(( içime atıyorum güçlü olmak zorundayım diyorum arkadaşlarım da biliyor ... Ama işte böyle duyunca birden çok kötü oldum ama karşımda oturan bebeğimin karşısında ağlayamazdım tutabildiğim kadar tuttum kendimi ama arkadaşlarım fark etti hemen.... dedim ki sen merak etme ben çok mutluyum hepsine de değdi her zaman iyi ki diyorum falan dedim. yinede gözlerimden akan yaşlara engel olamadım bebeğimde o anda beni ilk kez öyle gördü ve gözlerimin içine bir süre baktı dudaklarını büzdü derin derin içini çekti ve ağlamaya başladı arkadaşlarım kucağına aldı ve sevdiler falan ağlamasın diye bende hemen kendimi toplamaya çalıştım .Kızda anladı hatasını çok özür dilerim öyle demek istemezdim falan dedi ...Benim arkadaşlarımda çok kızdı içten içe (çünkü kızım onların eline doğdu) sonradan zaten uzun uzun konuştuk ... ( iyi ki onlar var iyi ki ) :))
Ama dün bu olaydan sonra kızım sürekli kucağıma gelmek istiyor en ufak birşeyde çok çabuk korkup irkiliyor ağlamaya başlıyor ... ve ben çok üzülüyorum bu duruma arkadaşlarım da sinir oldu bende hala etkisindeyim içim bir tuhaf oldu dünden beri ...anlatmak istedim işte ....
21 yaşındayım eşimle çok farklı sebeplerden dolayı kaçarak evlendik şimdi çok mutluyuz 7 aylık bir kızımız var . Bizim üniden arkadaşlar epey süredir birlikte takılıyor gerçi kızla pek bir samimiyetimiz yok...
kız ailesine evlenmek istediğini falan anlatmış zaten üniversite son sınıfta şuan... ama ailesi izin vermiyor o adam bizim ailemize uygun değil falan filan demiş olmaz diyorlar 1 hafta bu anlaşmazlık sürdü
Tabi bizim arkadaş bunları duydukça deliriyor yok o olmazsa evlenmem falan filan diye bizimle sürekli konuşuyor ne yapsam falan diye .... Kız da konuşmak için kız birkaç günlüğüne arkadaşların yanına gidiyorum diye ailesinden zar zor izin alıp çıkıp geldi ... Kız geldi gelmesine zaten çok fazla samimiyetimiz de yoktu okuldan ...neyse işte konuşuyorlar falan bizim arkadaş kıza dedi ki zaten okulunda bitiyor ailen vermeyecek belli benimle kaçar mısın diye sordu ? kimse böyle birşey beklemiyordu tabi kız da şok oldu bizim arkadaş dedi ki düşün taşın sen kararını ver ben zaten seni çok seviyorum seninle olmayacaksa kimseyle de olmasın falan dedi ... sonra da arkadaş eşimle birlikte evden çıktılar biraz kafa dağıtsın diye...
kız bizimle birlikte kaldı... benim samimi olduğumuz birkaç arkadaşım daha var konuştuk falan filan son karar sizin biz birşey diyemeyiyiz dedik . Öyle biraz daha kız anlattı işte korkuyorum falan dedi ama çokta istiyorum üzülüyorum dedi ve bir süre sonra kendini tutamayıp ağlamaya başladı
Biz işte kıza birşey olmaz falan dedik.... Kız bana dönüp dedi ki ailen seninle konuşmuyor ya hani ne hissediyorsun nasıl başa çıkıyorsun nasıl dayanıyorsun ? ( Başka şeyler de dedi) biran başımdan aşşağı kaynar sular dökülürmüş gibi hisettim arkadaşlarımda ne diyeceklerini bilemediler tabi ...en yakınlarım onlardı neler yaşadığımı en iyi onlar biliyor en çok onlar destek oldular bu süreçte ....
kızım doğduktan sonra hiç ağlamamıştım hep onu düşünüyorum çünkü beni hisseder diye(( içime atıyorum güçlü olmak zorundayım diyorum arkadaşlarım da biliyor ... Ama işte böyle duyunca birden çok kötü oldum ama karşımda oturan bebeğimin karşısında ağlayamazdım tutabildiğim kadar tuttum kendimi ama arkadaşlarım fark etti hemen.... dedim ki sen merak etme ben çok mutluyum hepsine de değdi her zaman iyi ki diyorum falan dedim. yinede gözlerimden akan yaşlara engel olamadım bebeğimde o anda beni ilk kez öyle gördü ve gözlerimin içine bir süre baktı dudaklarını büzdü derin derin içini çekti ve ağlamaya başladı arkadaşlarım kucağına aldı ve sevdiler falan ağlamasın diye bende hemen kendimi toplamaya çalıştım .Kızda anladı hatasını çok özür dilerim öyle demek istemezdim falan dedi ...Benim arkadaşlarımda çok kızdı içten içe (çünkü kızım onların eline doğdu) sonradan zaten uzun uzun konuştuk ... ( iyi ki onlar var iyi ki ) :))
Ama dün bu olaydan sonra kızım sürekli kucağıma gelmek istiyor en ufak birşeyde çok çabuk korkup irkiliyor ağlamaya başlıyor ... ve ben çok üzülüyorum bu duruma arkadaşlarım da sinir oldu bende hala etkisindeyim içim bir tuhaf oldu dünden beri ...anlatmak istedim işte ....
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?