- 1 Ekim 2019
- 1.160
- 1.266
- 53
- Konu Sahibi abiyekuzu26
-
- #1
Merhabalar. Benim iki yıldır yediğim içtiğim ayrı gitmeyen. Aynı kaptan yemek yendiğimiz. Üzerimde de çok emeği olan( Boşanma aşamasında çok kahrımı çekti) bir arkadasım var(dı). Bu iki yıl içerisinde zaman zaman anlaşmazlıklarımız oldu havadan sudan sebeplerle 2 3 sefer hep ben alttan aldım yanına gittim konuştum. Gerektiği yerde özür diledim. Ki ağladığımı bilirim üzüntüden.
Son olaya gelelim telefon etmiş etmiş diyorum hiç duymadım aramasını da görmedim ertesi gün iş yerinde tavır yapmaya başladı. Önemsemedim yine ona da simit aldım. Kendi masasında yedi. Önemsemedim öğle arası davet ettim yemeğe gelmedi. Kendi gitti ben dönerken yemekten o gitti bir de beni görüncenkarsı kaldırıma geçti. Bir hafta on gündür durum bu. Tüm binadaki çalışanlara dedikodu malzemesi verdi böyle yaparak. Hala daha yapıyor. Ayrıca iş konusunda yardım istediğimde de yapmıyor.
Neyse ben eskisi gibi gidip konuşmak istemediğimi fark ettim ve konuşmadım. Ve bugünde kafamda bitirdim. Bir müşterinin getirdiği çikolatayı diğer mesai arkadaşına ikram etti beni es geçti. Ben bunu asla yapmaZdım. Bana yapılması zoruma gitti.
Bugün cidden üzüldüm.
Bu dakikadan sonra yine konuşmamaya devam ederim ama içimdeki hüznü durduramıyorum düğününde param olmadığı için kredi kartımla ona altın aldım 500 liraya kendime elbise aldım. Kınasına hiçbir arkadaşı gelmedi ben geldim.
Hep böyle oluyor kimseyi kırmayayım derken ben kırılıyorum. O bana düşman gibi davranadursun ben onun düğün borçlarını ödeyeyim.
Çok içerledim sadece paylaşmak içimi dökmek istedim. Ve belki tecrübeleri ablalardan bir kaç şey duyarım dedim. Teşekkür ederim.
Son olaya gelelim telefon etmiş etmiş diyorum hiç duymadım aramasını da görmedim ertesi gün iş yerinde tavır yapmaya başladı. Önemsemedim yine ona da simit aldım. Kendi masasında yedi. Önemsemedim öğle arası davet ettim yemeğe gelmedi. Kendi gitti ben dönerken yemekten o gitti bir de beni görüncenkarsı kaldırıma geçti. Bir hafta on gündür durum bu. Tüm binadaki çalışanlara dedikodu malzemesi verdi böyle yaparak. Hala daha yapıyor. Ayrıca iş konusunda yardım istediğimde de yapmıyor.
Neyse ben eskisi gibi gidip konuşmak istemediğimi fark ettim ve konuşmadım. Ve bugünde kafamda bitirdim. Bir müşterinin getirdiği çikolatayı diğer mesai arkadaşına ikram etti beni es geçti. Ben bunu asla yapmaZdım. Bana yapılması zoruma gitti.
Bugün cidden üzüldüm.
Bu dakikadan sonra yine konuşmamaya devam ederim ama içimdeki hüznü durduramıyorum düğününde param olmadığı için kredi kartımla ona altın aldım 500 liraya kendime elbise aldım. Kınasına hiçbir arkadaşı gelmedi ben geldim.
Hep böyle oluyor kimseyi kırmayayım derken ben kırılıyorum. O bana düşman gibi davranadursun ben onun düğün borçlarını ödeyeyim.
Çok içerledim sadece paylaşmak içimi dökmek istedim. Ve belki tecrübeleri ablalardan bir kaç şey duyarım dedim. Teşekkür ederim.
Son düzenleme: