bir arpa boyu yol alamadim, beni ne bekliyor, ne dogru bilemiyorum?

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.

Neye alismasin çoçuk? Sosyallesmeyemi? Evde sadece 4 duvar arasindami kalsin?

Su yazdiklarinda keni sorumluluk alma sifir, habire kocani, anneni suçluyorsun. Kaç tane konu açtin ve milletin hiçbir önerisini kabul etmiyorsun. Denemek sifir fakat sürkeli miy miy miy.

Depresyondaysan, bir psikolog bul. Cocuga bakim illa evde olmaz. Puseti al çik. Otobus ilede, araba ile bebek koltugu ile gidebilirsin. Cocugu yuvaya birak, en azindan oranin dilini sökere ve daha sosyallesir.

Süreci baslat yani. Psikologtan tedavi görürkende yavastan mülakatlara gir ve ise gir.

Türkiyeye kesinlikle gitme. Hele yüksek egitilmis insanlar için dahada zor. Torpilin felan yoksa cok zorlanirsin. Psikolojin zaten bozuk, öyle müdaheleci bir anne ile iyicene dibe vurursun. Cocugun içinde zor olur, kresler pahali sonrasinda sürekli sinavlar,...

Yani bulundugun ülkede önce olanaklarini dene. Sonuna kadar git. Ondan sonra halen Türkiyeye gitmek istiyorsan (ben tavsiye etmem ama) yine git. Sen hiç birsey yapmiyorsun, hiçbirsey denemiyorsun. Sadece nostalji yapip yerinde sayikliyorsun. Silkelen, kendine gel ve birseyler yap!
 
Çok yorgun hissediyorum kendimi, yuvalara başvur, git oraya alıştır vs. Sonra al tekrar alıştır , hiç enerjim yok
 
88pericik .!.:
Çok yorgun hissediyorum kendimi, yuvalara başvur, git oraya alıştır vs. Sonra al tekrar alıştır , hiç enerjim yok
Genişletmek için tıkla...

Cocuk ile tüm gün ne yapiyorsun o zaman? Ona bakmakta enerji gerektirmiyormu?

Yuva sonuçta çoçuk için gerekli birsey, gelisimi için.

Neyse birsey demiyorum artik. Türkiye hos, süper, hayal kurmaya devam et. Konular açmaya devam et.
 
Ayyyyyy şurada yazdıklarınızı okudukça içim şişti.
Kimbilir çevrenizdekilere , annenize , eşinize , yüz bin katını yaptınız da bu hale mi getirdiniz ?
Tüm hayat enerjimi , geleceğe olan inancımı sömürdünüz.
 
Ona bakmak uykusuzluk eşimle boşanma vs. Kavgalar bittim
 
hayatım güzel ben mi saçmalıyorum
 
88pericik .!.:
hayatım güzel ben mi saçmalıyorum
Genişletmek için tıkla...
Valla dünyanın temiz olmasını istiyosanız , önce kendi kapınızın önünü süpüreceksiniz.
21 gün diye bi kural var. Kendinizi 21gün düzeltin bakalım , neler değişecek.
Hayata pozitif bakın ya .
Bi temiz hava alın , bu nedir ...
 
88pericik .!.:
Çok yorgun hissediyorum kendimi, yuvalara başvur, git oraya alıştır vs. Sonra al tekrar alıştır , hiç enerjim yok
Genişletmek için tıkla...

İyi de ablacım çocuğun zihinsel gelişimi için kreşe vermelisiniz. Siz başvuruyla uğraşmicaksanız söyleyin kocanız yapsın. O da yoksa özel kreşe verin İsviçrede paran varsa her olanak önüne geliyor.

Diğer konuya dönelim sizi sıkan şey bence sosyal yalnızlık. Öncelikle Türk arkadaş bulmaya ne dersiniz? Facebookta gruplar oluyor, organizasyonlar oluyor, buluşmalar oluyor. Bir de tavsiyem Verein denen bir spor klübüne katılmanız, eğlenirsiniz. Spor yaparken dil gerekmiyor.

Şimdi eşinizle bir probleminiz yok anladığım kadarıyla. Siz can sıkıntısına sebep boşanmak istiyorsunuz. Eşinize diceksiniz ki ben sosyal olarak sıkılıyorum seninle bir derdim yok, bana her ay İstanbul/İzmir uçak bileti al. Çocuğa birkaç gün baksın siz de İstanbul ziyareti yapın gezin, tozun arkadaşlarınızla buluşun. Bir de eşinize görev verin o da Türk arkadaş baksın. Tanıdığım Rus bir kadın vardı, işadamı bir abinin kapaması olarak yaşıyordu. Her ay Rusyaya annesini ziyaret gidiyormuş, öyle demişti.

Genel olarak siz her gün açık havada spor yapın bence. Her gün yürüyüş, koşu artık neyse yapmalısınız.

İsviçre maaşları hayvani afedersiniz, alın çocuğu gidin İtalya, Malta, İspanya hepsi gayet yakın arabayla gidiliyor. İnanın paranız varsa ayyy sıkıldım demek zor.

Madem bunalıyorsunuz, milyonla çare var yahu. Böyle 8 yıldır kendinizi yiyeceğinize çözüm yolları üretceksiniz.
 
88pericik .!.:
Ona bakmak uykusuzluk eşimle boşanma vs. Kavgalar bittim
Genişletmek için tıkla...

Uyku egitimi vereceksin. Krese versin yükün zaten azalmis oluyor. Tüm olanaklara hayir dersen, nasil bu isin içinden çikmayi düsünüyorsun? En azindan bir çoçugu bir iki saatligina esine birak ve bir psikologa git. Anti depresyon haplar ile kim bilir bu bunalimindan çikarsin. Yerinde sayiklarsan asla birsey degismez.

Esim annem ne diyor diye bakmayacaksin. BEN ne yapabilirim diyeceksin. BEN ne istiyorum diyeceksin ve uygulayacaksin.
 
Eşinize hak veriyorum. Buranın yaşanacak hali, çekilecek derdi kalmadı. İnanır mısınız ekonomik sorunlardan fırsat bulup varoluş sancısı çekemiyor, depresyona giremiyor insan. İşsizlik bir yandan, çalışsan da para yok.. ben Türkiyenin en büyük en kurumsal özel okullarından birinde çalıştığım halde aylardır maaşımı alamıyorum. Üstelik adalet denen bir kavram da yok. Haklı fesih yapıyorsun adamlar istifa etmiş olarak gösteriyor. İşin yoksa senelerce mahkeme sonucunu bekle dur... Kimse okumuş eğitimli insana değer vermiyor. Çocuğunuzun geleceği için orda kalmanız en mantıklısı.

Ayrıca insanın nerede yaşadığı önemli ama asıl önemlisi kafanızın içi.. Siz nereye giderseniz gidin mutlu hissetmezsiniz, çünkü senelerdir sürekli içinde yaşadığınız koşullardan şikayet etmiş bir çözüm de üretememişsiniz. Elinizdekilerle mutlu olmak, evliliğinizin ailenizin güzel yanlarına odaklanmak bu kadar mı zor ? Gerçekten 2012 senesinden beri aynı repliklerle adeta kopyala yapıştır yaparak konu açmışsınız üşenmedim baktım. Bir de eşinizi düşünün.. Senelerce kendini tekrar eden bir türlü mutlu olamayan hep ama hep gitmek isteyen bir kadın... Sizde ciddi bir tıkanıklık var.. Ona odaklanın önce..
 
Siz yurtdisina geldiginizde yasiniz kacti? Liseden sonra geldiyseniz 18 19 olmalisiniz. 14 yildir nasil alisamazsiniz???Orda okumus okul bitirmissiniz. 14 yilda insan yasadigi ulkenin herseyine uyum saglar adapte olur dilini akici konusur. Bir iki tane de olsa arkadas yapar. Hic mi arkadasiniz olmadi uni de? Ben 15 yasima yeni girmistim geldigimde. 19 yil bitti. Hem okudum hem calistim. Tabiki durumlari karsilastiramam ama siz sanki gittiginiz yeri sevmemek icin inat etmissiniz. Yoksa mumkun degil uyum saglayamamaniz. Turkiye'de iken yurtdisi sevdaniz agir basmis simdi Turkiye sevdaniz agir basiyor. Kocaniza dengesiz diyorsunuz ama asil dengesiz olan sizsiniz. Insan 14 yilda cok seyler basarir. Okumus etmis kadinsiniz nasil hala kendinizi baskalarina muhtac hissediyorsunuz? Alt tarafi 1 cocugunuz var. Benim ablam 4 cocukla 2 iki ise gidiyor. Cocuklarindan 2si 5 yasindan kucuk. Ablam 18 yasindaydi geldiginde, hep calisti okuyamadi ama kendi ayaklari uzerinde duruyor.

Siz sunulan cozumlere de olmaz diyorsunuz. Hic cozum odakli degilsiniz, asiri karamsarsiniz. Kocanizdan ayrilmazsiniz. Sizin durumunuz duzelmez. Boyle gider bu.
 
Bunları yapıyorum yani yardım alıyorum kızımı alıp dışarı çıkıyorum insanlarla tanışıyorum ama iki hafta sonra duvarlar bu ülke bu sıkıcılık ırkçılık üstüme üstüme geliyor boğuluyorum, Türkiye’ye dönsem herkes başka şey söylüyor, ben mi çözüm odaklı değilim yoksa benim durumum gerçekten karmaşıkmı, İnan’ın yurtdışına gitmeden anlamak zor , yalnızlık zor
 
Ulke ne acidan sıkıcı??? Tanistiginiz insanlarla niye dostlugunuzu ilerletemiyorsunuz? Ne oluyor o tanistiginiz kisilere? Irkcilik demissiniz malesef kacinilmaz olabiliyor ama hergun ayni muameleyi gormuyorsunuz herhalde???
 

Ne denedin ki? Birsey yapmiyorsun, neyin irkçiligi? Sürekli bir bahanen var farkindamisin? Yok enerjim yok, yok irkçilik. Isviçrede tek Türk senmisin? Türkler hiçmi çalismiyor? Azim göstermen lazim. Is bulmak hemen olmuyor. Cv'ni yolla, onlarin okumasini bekle, sinavlara gir, mülakata gir,..

Bu süreçtede dedigim gibi psikologa git, çoçugunu krese yolla,.. Sürekli Türkiyeyi hayal etme. Cünkü sadece o, hayal. Simdi irkçilik yasadigini düsünürsen, Türkiyede daha kötüsünü yasarsin. Yurtdisindan gelenlere daima açik eller ile beklemiyorlar. Türkiyede iki üniversite okumus, dil bilenler bile issiz, torpil yüzünden.

Ve isviçrede iyi kötü kreslere, okullara güvenebilirsin. Türkiyede millet 2bin lira veriyor aylik azicik eli yüzü düzgün bir krese. Ve yinede güvenmiyorlar, kamerali kres istiyorlar.

Bende yurtdisinda yasiyorum, neyin ne oldugunu gayet iyi biliyorum.
 
bahane değil dertleşiyorum inanın elimden geleni yapıyorum
 
Harekete gecemiyorum, iyi değilim aileme sığınmak istiyorum hırpalıyorlar, kocam dengesiz boşan deyip duruyor felaket seneryoları çiziyor bana her türlü hakareti aşağılamayı yapıyor sonra dünyanın en fedakar babası oluyor ve ben mutlu olalım istiyorum diyor, İsviçre’de okudum çalıştım iş görümelerine burada gidiyorum ama ırkçılık yaşıyorum gönlüme göre bir iş bulamıyorum, Türkiye de ne yapıcağım bilmiyorum ama deli gibi ülkemi özlüyorum
 
Ne istediğimi bilmiyorum
 
Şu an düşündüm kızım büyüyene kadar 18 yaşına gelene kadar yurtdışında kalıyım en az 1 yılda eşimle ayrılmayayım duruma bakıyım 1-2 yıl sonra ayrılık kararı veririm kızım 18 yaşına gelince de dönme kararı , çok mu hayalperest bir düşünce, hemen mi dönmeliyim?
 
Bence hemen tedavinizi olun sonra kararlar verin.. bu arada da kızınızı yuva kreş ne varsa artık bir yere gönderin..
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.

Benzer Konular

  • Kilitli
Ne yapacağımı bilemiyorum sıkışıp kaldım?
2
Yorumlar
33
Görüntüleme
2K
uyuyanguzell1
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…