- 10 Nisan 2014
- 1.644
- 2.250
- 333
Ne kadar da benziyoruz. O yüzden rahatlıkla seni anlıyorum. 5 buçuk yıl geçti benim de. Ve yurt dışındayız anne baba kardeş herkes uzakta. Testte çift çizgi görsem bile yetmez herhalde bana. Ultrasonda bebeği görene kadar inanamam. Bebek sesine kokusuna hasret olmak bambaşka bir şey. Arkadaşlarımla görüşürken ister istemez arada bebekle oynama durumu oluyor. Ozellikle yeni dogan ile bir yas arasi bebeklere bayiliyorum. Kucağıma alıyorum ağlıyor bazen annesine gitmek istiyor. Ben de gözyaşlarımı icime dokuyorum.
Ama senden farklı durumlarim da var. Ben kendimde kalbimde resmen sevgi şefkat fazlalığı hissediyorum bunu bebegime vermem için allah kadınları böyle yaratmış. O hissiyati bir yavruya verememek acı veriyor. Yalnızlık hissi mahvediyor. Ancak ben yalnız değilim. Biz evde dört kişiyiz. Ben eşim ve iki güzel kedimiz. Gece bizimle uyuyan karnı acikinca kucağıma gelip miyavlayan bebeklerim var. Onların tüylerini severken sanki o sefkatin hepsini ona veriyorum ona merhamet edip buyutuyorum. Ve bütün negatif enerjim kayboluyor. Onlara sarılıp uyumak kadar güzel bir duygu daha önce hiç yasamamistim. Kedilerim bize gelmeden once esim evden çıktığında ev bomboş gelirdi. Bir ses duysam akşam hemen kulak kabartırdım. Şimdi kedidir deyip geçiyorum. Ev miyavlama sesiyle doldu. Yemek yaparken dur yavrum zıplama sakin ol, tamam birazdan yiyeceğiz diye konusa konusa geçiyor zaman. Bebegin yerini alır demiyorum tabi ki ama beni o kadar güzel meşgul ediyor mutlu ediyorlar ki. Belki de ona verdigimiz sevgiden rabbim razı olur kim bilir?
Bir diğer konu da bir tane olsun demissin. Allahın hazinesi o kadar geniş ki. Seninle tamamen aynı duyguları yaşadığım için çok rahat yazıyorum. Hayır bir tane olmasın. Allah kaç tane verirse o kadar versin. Hayirlisindan bol bol insaallah :)
Bir de geçenlerde bir söz duydum. Allah dünyada bir kul yaratmak istediği zaman buna anne babasını vesile kılar dedi. Çok etkilendim. Aslolan bir insanın dünyaya gelmesi. Yoksa bizim çoluk çocuk müreffeh bir hayat yaşamamız değil.
Tabi ki üzülüyorum ve birebir hissettigin şeyleri hissediyorum, ama bununla başetmeyi öğrendim yukarida yazdigim şeylerin çok etkisi oldu hayatimda. Üstelik bendeki pcos sebebiyle olmuyor. Tedavi gördük epey yine yok. Hormonlar da beni çok zorluyor çünkü adet gecikmesi yaşadığım zamanlar patlayacak gibi bunaltiyor.
Son olarak biz artık yavaş yavaş evlat edinmeyi düşünüyoruz. Artık kadınlar dogurmadan da emzirebiliyor bazı yöntemlerle ve süt çocuğumuz olabilir. Buradan evlat edinme sayfasını takip edebilirsiniz. Çok güzel hikayeler var. Kısa yazacaktim dayanamadım. Inşaallah rabbim bizlere de hayirli evlatlar versin. Bir değil bir çok ikiz ikiz hatta :)
Rabbim evinizi çocuk kahkahalarıyla doldursun,peşlerinde koşmaktan,kahve içmeye vakit bulamayın emi
.Annelik oyle bir güç veriyor ki insana,kendini yeterince savunamayan sessiz biri bile,dünyaya karşı duracak gücü kendisinde buluyor.
Birkaç yıl once bir düğünde,cocuğunu tokatlayan bir anneye karşı cıktım ve "neden bunu yapıyorsun,ne yapmış olabilir çocuk şu anda,kaldı ki yapsa bile cocuk o,kendıne gel" dediğim için,senin yüzünden laf işitiyorum milletten diye bir daha tokat attı
...
,eliyle mi yaratmış haşa,bende olsam alıp sevmem çocugunu,kargaya yavrusu kuzgun görünürmüş demek lazımda,kıskandıya bağlar böyle çapsız kişiler
