- Konu Sahibi mineerhan9288
- #1
Hayat bnm icin cok zor. Ön lisans okudum fakat eşim izin vermediği için çalışmadm evlendik, ailemin tüm baskısı ve olumsuz tavrına karşı. 14 aylık evliyim. Şimdi 4,5 aylık hamileyim. Eşim maddi konularda cok yetersiz kalmaya başladı benim babamn şirketi var eşimi ikna ettim ve babama çalışmak istediğimi söyledim ama hamile olduğum icin olmaz dediler. Körü körüne aşık oldum diye herşeyden vazgeçtim. Sonucta o bnm eşim oldu bi süre mutlu oldum ama kısa bi süre. Inanın hamile olduğum olmadığım hiç farketmiyo bana hayatı zindan ediyo. Düşüncemi söyledim ilgisizsin neden bunu yapıyosun dedim neden böyle oldun dedim. Ben liseli aşıklar gibi olamam dedi sen daha cocuksun dedi. Hakaretler küfürler... Bense hep ona destek oldum bugüne dek. Sen getir bn yiyim asla demedim kimseye muhtaç olmadan ikimiz yaşayalım dedim hep. Bn öyle yan gelip yatim asla yapmadım çok cabaladim bu evlilik icin. Belkide bu son konu açışım. Kendim ilgilensem istemiyo soğudu biliyorum. Bn iş güç para derdindeyim diyo başka bise demiyo. Sen cocuksun hala diyo. Kiskansam kiskandi oluyo uzak dursam odaya çekilip aglasam agladm die bni daha cok üzüyo. Dayak bile yedim bebegimle birlikte. Uzak dursam duramıyorum çünkü yinede seviyorum. Ama artk bu sevgi çok canımı acitiyor. Evlendigim günden beri hakaret küfür dayanılmaz rezillik çektim hep sustum ama bnde bittim artk. Ben ne yapacağımı şaşırdım artk. Resmen tek başıma kaldm hayatta. Hiç kimsem yok... Çok zor geliyo artk ağır geliyo yaşamak. Tükendim. Sadece bebek icin katlanıyorum. Eşim böyle gider değişmez biliyorum. Ne yapacam nasıl yaşicam bilmiyorum...