Bir derdim var dertten öte

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.

Nddnsn

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
22 Kasım 2017
281
199
103
32
Merhabalar, ben aslen Gaziantep'liyim. İstanbul'da gurbetteyim burada çalacak bir kapım yok. Burada çok sorun yaşadım ama çok uzun olacağı için asıl çıkmazımı sorayım. Eşimin aileside başka il de yaşıyor. Eşimin halası, dayısı var ama kapımı bir kez olsun çalmış değiller. 2 yaşında bebeğim var. Akşama kadar dört duvar arasında yaşayıp gidiyoruz. Parka gidiyoruz, markete gidiyoruz o kadar. Hiç arkadaşı olmamasıda cabası.
Sorum şu; Eşime benim memleketime tayinini iste diyorum ama o da sırf İstanbul kendi memleketine yakın diye, maaşı Gaziantep'e gidersek düşecek diye istemiyor. Fakat yakın olmasına rağmen eşimin ailesi 4 senelik evliyim 4 defa ancak gelmiştir. Burada evimiz kira değil, maaşı 4000 TL . Oraya gidersek maaş 3000 TL ye düşecek kirada olacağız. Çocuğumu kimsesiz dört duvar arasında büyütmek istemiyorum.
Siz olsanız sırf 1.000 TL ve hiç gelmeyen anne-babasına yakın diye bir ömür yalnızlık ile mi yaşamayı tercih ederdiniz yoksa çocuğum ve kendim için az olsun mutlu olalım diye mi düşünürsünüz?
 
Merhabalar, ben aslen Gaziantep'liyim. İstanbul'da gurbetteyim burada çalacak bir kapım yok. Burada çok sorun yaşadım ama çok uzun olacağı için asıl çıkmazımı sorayım. Eşimin aileside başka il de yaşıyor. Eşimin halası, dayısı var ama kapımı bir kez olsun çalmış değiller. 2 yaşında bebeğim var. Akşama kadar dört duvar arasında yaşayıp gidiyoruz. Parka gidiyoruz, markete gidiyoruz o kadar. Hiç arkadaşı olmamasıda cabası.
Sorum şu; Eşime benim memleketime tayinini iste diyorum ama o da sırf İstanbul kendi memleketine yakın diye, maaşı Gaziantep'e gidersek düşecek diye istemiyor. Fakat yakın olmasına rağmen eşimin ailesi 4 senelik evliyim 4 defa ancak gelmiştir. Burada evimiz kira değil, maaşı 4000 TL . Oraya gidersek maaş 3000 TL ye düşecek kirada olacağız. Çocuğumu kimsesiz dört duvar arasında büyütmek istemiyorum.
Siz olsanız sırf 1.000 TL ve hiç gelmeyen anne-babasına yakın diye bir ömür yalnızlık ile mi yaşamayı tercih ederdiniz yoksa çocuğum ve kendim için az olsun mutlu olalım diye mi düşünürsünüz?
Valla burada insanlar geldikleri için şikayet ediyorlar siz gelmedikleri için .

Ben bu konuda notrum gelse de olur gelmese de olur ben zaten yalnızlık seviyorum
Ha gelirse de değişiklik oluyor işte

Ancak sizin ileri de ne çok gelen giden oluyor diye şikayete başlayacağınızı düşündüm ben nedense

Birde 3000 maaş çok çok az
 
Merhabalar, ben aslen Gaziantep'liyim. İstanbul'da gurbetteyim burada çalacak bir kapım yok. Burada çok sorun yaşadım ama çok uzun olacağı için asıl çıkmazımı sorayım. Eşimin aileside başka il de yaşıyor. Eşimin halası, dayısı var ama kapımı bir kez olsun çalmış değiller. 2 yaşında bebeğim var. Akşama kadar dört duvar arasında yaşayıp gidiyoruz. Parka gidiyoruz, markete gidiyoruz o kadar. Hiç arkadaşı olmamasıda cabası.
Sorum şu; Eşime benim memleketime tayinini iste diyorum ama o da sırf İstanbul kendi memleketine yakın diye, maaşı Gaziantep'e gidersek düşecek diye istemiyor. Fakat yakın olmasına rağmen eşimin ailesi 4 senelik evliyim 4 defa ancak gelmiştir. Burada evimiz kira değil, maaşı 4000 TL . Oraya gidersek maaş 3000 TL ye düşecek kirada olacağız. Çocuğumu kimsesiz dört duvar arasında büyütmek istemiyorum.
Siz olsanız sırf 1.000 TL ve hiç gelmeyen anne-babasına yakın diye bir ömür yalnızlık ile mi yaşamayı tercih ederdiniz yoksa çocuğum ve kendim için az olsun mutlu olalım diye mi düşünürsünüz?
3000 TL kira ve çocuk masrafını karşılar mı sizce? Ne yiyip içeceksiniz? Bu konular arkadaşsızlıktan daha önemli
 
Merhabalar, ben aslen Gaziantep'liyim. İstanbul'da gurbetteyim burada çalacak bir kapım yok. Burada çok sorun yaşadım ama çok uzun olacağı için asıl çıkmazımı sorayım. Eşimin aileside başka il de yaşıyor. Eşimin halası, dayısı var ama kapımı bir kez olsun çalmış değiller. 2 yaşında bebeğim var. Akşama kadar dört duvar arasında yaşayıp gidiyoruz. Parka gidiyoruz, markete gidiyoruz o kadar. Hiç arkadaşı olmamasıda cabası.
Sorum şu; Eşime benim memleketime tayinini iste diyorum ama o da sırf İstanbul kendi memleketine yakın diye, maaşı Gaziantep'e gidersek düşecek diye istemiyor. Fakat yakın olmasına rağmen eşimin ailesi 4 senelik evliyim 4 defa ancak gelmiştir. Burada evimiz kira değil, maaşı 4000 TL . Oraya gidersek maaş 3000 TL ye düşecek kirada olacağız. Çocuğumu kimsesiz dört duvar arasında büyütmek istemiyorum.
Siz olsanız sırf 1.000 TL ve hiç gelmeyen anne-babasına yakın diye bir ömür yalnızlık ile mi yaşamayı tercih ederdiniz yoksa çocuğum ve kendim için az olsun mutlu olalım diye mi düşünürsünüz?
Bizim ne dediğimiz önemli değil bence eşinin bu konudaki kararı önemli biz ne desek boş
 
Yalnizlik cok zor. Aile önemli. Ben olsam ailemin yaninda yasamak isterdim. Ama 3000 tl maas ne yaziki az. Kocaniz muhtemelen oyüzden cesaret edemiyor. Eger sizde part time bir iste calisirsaniz belki kabul eder.
 
Tamam şimdi de maaşınız fazla değil ama Gaziantep'e gidince sadece 1000 TL maaş azalacak diye düşünmeyin kira da vereceksiniz. En kötü evler 1000 TL. Kafadan size kalan para 2000 TL. Faturalardan kalanla nasıl geçineceksiniz?
Akıl işi değil.
 
E çevre edinin
Kaç yıl olmuş sonuçta
Akrabalara da siz gidin veya siz davet edin sonuçta sizden büyüklermiş
Şu dönemde değil ama
Korona geldi geleli hepimiz 4 duvar arasındayız zaten
 
Bu arada yine de cevap vermek isterim.
Ailemin olduğu şehirde yaşamak isterdim.
Ama 3bin tl az olur. Evinizi satıp oradan almak veya kiraya vermek gibi seçenekleri değerlendirirseniz belki yaşayabilirsiniz.
 
Merhabalar, ben aslen Gaziantep'liyim. İstanbul'da gurbetteyim burada çalacak bir kapım yok. Burada çok sorun yaşadım ama çok uzun olacağı için asıl çıkmazımı sorayım. Eşimin aileside başka il de yaşıyor. Eşimin halası, dayısı var ama kapımı bir kez olsun çalmış değiller. 2 yaşında bebeğim var. Akşama kadar dört duvar arasında yaşayıp gidiyoruz. Parka gidiyoruz, markete gidiyoruz o kadar. Hiç arkadaşı olmamasıda cabası.
Sorum şu; Eşime benim memleketime tayinini iste diyorum ama o da sırf İstanbul kendi memleketine yakın diye, maaşı Gaziantep'e gidersek düşecek diye istemiyor. Fakat yakın olmasına rağmen eşimin ailesi 4 senelik evliyim 4 defa ancak gelmiştir. Burada evimiz kira değil, maaşı 4000 TL . Oraya gidersek maaş 3000 TL ye düşecek kirada olacağız. Çocuğumu kimsesiz dört duvar arasında büyütmek istemiyorum.
Siz olsanız sırf 1.000 TL ve hiç gelmeyen anne-babasına yakın diye bir ömür yalnızlık ile mi yaşamayı tercih ederdiniz yoksa çocuğum ve kendim için az olsun mutlu olalım diye mi düşünürsünüz?

keşke istanbula geldiğinizde siz de bir işe girseydiniz çevre yapardınız aslında. Çocuğu kreşe verip sosyalleşebilirsiniz pandemi dönemi de geçince istanbulda imkanlar çok fazla. Çalışan kişi eşin. Birlikte yaşıyorsunuz evet ama istemiyorsa da çok yapcak bir şey yok gibi.
 
Ev sizin mi lojman falan mı? Ona göre sizin ise kiraya verin aradaki ücret farkını kapatırsınız diyecektim. Bende başka şehlrdeyim benim de 2 yaşında oğlum var yalnızlığın zor olduğunu biliyorum. En azından çocuğunuzu arada kalabalık aile ortamına sokmak istiyorsunuz. Hoş gerçi şu an herkesle aynı şehirde de olsak korona var ama onun dışında ailemin ya da tanıdıklarımın olduğu yerde olmak isterdim.
 
İstanbul'da kendi evinizde 4000 TL bir maaşla iyi kötü idare edersiniz. Gaziantep'te bildiğim kadarıyla kiralar İstanbul'dan farklı değil. İyi bir semtte oturmak isterseniz bu daha da zor olur. Salgın sürecinde insanlardan uzak durmak çocuğunuz ve kendiniz için daha iyi. İleriki zamanlarda iyi dostlar edinir bu yaşadığınız yalnızlık duygusundan kurtulursunuz. Çocuğunuz arkadaş da bulur. Bazen dışarıda kurulan dostluklar , komşuluklar akraba veya aileden daha da sağlam olabiliyor. Bunun dışında bir probleminiz yoksa fazla dert etmeyin. Sorunuza cevap vereyim. Her iki aileye uzak kurulan yuvalar daha uzun ömürlü oluyor.
 
3 bin çok ama çok az o maaşla kira olmaz zorlanırsınız. Orada yeni bir hayatiniz var pandemi illaki bitecek arkadaş edinirsiniz çocuk büyür çalışırsınız yine sosyal hayatiniz olur
 
İstanbulda tekiz biz de pandemide çok sıkıntı çektim kreş problem çocuğu bırakacak kimse yok vs...şimdi çocukla evdeyim hamile olduğum için. Düz duvara da tırmansa yalnızlık da çekse kimseyi istemem şu dönem... Hele 3bin... Yapmayın büyüdükçe ihtiyaçları artacak. Yarın öbürgün eşiniz de alışık olmadığından ailenizin gelip gitmesine bozulur bence...
 
Merhaba canım benim eşimde Gaziantepli ve o da çok memleketine dönmeyi ister. Fakat işin kötü yanı ben Karadenizliyim ve kültürlerine ayak uydurmakta zorlanıyorum. Oysaki 13 senelikte evliyim ve hâlâ çoğu şeylerine alışamadım. Ben bayan olduğum için zorluk çekeceğimi düşünüyorum. Mutfağı çok ağır ve kadından çok şey bekliyorlar ya da eşimin ailesi ve akrabalari bu şekildedir hepsi aynı olmayabilir. Bir erkek için bence sorun olmaması gerek memleket değiştirmek. Kadının gurbette olması ile erkeğin gurbette olması bir değil sonuçta🤔🤔
Aslında en güzeli kendi memleketinden evlenmekte işte 😒bunun için de çok geç maalesef
 
Yurt içine gurbet demeyi bırakın Allah aşkına.
Eş akrabası kimse gelmesin ister, sende gelsinler diye dert anlatıyorsun. Gelseler ayri dert, gelmeseler ayri..
Ayrıca istanbul gibi bi yerden akraba eş dost için gaziantepe gidilir mi hic?
Istanbul suan icin olmasa bile tam sosyalleşme yeri. Hani deseniz ki kalabalıktan sıkıldım fln o zaman anlarim ama bu kadar akraba düşkünü olmayın be arkadaşım.
Evlenmişsin çocuğun olmuş, hala akraba bilmem ne.
Bende ailemden farklı şehirde yaşıyorum, üstelik çocuğumda yok siz kadar dramatize etmiyorum hayati.
Ayrıca 1000 tl az paramı?
 
Bütçeniz azalacak giderseniz maddiyatmi yanlızlıkmı ,dersiniz maddiyat derim..gezmek karın doyurmuyor..
 
Merhabalar, ben aslen Gaziantep'liyim. İstanbul'da gurbetteyim burada çalacak bir kapım yok. Burada çok sorun yaşadım ama çok uzun olacağı için asıl çıkmazımı sorayım. Eşimin aileside başka il de yaşıyor. Eşimin halası, dayısı var ama kapımı bir kez olsun çalmış değiller. 2 yaşında bebeğim var. Akşama kadar dört duvar arasında yaşayıp gidiyoruz. Parka gidiyoruz, markete gidiyoruz o kadar. Hiç arkadaşı olmamasıda cabası.
Sorum şu; Eşime benim memleketime tayinini iste diyorum ama o da sırf İstanbul kendi memleketine yakın diye, maaşı Gaziantep'e gidersek düşecek diye istemiyor. Fakat yakın olmasına rağmen eşimin ailesi 4 senelik evliyim 4 defa ancak gelmiştir. Burada evimiz kira değil, maaşı 4000 TL . Oraya gidersek maaş 3000 TL ye düşecek kirada olacağız. Çocuğumu kimsesiz dört duvar arasında büyütmek istemiyorum.
Siz olsanız sırf 1.000 TL ve hiç gelmeyen anne-babasına yakın diye bir ömür yalnızlık ile mi yaşamayı tercih ederdiniz yoksa çocuğum ve kendim için az olsun mutlu olalım diye mi düşünürsünüz?
Sen çocuğunu degil kendi canının sıkıntısını düşünüyorsun kusura bakma ama oyle bariz. Bu devirde ekme nerde memleket orda. Hem 1000tl eksik alip hem kira ödeyip çocuğunuza nasil bi gelecek hazırlamayı düşünüyorsunuz
 
Ev daire. Burayı kiraya verip aradaki farkı kapatma imkanımız var ailevi destek alma ek gelir falan filan var ileride satıp ev alma imkanımız var. Burada yalnızlıkla çok sorun yaşadım. Ben lisans mezunuyum ama çalışma imkanım olmadı. Eşim evlenir evlenmez abisinin çocuğu oluyor diye bizimde olacak baskısı yaptı altı ay boyunca hergün doktora gidilir mi gittim yumurtam olgunlaşmış mı çatlamış mı bilmem ne olmuş diye doktor kızım artık gelme sende sorun yok psikolojik dedi artık çocuğum olmuyor psikolojisi bir kadın için ne kadar ağırsa o duyguyu dibine kadar yaşadım. Sağ olsun eşim hiç de destek olmadı. Altı ay sonunda hamile kaldım tüm ağır-hafif işleri kendim yaptım. Doğum yaptım sağ olsun annem elinden geldiği kadar gelip yardımcı oldu ama sağlık kadar hastalık da var. Bebeğim aşırı zor bir bebekti günlerce uyumadığımı aç yattığımı bilirim. Kayınvalidem bir gün olsun gelip yardımcı olmadı. Eşime kalırsa onlar torununu görmesin mi diye el kadar bebeyle sekiz saat yol çekip gidiyoruz. Ama onlar karı koca rahatlığını bırakıp gelmiyorlar. İnsan bir saat de olsa dinlenmek istiyor o zamanları yaşayanlar beni anlarlar. Yoksa çok da meraklı değilim gelmelerine. İşlerine gelince babaanne falan. Geçen sene bebeğimle tek başıma eylüldeki depreme yakalandım. O günden beri korkum zerre geçmedi. Korkup bebeğimle dışarı kaçtığımda sarılıp geçti korkma diyen kimsem olmadı. Hasta oldum hasta olacak vaktim olmadı. Anneannemi kaybettim helalleşip sarılamadım bile. Ailem öyle köstek değil destekleyicidir. Babam her zaman çok şükür arkamdadır. Toruna bir tane olunca onlar içinde uzaklık çok zor. Eşimin akrabalarına her hafta sonu gideriz her gittiğimde bende onları davet ederim ama oralı olmazlar. Doğum yaptım bir defa bile kapımı çalan olmadı. Eşim de ben bu olayları başına kalkana kadar halimden zerre farkında olmadan. Anne-babasına düşkün olmakla meşgul olduğu için zerre haberi olmadı.
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Back
X