Bir derdim var dertten öte

Nddnsn .!.:

Ev daire. Burayı kiraya verip aradaki farkı kapatma imkanımız var ailevi destek alma ek gelir falan filan var ileride satıp ev alma imkanımız var. Burada yalnızlıkla çok sorun yaşadım. Ben lisans mezunuyum ama çalışma imkanım olmadı. Eşim evlenir evlenmez abisinin çocuğu oluyor diye bizimde olacak baskısı yaptı altı ay boyunca hergün doktora gidilir mi gittim yumurtam olgunlaşmış mı çatlamış mı bilmem ne olmuş diye doktor kızım artık gelme sende sorun yok psikolojik dedi artık çocuğum olmuyor psikolojisi bir kadın için ne kadar ağırsa o duyguyu dibine kadar yaşadım. Sağ olsun eşim hiç de destek olmadı. Altı ay sonunda hamile kaldım tüm ağır-hafif işleri kendim yaptım. Doğum yaptım sağ olsun annem elinden geldiği kadar gelip yardımcı oldu ama sağlık kadar hastalık da var. Bebeğim aşırı zor bir bebekti günlerce uyumadığımı aç yattığımı bilirim. Kayınvalidem bir gün olsun gelip yardımcı olmadı. Eşime kalırsa onlar torununu görmesin mi diye el kadar bebeyle sekiz saat yol çekip gidiyoruz. Ama onlar karı koca rahatlığını bırakıp gelmiyorlar. İnsan bir saat de olsa dinlenmek istiyor o zamanları yaşayanlar beni anlarlar. Yoksa çok da meraklı değilim gelmelerine. İşlerine gelince babaanne falan. Geçen sene bebeğimle tek başıma eylüldeki depreme yakalandım. O günden beri korkum zerre geçmedi. Korkup bebeğimle dışarı kaçtığımda sarılıp geçti korkma diyen kimsem olmadı. Hasta oldum hasta olacak vaktim olmadı. Anneannemi kaybettim helalleşip sarılamadım bile. Ailem öyle köstek değil destekleyicidir. Babam her zaman çok şükür arkamdadır. Toruna bir tane olunca onlar içinde uzaklık çok zor. Eşimin akrabalarına her hafta sonu gideriz her gittiğimde bende onları davet ederim ama oralı olmazlar. Doğum yaptım bir defa bile kapımı çalan olmadı. Eşim de ben bu olayları başına kalkana kadar halimden zerre farkında olmadan. Anne-babasına düşkün olmakla meşgul olduğu için zerre haberi olmadı.

Genişletmek için tıkla...

Nddnsn .!.:

Ev daire. Burayı kiraya verip aradaki farkı kapatma imkanımız var ailevi destek alma ek gelir falan filan var ileride satıp ev alma imkanımız var. Burada yalnızlıkla çok sorun yaşadım. Ben lisans mezunuyum ama çalışma imkanım olmadı. Eşim evlenir evlenmez abisinin çocuğu oluyor diye bizimde olacak baskısı yaptı altı ay boyunca hergün doktora gidilir mi gittim yumurtam olgunlaşmış mı çatlamış mı bilmem ne olmuş diye doktor kızım artık gelme sende sorun yok psikolojik dedi artık çocuğum olmuyor psikolojisi bir kadın için ne kadar ağırsa o duyguyu dibine kadar yaşadım. Sağ olsun eşim hiç de destek olmadı. Altı ay sonunda hamile kaldım tüm ağır-hafif işleri kendim yaptım. Doğum yaptım sağ olsun annem elinden geldiği kadar gelip yardımcı oldu ama sağlık kadar hastalık da var. Bebeğim aşırı zor bir bebekti günlerce uyumadığımı aç yattığımı bilirim. Kayınvalidem bir gün olsun gelip yardımcı olmadı. Eşime kalırsa onlar torununu görmesin mi diye el kadar bebeyle sekiz saat yol çekip gidiyoruz. Ama onlar karı koca rahatlığını bırakıp gelmiyorlar. İnsan bir saat de olsa dinlenmek istiyor o zamanları yaşayanlar beni anlarlar. Yoksa çok da meraklı değilim gelmelerine. İşlerine gelince babaanne falan. Geçen sene bebeğimle tek başıma eylüldeki depreme yakalandım. O günden beri korkum zerre geçmedi. Korkup bebeğimle dışarı kaçtığımda sarılıp geçti korkma diyen kimsem olmadı. Hasta oldum hasta olacak vaktim olmadı. Anneannemi kaybettim helalleşip sarılamadım bile. Ailem öyle köstek değil destekleyicidir. Babam her zaman çok şükür arkamdadır. Toruna bir tane olunca onlar içinde uzaklık çok zor. Eşimin akrabalarına her hafta sonu gideriz her gittiğimde bende onları davet ederim ama oralı olmazlar. Doğum yaptım bir defa bile kapımı çalan olmadı. Eşim de ben bu olayları başına kalkana kadar halimden zerre farkında olmadan. Anne-babasına düşkün olmakla meşgul olduğu için zerre haberi olmadı.

Genişletmek için tıkla...

Nddnsn .!.:

Ev daire. Burayı kiraya verip aradaki farkı kapatma imkanımız var ailevi destek alma ek gelir falan filan var ileride satıp ev alma imkanımız var. Burada yalnızlıkla çok sorun yaşadım. Ben lisans mezunuyum ama çalışma imkanım olmadı. Eşim evlenir evlenmez abisinin çocuğu oluyor diye bizimde olacak baskısı yaptı altı ay boyunca hergün doktora gidilir mi gittim yumurtam olgunlaşmış mı çatlamış mı bilmem ne olmuş diye doktor kızım artık gelme sende sorun yok psikolojik dedi artık çocuğum olmuyor psikolojisi bir kadın için ne kadar ağırsa o duyguyu dibine kadar yaşadım. Sağ olsun eşim hiç de destek olmadı. Altı ay sonunda hamile kaldım tüm ağır-hafif işleri kendim yaptım. Doğum yaptım sağ olsun annem elinden geldiği kadar gelip yardımcı oldu ama sağlık kadar hastalık da var. Bebeğim aşırı zor bir bebekti günlerce uyumadığımı aç yattığımı bilirim. Kayınvalidem bir gün olsun gelip yardımcı olmadı. Eşime kalırsa onlar torununu görmesin mi diye el kadar bebeyle sekiz saat yol çekip gidiyoruz. Ama onlar karı koca rahatlığını bırakıp gelmiyorlar. İnsan bir saat de olsa dinlenmek istiyor o zamanları yaşayanlar beni anlarlar. Yoksa çok da meraklı değilim gelmelerine. İşlerine gelince babaanne falan. Geçen sene bebeğimle tek başıma eylüldeki depreme yakalandım. O günden beri korkum zerre geçmedi. Korkup bebeğimle dışarı kaçtığımda sarılıp geçti korkma diyen kimsem olmadı. Hasta oldum hasta olacak vaktim olmadı. Anneannemi kaybettim helalleşip sarılamadım bile. Ailem öyle köstek değil destekleyicidir. Babam her zaman çok şükür arkamdadır. Toruna bir tane olunca onlar içinde uzaklık çok zor. Eşimin akrabalarına her hafta sonu gideriz her gittiğimde bende onları davet ederim ama oralı olmazlar. Doğum yaptım bir defa bile kapımı çalan olmadı. Eşim de ben bu olayları başına kalkana kadar halimden zerre farkında olmadan. Anne-babasına düşkün olmakla meşgul olduğu için zerre haberi olmadı.

Genişletmek için tıkla...

Nddnsn .!.:

Merhabalar, ben aslen Gaziantep'liyim. İstanbul'da gurbetteyim burada çalacak bir kapım yok. Burada çok sorun yaşadım ama çok uzun olacağı için asıl çıkmazımı sorayım. Eşimin aileside başka il de yaşıyor. Eşimin halası, dayısı var ama kapımı bir kez olsun çalmış değiller. 2 yaşında bebeğim var. Akşama kadar dört duvar arasında yaşayıp gidiyoruz. Parka gidiyoruz, markete gidiyoruz o kadar. Hiç arkadaşı olmamasıda cabası.
Sorum şu; Eşime benim memleketime tayinini iste diyorum ama o da sırf İstanbul kendi memleketine yakın diye, maaşı Gaziantep'e gidersek düşecek diye istemiyor. Fakat yakın olmasına rağmen eşimin ailesi 4 senelik evliyim 4 defa ancak gelmiştir. Burada evimiz kira değil, maaşı 4000 TL . Oraya gidersek maaş 3000 TL ye düşecek kirada olacağız. Çocuğumu kimsesiz dört duvar arasında büyütmek istemiyorum.
Siz olsanız sırf 1.000 TL ve hiç gelmeyen anne-babasına yakın diye bir ömür yalnızlık ile mi yaşamayı tercih ederdiniz yoksa çocuğum ve kendim için az olsun mutlu olalım diye mi düşünürsünüz?

Genişletmek için tıkla...

sewimsizlikkralicesi .!.:

Pandemi bitince sosyalleşip komşularınızla en azından arkadaşlık edebilirsiniz belki. 10 yıldır ailemden kimsenin olmadığı bir şehirde yaşıyorum. Evlenip geldiğimde hiç arkadaşım yoktu. Şimdi bir çok arkadaşım var sağolsunlar her zaman da yardımcı oluruz birbirimize. Eşinle ortak karar veremiyorsanız şehir değişikliğine bence şartlara alışmaya çalışın. Sonuçta orda olmayı kabul etmişsiniz ki evlenmişsiniz. Eşiniz istemeden sizin için oraya gitse bu sefer başka sorunlar ortaya çıkabilir.

Genişletmek için tıkla...

hatik .!.:

eşinizin maaşının düşeceğini nerden çıkardınız

Genişletmek için tıkla...

deepsimply .!.:

Kabahat sizde,izin vermisdiniz hayir ne cocugu yeni evliyiz calisicam deseydiniz her gun doktora gitmek nesi ?
Madem gelip destek olmadilar dogumda niye gidiyorsunuz ,her hafta ayaklarina ,oylebir cingar kopartirim ki ...
Cok mu asiktiniz kocaniza ,yeni mi ayildiniz ?
Saygisi kimsenin size ,olmaz boylede
.

Genişletmek için tıkla...

hayltkdn .!.:

Yani kusura bakmayın ama ben bunda dertten öte birşey göremedim eviniz kira değil maaşı eşinizin iyi şu zamanda biz 3.000 TL ile kirada olmamıza rağmen geçiniyoruz ha çok harciyormuyuz aşırı değil ama çok şükür yettiği kadar sorun kv gelmememisimi ne güzel işte gelmiyorlar gelseler başını sisirseler herseyine karissalar bu sefer o dert diye kknu açarsınız boşver gelmesin eşinizin dayısı halası parka indirin çocuğunuzu marekete gidin öyle dertler varki insanlar ucu ucuna geçiniyor kimisinin kv yuvasını yıkıyor kiminin eşi dövüyor bence sukredin halimize zamanla herşey düzelir

Genişletmek için tıkla...

esragungor .!.:

Sizi çok iyi anlıyorum. Bir bebeğim var, İstanbul'da yaşıyorum ve elimize fırsat geçtiği gibi memlekete dönmeyi düşünüyoruz eşimle. Bebek olana kadar hep "boşver ailelerden uzakta kafamız rahat karışan görüşen yok, memlekete dönmek için acelemiz de yok" diye konuşurduk eşimle. Ama şimdi bebeğimiz için dönmek istiyoruz. Dede, anneanne, babanne, dayı, teyze, kuzenler kısacası bütün ailesi ile birlikte olsun, o sevgiyi hissederek büyüsün istiyoruz çünkü. Yukarıda komşu, arkadaş diyen olmuş. Apartmanımda çok sevdiğim ve kısık sesle dahi yetişin desem koşa koşa geleceğini bildiğim komşularım var ancak bir çocuğu aile ortamında büyümekle kreşe göndermek, aileden gelecek destekle arkadaşın vereceği destek kesinlikle bir olmuyor. Ve çocuklar elbette bizim çocuklarımız ve elbette biz büyüteceğiz ama bir afrika atasözü okudum geçenlerde bir yerde "bir çocuğu büyütmek için koca bir köy gerekir"

Ama sizin durumunuzda problem İstanbul değil eşiniz. Abisi baba oluyor diye sizi hamile kalmaya zorlamış, yalnızlığınızın farkına varmamış, çocuk için size adam akıllı destek olmamış. Farklı bir çözüm yolu bulmanız lazım bence.

Genişletmek için tıkla...

Nddnsn .!.:

Merhabalar, ben aslen Gaziantep'liyim. İstanbul'da gurbetteyim burada çalacak bir kapım yok. Burada çok sorun yaşadım ama çok uzun olacağı için asıl çıkmazımı sorayım. Eşimin aileside başka il de yaşıyor. Eşimin halası, dayısı var ama kapımı bir kez olsun çalmış değiller. 2 yaşında bebeğim var. Akşama kadar dört duvar arasında yaşayıp gidiyoruz. Parka gidiyoruz, markete gidiyoruz o kadar. Hiç arkadaşı olmamasıda cabası.
Sorum şu; Eşime benim memleketime tayinini iste diyorum ama o da sırf İstanbul kendi memleketine yakın diye, maaşı Gaziantep'e gidersek düşecek diye istemiyor. Fakat yakın olmasına rağmen eşimin ailesi 4 senelik evliyim 4 defa ancak gelmiştir. Burada evimiz kira değil, maaşı 4000 TL . Oraya gidersek maaş 3000 TL ye düşecek kirada olacağız. Çocuğumu kimsesiz dört duvar arasında büyütmek istemiyorum.
Siz olsanız sırf 1.000 TL ve hiç gelmeyen anne-babasına yakın diye bir ömür yalnızlık ile mi yaşamayı tercih ederdiniz yoksa çocuğum ve kendim için az olsun mutlu olalım diye mi düşünürsünüz?

Genişletmek için tıkla...