Evlendiğimden beri çalışmıyorum. Çalışmak istemediğimden değil, iş bulamadığımdan. Psikolojik açıdan çökmüş durumdayım bu yüzden. Ama kendimi hiç ev kadını olarak göremedim. Canım istemez yemek yapmam, eşim gelince yapar ya da dışardan söyleriz. Çamaşırı ben yıkarsam eşim asar, bulaşık aynı. Kendi ütüsünü kendi yapar. Çünkü bunlar benim görevim değili kazıdım kafasına. Annem kızıyor bazen, çalışmıyorsun sen yap diye ama benim bakış açım bu değil. Arada ütü falan yapınca da teşekkür üstüne teşekkür alıyorum. Kaç kişinin eşi yemek yaptığı için teşekkür ediyor? Hiç. Çünkü bu sizin göreviniz olmuş. Ay konu nereye gitti böyle yahu. Her neyse ev işi kadının görevi değildir kısaca. Siz buna inanırsanız eşleriniz de inanır.