Kaynanamlarla aynı binadayiz bunaldim gercekten. Çat kapı kaynanam çıkıp çıkıp gelir oldu dogumumdan sonra. Kimseyle gorusmeyecegiz dedik güzel bi sekilde bebek sağlığı için ama öyle inatci biri ki.... Güler yüzle davranır sürekli arkamdan konuşur. Gözü üzerimizde sürekli. İlk tasindigimizda tutturdu yemekler bir yensin diye hayır dedik diye tavir aldı. Onlar kalabalık aile kayinbabam çocuklar falan 5 kisiler. Her gün beraber yemek zorunda mıyım sanki. Neyse işte burdan gıcık kaptı hanım bana evi dağınık falan arkamdan konuşuyormuş. Halbuki 3 yaşında çocuğum var dağınık olması normal. Toplasamda bi taraftan dağılıyor. Birde bebek var yani yoruluyorum. Bütün psikolojim bozuldu aniden gelirler diye sürekli ev toplama çabasına giriyorum
yüzüme bişey diyemez kaynanam ama geldimi etrafa çaktırmadan bakmaya çalışır. Çok iyi niyetliyim ona karşı senede üç kere falan yardıma gittim evine temizliğine sonra baktım o bu şekilde bende bidaha temizliğine gitmedim.cunku nankör. Şu an en sinir oldugum da bebekle ilgili herşeye karışıyor kusmugunu yutmasin diye yan yatırıyorum o hep sırt üstü yatirmista çocukları kafası sivri olurmuş ta yoksa. Onu dinleyen kim de tabi. Balkonları camları açık hep kızımı göndermiyorum ozyuzden tek başına ama ille hanım bulunup geliyo bize kızım da oraya gitmek istiyor gelcek mısın bize diyor kızıma haala daha... elli kere dedik sizin orası dikkat istiyor diye haala daha kızımı gordumu gelcek misin bize diyor. Neymiş kaynanam kendi cocuklari küçükken hem cam ve balkon açık olurmuş ama bişey olmamış çocuklara. Bu ne rahatlık yahu... Tamam.kizim ben kapatırım demiyoda camları. Dikkat ederim diyor ama güvenmiyorum. Tasincaz bir iki aya ev arıyoruz okula gidecek kızım ana okuluna 3 yaş aliyor uzaktaki bir okul. Onu bahane ettik. Oraya taşınacağiz. Yakın oturmak mi kaynanaya tovbeeeee..
