- 29 Aralık 2010
- 8.416
- 23.879
- 548
- Konu Sahibi Mihail Zoscenko
-
- #1
Selam arkadaşlar,
Büyük bir mesele değil ama şu ara canımı sıktı bir de anlatıp rahatlamam lazım yoksa kafama takılır :)
Şimdi ev arkadaşımın bir abisi var benim de çok sevdiğim bir kuzenim. Normalde hiç bulaşmam böyle işlere ama ikisini tanıştıralım dedik. Önce birkaç gün telefonda görüştüler sonra ev arkadaşımla abisi geldiler yüz yüze görüştüler. Çocuk baya hoşlandı benim kuzenden, bizimki de pozitifti aslında ama çekingen bir insandır hemen açamaz kendini duygularını belli etmez.
Neyse işte çocuk kuzenime sürekli mesajlar yazıyormuş bizimki de hem iş yoğunluğundan hem de pek konuşkan olmadığından (biraz da kaçan kovalanır taktiği olabilir hahah) sık sık yazmıyormuş. Çocuk da çekingen bir tip aslında ama elinden kaçırmamak için mi nasıl davranacağını bilmediğinden mi ne aşırı derecede üstüne düşmüş bizimkinin yazıp yazıp duruyormuş.
Tanıştıklarının ertesi günü çocuğun ablası mesaj atmış bizimkine ay bi seni çok sevdik çekincelerin varsa yardımcı olayım ben de bu yollardan geçtim diye. Benim kuzen baya şaşırmış ve tedirgin de olmuş ne kadar hızlı ilerliyor herşey diye yine de nazikçe cevaplamış. Sonra aynı günün akşamı ev arkadaşım başladı abim kuzeninin niyetini anlayamadı-ben bu işe ön ayak oldum-kendimi sorumlu hissediyorum-abim çok temiz kalpli-abimin üzülmesini istemiyorum-abimi çok seviyorum-abim abim abim vs bir sürü konuştu. Ama nasıl anlatayım böyle sanki cam fanusta sakladığı çocuğundan bahsediyor ve kuzenim de sanki abisinin duygularıyla oynayan hoppa bir kız.Sanki benim kuzenim bana kıymetli değil ama bi durun çifti kendi hallerine bırakın değil mi. Biri 31 biri 29 yaşında üstelik kocaman insanlar niye tasasına düşüyorlarsa.
Dedim ki daha dün bir bugün iki, bu insanlar birbirlerini tanımaya çalışıyor kuzenim aslında abinden hoşlandı ama biraz zaman istiyor herşey hızlı geliştiğinden tedirgin oldu diye anlatmaya çalıştım ama yok, kaset başa sarıyor dönüp dönüp yukarıdaki seti tekrarlıyor.
Ertesi günü ev arkadaşım biz ablamla bu işin olmasını istemiyoruz abim de zaten kuzeninle konuşacak kimse kırılmadan son verelim dedi. İyi hayırlısı dedim çıktım evden işlerim vardı. Abisi de kuzenimle yazışmış baya (kuzenim tlf arayım demiş evde kardeşim var utanıyorum demiş abisi tey allahım) yok soru işaretlerim var bilmem ne bana ikili oynamıyorsun değil mi falan demiş. Sonra da geri adım atmış bu söylediklerimi telafi edeceğim diye. Yani çocuk aslında istiyor ama etki altında da kalıyor sanırım. Çocuk saf kalpli pek saklamamış kız kardeşlerinin dediklerini, güya bizimki bana negatif konuşuyormuş da abilerine pozitif davranıyormuş.
Kızlar benim bu işe çok canım sıkıldı. Ev arkadaşımla ablasının 31 yaşındaki adama bu kadar müdahale etmesini mi, abilerinin hemen dolduruşa gelmesini mi, iki günde bu kadar tantana yapmalarını mı, kuzenimi oyuncak etmelerini mi sayayım bilemedim.
Daha da kötüsü adı üstünde ev arkadaşım aynı evdeyiz yani, ve şu anda pek muhattap olasım gelmiyor odama çekildim. Onda da durum aynı. Aynı evin içinde böyle soğuk rüzgardan nefret ederim aslında küsme huyum yoktur. 3 hafta sonra evden tamamen ayrılıyorum bu arada iş nedeniyle. Nasıl davranayım şimdi ben? Normal konuşsam mı ya da son üç haftayı böyle kapı duvar mı bitirsem? Ha kızlar?
Offf uzun oldu farkındayım ama anlatmam lazımdı
Büyük bir mesele değil ama şu ara canımı sıktı bir de anlatıp rahatlamam lazım yoksa kafama takılır :)
Şimdi ev arkadaşımın bir abisi var benim de çok sevdiğim bir kuzenim. Normalde hiç bulaşmam böyle işlere ama ikisini tanıştıralım dedik. Önce birkaç gün telefonda görüştüler sonra ev arkadaşımla abisi geldiler yüz yüze görüştüler. Çocuk baya hoşlandı benim kuzenden, bizimki de pozitifti aslında ama çekingen bir insandır hemen açamaz kendini duygularını belli etmez.
Neyse işte çocuk kuzenime sürekli mesajlar yazıyormuş bizimki de hem iş yoğunluğundan hem de pek konuşkan olmadığından (biraz da kaçan kovalanır taktiği olabilir hahah) sık sık yazmıyormuş. Çocuk da çekingen bir tip aslında ama elinden kaçırmamak için mi nasıl davranacağını bilmediğinden mi ne aşırı derecede üstüne düşmüş bizimkinin yazıp yazıp duruyormuş.
Tanıştıklarının ertesi günü çocuğun ablası mesaj atmış bizimkine ay bi seni çok sevdik çekincelerin varsa yardımcı olayım ben de bu yollardan geçtim diye. Benim kuzen baya şaşırmış ve tedirgin de olmuş ne kadar hızlı ilerliyor herşey diye yine de nazikçe cevaplamış. Sonra aynı günün akşamı ev arkadaşım başladı abim kuzeninin niyetini anlayamadı-ben bu işe ön ayak oldum-kendimi sorumlu hissediyorum-abim çok temiz kalpli-abimin üzülmesini istemiyorum-abimi çok seviyorum-abim abim abim vs bir sürü konuştu. Ama nasıl anlatayım böyle sanki cam fanusta sakladığı çocuğundan bahsediyor ve kuzenim de sanki abisinin duygularıyla oynayan hoppa bir kız.Sanki benim kuzenim bana kıymetli değil ama bi durun çifti kendi hallerine bırakın değil mi. Biri 31 biri 29 yaşında üstelik kocaman insanlar niye tasasına düşüyorlarsa.
Dedim ki daha dün bir bugün iki, bu insanlar birbirlerini tanımaya çalışıyor kuzenim aslında abinden hoşlandı ama biraz zaman istiyor herşey hızlı geliştiğinden tedirgin oldu diye anlatmaya çalıştım ama yok, kaset başa sarıyor dönüp dönüp yukarıdaki seti tekrarlıyor.
Ertesi günü ev arkadaşım biz ablamla bu işin olmasını istemiyoruz abim de zaten kuzeninle konuşacak kimse kırılmadan son verelim dedi. İyi hayırlısı dedim çıktım evden işlerim vardı. Abisi de kuzenimle yazışmış baya (kuzenim tlf arayım demiş evde kardeşim var utanıyorum demiş abisi tey allahım) yok soru işaretlerim var bilmem ne bana ikili oynamıyorsun değil mi falan demiş. Sonra da geri adım atmış bu söylediklerimi telafi edeceğim diye. Yani çocuk aslında istiyor ama etki altında da kalıyor sanırım. Çocuk saf kalpli pek saklamamış kız kardeşlerinin dediklerini, güya bizimki bana negatif konuşuyormuş da abilerine pozitif davranıyormuş.
Kızlar benim bu işe çok canım sıkıldı. Ev arkadaşımla ablasının 31 yaşındaki adama bu kadar müdahale etmesini mi, abilerinin hemen dolduruşa gelmesini mi, iki günde bu kadar tantana yapmalarını mı, kuzenimi oyuncak etmelerini mi sayayım bilemedim.
Daha da kötüsü adı üstünde ev arkadaşım aynı evdeyiz yani, ve şu anda pek muhattap olasım gelmiyor odama çekildim. Onda da durum aynı. Aynı evin içinde böyle soğuk rüzgardan nefret ederim aslında küsme huyum yoktur. 3 hafta sonra evden tamamen ayrılıyorum bu arada iş nedeniyle. Nasıl davranayım şimdi ben? Normal konuşsam mı ya da son üç haftayı böyle kapı duvar mı bitirsem? Ha kızlar?
Offf uzun oldu farkındayım ama anlatmam lazımdı