- 11 Şubat 2023
- 11.462
- En iyi cevaplar
- 2
- 27.250
- 528
Yapabileceklerimizi yapmışsınız, biraz da bu gencin yaşamak için heveslenmesin lazım. Allah yardımcısı olsun.
Yapabileceklerimizi yapmışsınız, biraz da bu gencin yaşamak için heveslenmesin lazım. Allah yardımcısı olsun.Merhaba kızlar sizden akıl almam gereken bir konu var. Nerde eksik veya yanlış yapıyoruz? Belki gözden kaçırdığımız bir nokta vardır diye sizlerin yorumuna ihtiyacım var. Konu uzun özetlemeye çalışsam bile yine uzadı. Ciddi bir konu okursanız çok memnun olurum.
Benim bir yakınım var ve bunun iki çocuğu var şu an sorun yaşayan 26 yaşında erkek. annesi akrabam. Bu çocuğun anne ve baba çocuklar 7 ve 3 yaşlarındayken ayrıldı ve çocuk babada kaldı tehditlerden dolayı ama anne hiç bırakmadı yani. Sonra çocukları yine anne almaya çalıştı vs. Baba bakamayınca anneye verdi, anne baktı. Sonra adam evlendi ve cocukları zorla geri aldı. Zaten adam kendisi evlenene kadar sürekli çocuklarlı kullandı vs.
Ayrılma sebepleride Anne biraz saftı her şeye inanıyordu o zamanlar. Babanın borcu olmamasına rağmen gıda olarak bile ne çocuklara, ne anneye bakmayıp kendi ailesine yağdırması ve kadına borcum var demesi. Annenin bunu kimseye tehditlerden anlatamaması ve benim annemin bir gün dolabını açınca tencerenin dibinde biraz yoğurttan başka bir şey görmemesinden sonra Annenin konuşması neticesinde benim ailemin olaya müdahil olup Adamla konuşmaya kalkınca, adamın sen bana itaat etmiyorsun demesiyle kadını büyücüye kadar götürmesiyle kayış koptu. Annenin aile vefat etmiş, o ve kardeşlerine benim ailem sahip çıktığından, evlendirdiğinden dolayı bir nevi ailesi olduğu için olaylara otomatik dahil olduk.
Evlenirken annemin çok uyardığını, yaş farkını ve adama bir türlü ısınamadığını hatırlıyorum. Fakat kız çok manipüle edildiği için ve yolu geçene kadar her şey iyi olduğundan dolayı evlenmekte ısrar edince diyecek laf bırakmadı aileme. Zorla tutamazlardı.
İşte sonra bunlar olunca yine ailem sahip çıktı. Bir süre sonra ise Anneyle evlenmek isteyen birisi çıktı bu kez ailem karar verdi bir nevi. İyice araştırdı ve şansından iyi birisi çıktı. Hatta adamla beraber çocukları almaya çalıştılar ama eski eşle yığınla sorun çıkarınca çocukların ihtiyaçları, gezmeleri, bakımları vs. Bu konularda destek sağladılar. Sonuç olarak anne iyi bir evlilikte baba ise yine kendini ezdiren bir kadınla olduğundan onun hayat aynen devam ediyor.
O zamanlar ben küçük olduğum için sadece izlemekle yetindim. Sonra erkek olan çocuk büyüdü, reşit oldu üniversite kazandı. Ve sahip çıkılması adına benim olduğum şehirde okumasını istediler yani annem göz kulak ol kanadı kırık dedi. Biz de öyle yaptık. Reşit olunca anne ve eşide devreye girdi maddi manevi destek sağlandı zaten desteklerdi ama artık özgürlerdi ve biz de destek olduk.
Üniversite bitti ama işsiz doğal olarak. Tabii asıl süreç bundan sonra başladı. Bu çocuk bir hastalık geçirdi annem ve annesi yanındaydı. Üreme organı ile alakalı testisin bir tanesi bitmiş, diğeri meçhul ve doktor ağır iş, zorlama vs. Olmayacak demiş. İşsizlik bir yandan bir de kendine uygun iş bulamıyor. Yinede deniyor ama işler hep beden gücü ile olunca kasıklarda şişme ve ağrı olunca hastanelik oluyor (Annem şahit bunlara)
Böyle olunca anne ve eşi, benim ailem ve biz geçinmesini sağlıyoruz. Hiç birimize yük değil bu çocuk ama kpss çalışıyor olmuyor vs. Derken iyice bunalıma girmiş.
Sonra sevdiklerini bir bir ziyaret etmeye başladı ve en son bize geldi. Tuhaf davranıyordu yani beni ablası gibi görür, eşimi ağabeyi gibi hele eşim için ölür o derece sever ama oldukça agresif, çoğu zaman içine kapanık davranınca bir şeylerin ters gittiğini anladım ve konuşunca bana "Hayat bana hiç adil davranmadı önce annemi aldı, sonra çocuk hayalimi, sonra işimi. Koskoca adam oldum halen sizler bana bakıyorsunuz. Kafamı verip kpss kazanamıyorum çabalıyorum dikkatim dağılıyor ve ben artık vazgeçtim ve sevdiklerimi son kez görüp bu hayattan gideceğim" dedi. Elim ayağım boşaldı.
Doktora götüremiyorum kabul etmiyor. Bir de bu durumdan kimseye bahsetme bana acımasınlar dedixxxxx ağabeyin bilsin sonra bana kızar dedim. Eşimde müdahil oldu. Ona "İlla kamuda çalışmak zorunda değilsin. Gel sana iş kuralım kendin patron ol. Maddi manevi arkandayım. Senin kalben kırıldığın yerleri düzeltme şansım yok ama gel geçmişe sünger çek yanında kimse olmasa bile ben varım, Zaren var. Hatta bütçe benden olsun, Zaren planlama yapsın seninle ortaklaşa sana becerin doğrultusunda gereken ekipmanı alalım mağaza ve e ticaret yap hem ben sana borç verdim say ne zaman işin oturur iyi kazanırsın istersen 10 yıl sonra öde mühim değil dedi (Gurur yapacağından dolayı)
Gözleri parladı bir anda ama geri söndü. "Ben de şans yok o işte batar bu defa size mahçup olurum, daha kötü olurum" dedi. Eşimde "Bunu sen teklif etmedin ticaret bu bazen işin iyi gider, bazen batarsın bunları bilerek ben sana destek olacağım ve asla seni suçlamayacağım ancak pes edersen seni suçlarım savaştığını görüyorsam ağzımdan 1 cümle bile çıkmaz" dedi.
Sonuç olarak ekipmanlarını aldık. Hafta sonları gittiğimiz eve yerleştirdik atölyesi gibi oldu bir nevi. Ticari olarak gereken işlemleri yaptırıyoruz vs. Yalnız bırakmamaya çalışıyoruz. Bununla mutlu olsa bile zaman zaman o karanlık yine çöküyor üstüne. Ben de anneyim ve hissediyorum. Doktor desteği şart ama bu fikri tamamen değişir mi bilmiyorum?
Ne kadar anne olsam bile o yaşlara, böyle bir psikolojiye müdahale tecrübem yok. Eksik veya hata yapmaktan korkuyorum. Kafam çok dağınık. Yine başarısız olurum düşüncesi ile kimseye söylemeyin dedi yani kimsenin haberi yok ve fikir alacağım kimsede yok sizlerden başka.
Konu dağılmış, eksiklikler olmuş olabilir siz sordukça cevaplarım. Yorumlarınıza çok ihtiyacım var.
Ne kadar iyi insanlarsınız, ayağınıza taş değmesin :,)Merhaba kızlar sizden akıl almam gereken bir konu var. Nerde eksik veya yanlış yapıyoruz? Belki gözden kaçırdığımız bir nokta vardır diye sizlerin yorumuna ihtiyacım var. Konu uzun özetlemeye çalışsam bile yine uzadı. Ciddi bir konu okursanız çok memnun olurum.
Benim bir yakınım var ve bunun iki çocuğu var şu an sorun yaşayan 26 yaşında erkek. annesi akrabam. Bu çocuğun anne ve baba çocuklar 7 ve 3 yaşlarındayken ayrıldı ve çocuk babada kaldı tehditlerden dolayı ama anne hiç bırakmadı yani. Sonra çocukları yine anne almaya çalıştı vs. Baba bakamayınca anneye verdi, anne baktı. Sonra adam evlendi ve cocukları zorla geri aldı. Zaten adam kendisi evlenene kadar sürekli çocuklarlı kullandı vs.
Ayrılma sebepleride Anne biraz saftı her şeye inanıyordu o zamanlar. Babanın borcu olmamasına rağmen gıda olarak bile ne çocuklara, ne anneye bakmayıp kendi ailesine yağdırması ve kadına borcum var demesi. Annenin bunu kimseye tehditlerden anlatamaması ve benim annemin bir gün dolabını açınca tencerenin dibinde biraz yoğurttan başka bir şey görmemesinden sonra Annenin konuşması neticesinde benim ailemin olaya müdahil olup Adamla konuşmaya kalkınca, adamın sen bana itaat etmiyorsun demesiyle kadını büyücüye kadar götürmesiyle kayış koptu. Annenin aile vefat etmiş, o ve kardeşlerine benim ailem sahip çıktığından, evlendirdiğinden dolayı bir nevi ailesi olduğu için olaylara otomatik dahil olduk.
Evlenirken annemin çok uyardığını, yaş farkını ve adama bir türlü ısınamadığını hatırlıyorum. Fakat kız çok manipüle edildiği için ve yolu geçene kadar her şey iyi olduğundan dolayı evlenmekte ısrar edince diyecek laf bırakmadı aileme. Zorla tutamazlardı.
İşte sonra bunlar olunca yine ailem sahip çıktı. Bir süre sonra ise Anneyle evlenmek isteyen birisi çıktı bu kez ailem karar verdi bir nevi. İyice araştırdı ve şansından iyi birisi çıktı. Hatta adamla beraber çocukları almaya çalıştılar ama eski eşle yığınla sorun çıkarınca çocukların ihtiyaçları, gezmeleri, bakımları vs. Bu konularda destek sağladılar. Sonuç olarak anne iyi bir evlilikte baba ise yine kendini ezdiren bir kadınla olduğundan onun hayat aynen devam ediyor.
O zamanlar ben küçük olduğum için sadece izlemekle yetindim. Sonra erkek olan çocuk büyüdü, reşit oldu üniversite kazandı. Ve sahip çıkılması adına benim olduğum şehirde okumasını istediler yani annem göz kulak ol kanadı kırık dedi. Biz de öyle yaptık. Reşit olunca anne ve eşide devreye girdi maddi manevi destek sağlandı zaten desteklerdi ama artık özgürlerdi ve biz de destek olduk.
Üniversite bitti ama işsiz doğal olarak. Tabii asıl süreç bundan sonra başladı. Bu çocuk bir hastalık geçirdi annem ve annesi yanındaydı. Üreme organı ile alakalı testisin bir tanesi bitmiş, diğeri meçhul ve doktor ağır iş, zorlama vs. Olmayacak demiş. İşsizlik bir yandan bir de kendine uygun iş bulamıyor. Yinede deniyor ama işler hep beden gücü ile olunca kasıklarda şişme ve ağrı olunca hastanelik oluyor (Annem şahit bunlara)
Böyle olunca anne ve eşi, benim ailem ve biz geçinmesini sağlıyoruz. Hiç birimize yük değil bu çocuk ama kpss çalışıyor olmuyor vs. Derken iyice bunalıma girmiş.
Sonra sevdiklerini bir bir ziyaret etmeye başladı ve en son bize geldi. Tuhaf davranıyordu yani beni ablası gibi görür, eşimi ağabeyi gibi hele eşim için ölür o derece sever ama oldukça agresif, çoğu zaman içine kapanık davranınca bir şeylerin ters gittiğini anladım ve konuşunca bana "Hayat bana hiç adil davranmadı önce annemi aldı, sonra çocuk hayalimi, sonra işimi. Koskoca adam oldum halen sizler bana bakıyorsunuz. Kafamı verip kpss kazanamıyorum çabalıyorum dikkatim dağılıyor ve ben artık vazgeçtim ve sevdiklerimi son kez görüp bu hayattan gideceğim" dedi. Elim ayağım boşaldı.
Doktora götüremiyorum kabul etmiyor. Bir de bu durumdan kimseye bahsetme bana acımasınlar dedixxxxx ağabeyin bilsin sonra bana kızar dedim. Eşimde müdahil oldu. Ona "İlla kamuda çalışmak zorunda değilsin. Gel sana iş kuralım kendin patron ol. Maddi manevi arkandayım. Senin kalben kırıldığın yerleri düzeltme şansım yok ama gel geçmişe sünger çek yanında kimse olmasa bile ben varım, Zaren var. Hatta bütçe benden olsun, Zaren planlama yapsın seninle ortaklaşa sana becerin doğrultusunda gereken ekipmanı alalım mağaza ve e ticaret yap hem ben sana borç verdim say ne zaman işin oturur iyi kazanırsın istersen 10 yıl sonra öde mühim değil dedi (Gurur yapacağından dolayı)
Gözleri parladı bir anda ama geri söndü. "Ben de şans yok o işte batar bu defa size mahçup olurum, daha kötü olurum" dedi. Eşimde "Bunu sen teklif etmedin ticaret bu bazen işin iyi gider, bazen batarsın bunları bilerek ben sana destek olacağım ve asla seni suçlamayacağım ancak pes edersen seni suçlarım savaştığını görüyorsam ağzımdan 1 cümle bile çıkmaz" dedi.
Sonuç olarak ekipmanlarını aldık. Hafta sonları gittiğimiz eve yerleştirdik atölyesi gibi oldu bir nevi. Ticari olarak gereken işlemleri yaptırıyoruz vs. Yalnız bırakmamaya çalışıyoruz. Bununla mutlu olsa bile zaman zaman o karanlık yine çöküyor üstüne. Ben de anneyim ve hissediyorum. Doktor desteği şart ama bu fikri tamamen değişir mi bilmiyorum?
Ne kadar anne olsam bile o yaşlara, böyle bir psikolojiye müdahale tecrübem yok. Eksik veya hata yapmaktan korkuyorum. Kafam çok dağınık. Yine başarısız olurum düşüncesi ile kimseye söylemeyin dedi yani kimsenin haberi yok ve fikir alacağım kimsede yok sizlerden başka.
Konu dağılmış, eksiklikler olmuş olabilir siz sordukça cevaplarım. Yorumlarınıza çok ihtiyacım var.
Amin inşallahYapabileceklerimizi yapmışsınız, biraz da bu gencin yaşamak için heveslenmesin lazım. Allah yardımcısı olsun.
Ay kedicik icin de cok sevindim ya, ne guzel, keske hepsi boyle sevilecekleri yuvalar bulsalarÇok teşekkürlerYalnız bırakmamaya çalışıyoruz dediğiniz gibi. Kediyle kendini benzetiyordu. Bizim yavrular var daha önce teklif ettim ama ne olacağım belli değil (hayatına son vereceğini düşünüyordu) o da bir yere ait olamayacak yalnız kalacak gibisinden konuşuyordu.
Mama ve kumdan haberim yoktu. Benim kendime aldım falan dedi. Yavrunun 2 tanesi cins 2 tanesinin kürkü tekir gibiydi en küçük olan doğduğunda kalbi durdu kalp masajı vs. Tekrar hayata dönmüştü. Kürkü tekir gibi olan, tekrar hayata döneni çok seviyordu ben de onu teklif etmiştim. Kedide onunla bağ kuruyordu çünkü. Bize değil ama o elini uzatınca minik patileriyle parmağını tutuyordu. Belki kedicikte ona şifa olacak inşallah
Amin, inşallahNe kadar iyi insanlarsınız, ayağınıza taş değmesin :,)
Yapabileceğinizin en iyisini yapmaya çalışıyorsunuz, yanında destek olmaktan başka bişey gelmez elinizden.
Sadece hafif güzel sözlerle itelemelerle iknayla terapiye de yanaştırmayı deneyin. Hastaneye yatırsanız bile kendi istemedikten sonra çıkınca yine yapar vs.
Kısırlık sorununu da çok takmış kendine, bu konuda telkinler verin ara ara. Mesela şu an Türkiye de her 8 kişiden birinin kısır olduğu düşünülüyor. İlla bi sağlık sorununa da gerek yok.
Kendisini şansız ve bahtsız bedevi olarak tanımlamasına izin vermemeye çalışın. Yalnız olmadığını bilmek bile ufak ufak iyi gelicek.
Gözlerinin parlaması çok önemli bu arada. Geri sönmüş olmasından çok daha önemli. Psikoloji sihirli değnekle düzelmiyor ki bi anda. Bence doğru yoldasınız.
Size de çok geçmiş olsunBen psikotik belirtili ağır depresyon hastasıydım. İlaç kullandım, çoğu kez bıraktım. Beni hayata bağlayan en önemli şey kızımdı. Bu arada bekarlıktan beri hastaydım. Bence kedi ona çok iyi gelecek. Açıkçası bana da çok seviyorum diye ördek almışlardı. Fakat benim ördeğimi kedi yemişti.Ara sıra ördek alırdı ailem. Evlendikten sonra bile babam kafamı dağıtayım diye ördek almıştı. Peşimde gezerlerdi. :) Yani kedi çok iyi bir fikir bence.
Artı olarak onun hali dermanı olmayabilir ama bu düşüncelerden kurtulmak için erken yatmak ve beynin dinlenmesi de önemli. Aynı şekilde erken kalkmak…Kişisel bakımı için çabalaması ve özellikle banyo yapması ona çok iyi gelecek. Çok kendini salmış ve bıkkınsa bunları erteleyebilir o yüzden söylüyorum.
Ben de bu sürede üniversiteyi zor bitirdim. Hatta mezun olmadan önce KPSS ye başvuru yapmıştım. Bir kez bile girmedim daha kaç yıl geçti.Başarısızlık hissi adeta bana yapışmıştı. Para kazanmaya ihtiyacım olmamasına rağmen( kadın olmanın bazı avantajları bunlar ,eşin veya ailenin yanında kalıyorsun ev hanımı olmak normal görülüyor) başaramamak insanı çok bunaltıyor. Başarı onu belki 10 adım öne getirecek. Benim de en içinden çıkamadığım konulardan biriydi işe yaramamak hissi. Kızım olunca ona bakıyorum düşüncesi diğer fikrimi öteledi.
Sizden de eşinizden de ailenizden de Allah razı olsun.Umarım arkadaş başarılı olur.
İlk intihar dediğinde hastaneyi arayacaktiniz zorla gelip alacaklardı. Böyle is kurma ile meşgale ile düzeleceğini sanmıyorum depresyon böyle bir şey değil yani. Sizi de anlıyorum bir çözüm bulmaya calismissiniz. doktora gidecek mutlaka. Bir şekilde ikna etmelisiniz.
Cocugu çok seviyor ve güveniyorsunuz ama is kurun diye boyle konusmus olabilir mi? Siz dikkat edin yine de bir yığın borçla kala kalmayın.
Müge Anlı var diyor ama kimi nereyi arıyorsun bilmiyorum.Nasıl yani zorla hastaneye götürme mi var yetişkin insanı? Ne hakla yani, her intihar edeceğim diyeni gelip alıyorlar mı
Müge Anlı var diyor ama kimi nereyi arıyorsun bilmiyorum.
Yalan söylemiş demek kizorla hastaneye götürülmez. 112 aranır. Eve sağlık ekibi gider. Şahısla konuşur. İntihar düşüncem yok o sadece karamsar bir sohbet esnasında söylendi. Şu an keyfim yerinde der. Psikiyatri servisine başvurması önerilir ve sağlık ekipleri oradan ayrılır. Kimseyi alıp zorla psikiyatriye götüremezler.
Yalan söylemiş demek ki
Üye doğru söylüyor, zorla götürülme diye bir şey yok, sadece ailesi vasiliğini alırsa polis+ambulans eşliğinde yatış verilir. Vasilikte ciddi durumlarda alınıyor zaten, öyle her bunalıma girene vasilik olmuyorYalan söylemiş demek ki
Siz de eşiniz de ne kadar güzel insanlarsınız, yaklaşımınızdan etkilenmemek elde değil.Merhaba kızlar sizden akıl almam gereken bir konu var. Nerde eksik veya yanlış yapıyoruz? Belki gözden kaçırdığımız bir nokta vardır diye sizlerin yorumuna ihtiyacım var. Konu uzun özetlemeye çalışsam bile yine uzadı. Ciddi bir konu okursanız çok memnun olurum.
Benim bir yakınım var ve bunun iki çocuğu var şu an sorun yaşayan 26 yaşında erkek. annesi akrabam. Bu çocuğun anne ve baba çocuklar 7 ve 3 yaşlarındayken ayrıldı ve çocuk babada kaldı tehditlerden dolayı ama anne hiç bırakmadı yani. Sonra çocukları yine anne almaya çalıştı vs. Baba bakamayınca anneye verdi, anne baktı. Sonra adam evlendi ve cocukları zorla geri aldı. Zaten adam kendisi evlenene kadar sürekli çocuklarlı kullandı vs.
Ayrılma sebepleride Anne biraz saftı her şeye inanıyordu o zamanlar. Babanın borcu olmamasına rağmen gıda olarak bile ne çocuklara, ne anneye bakmayıp kendi ailesine yağdırması ve kadına borcum var demesi. Annenin bunu kimseye tehditlerden anlatamaması ve benim annemin bir gün dolabını açınca tencerenin dibinde biraz yoğurttan başka bir şey görmemesinden sonra Annenin konuşması neticesinde benim ailemin olaya müdahil olup Adamla konuşmaya kalkınca, adamın sen bana itaat etmiyorsun demesiyle kadını büyücüye kadar götürmesiyle kayış koptu. Annenin aile vefat etmiş, o ve kardeşlerine benim ailem sahip çıktığından, evlendirdiğinden dolayı bir nevi ailesi olduğu için olaylara otomatik dahil olduk.
Evlenirken annemin çok uyardığını, yaş farkını ve adama bir türlü ısınamadığını hatırlıyorum. Fakat kız çok manipüle edildiği için ve yolu geçene kadar her şey iyi olduğundan dolayı evlenmekte ısrar edince diyecek laf bırakmadı aileme. Zorla tutamazlardı.
İşte sonra bunlar olunca yine ailem sahip çıktı. Bir süre sonra ise Anneyle evlenmek isteyen birisi çıktı bu kez ailem karar verdi bir nevi. İyice araştırdı ve şansından iyi birisi çıktı. Hatta adamla beraber çocukları almaya çalıştılar ama eski eşle yığınla sorun çıkarınca çocukların ihtiyaçları, gezmeleri, bakımları vs. Bu konularda destek sağladılar. Sonuç olarak anne iyi bir evlilikte baba ise yine kendini ezdiren bir kadınla olduğundan onun hayat aynen devam ediyor.
O zamanlar ben küçük olduğum için sadece izlemekle yetindim. Sonra erkek olan çocuk büyüdü, reşit oldu üniversite kazandı. Ve sahip çıkılması adına benim olduğum şehirde okumasını istediler yani annem göz kulak ol kanadı kırık dedi. Biz de öyle yaptık. Reşit olunca anne ve eşide devreye girdi maddi manevi destek sağlandı zaten desteklerdi ama artık özgürlerdi ve biz de destek olduk.
Üniversite bitti ama işsiz doğal olarak. Tabii asıl süreç bundan sonra başladı. Bu çocuk bir hastalık geçirdi annem ve annesi yanındaydı. Üreme organı ile alakalı testisin bir tanesi bitmiş, diğeri meçhul ve doktor ağır iş, zorlama vs. Olmayacak demiş. İşsizlik bir yandan bir de kendine uygun iş bulamıyor. Yinede deniyor ama işler hep beden gücü ile olunca kasıklarda şişme ve ağrı olunca hastanelik oluyor (Annem şahit bunlara)
Böyle olunca anne ve eşi, benim ailem ve biz geçinmesini sağlıyoruz. Hiç birimize yük değil bu çocuk ama kpss çalışıyor olmuyor vs. Derken iyice bunalıma girmiş.
Sonra sevdiklerini bir bir ziyaret etmeye başladı ve en son bize geldi. Tuhaf davranıyordu yani beni ablası gibi görür, eşimi ağabeyi gibi hele eşim için ölür o derece sever ama oldukça agresif, çoğu zaman içine kapanık davranınca bir şeylerin ters gittiğini anladım ve konuşunca bana "Hayat bana hiç adil davranmadı önce annemi aldı, sonra çocuk hayalimi, sonra işimi. Koskoca adam oldum halen sizler bana bakıyorsunuz. Kafamı verip kpss kazanamıyorum çabalıyorum dikkatim dağılıyor ve ben artık vazgeçtim ve sevdiklerimi son kez görüp bu hayattan gideceğim" dedi. Elim ayağım boşaldı.
Doktora götüremiyorum kabul etmiyor. Bir de bu durumdan kimseye bahsetme bana acımasınlar dedixxxxx ağabeyin bilsin sonra bana kızar dedim. Eşimde müdahil oldu. Ona "İlla kamuda çalışmak zorunda değilsin. Gel sana iş kuralım kendin patron ol. Maddi manevi arkandayım. Senin kalben kırıldığın yerleri düzeltme şansım yok ama gel geçmişe sünger çek yanında kimse olmasa bile ben varım, Zaren var. Hatta bütçe benden olsun, Zaren planlama yapsın seninle ortaklaşa sana becerin doğrultusunda gereken ekipmanı alalım mağaza ve e ticaret yap hem ben sana borç verdim say ne zaman işin oturur iyi kazanırsın istersen 10 yıl sonra öde mühim değil dedi (Gurur yapacağından dolayı)
Gözleri parladı bir anda ama geri söndü. "Ben de şans yok o işte batar bu defa size mahçup olurum, daha kötü olurum" dedi. Eşimde "Bunu sen teklif etmedin ticaret bu bazen işin iyi gider, bazen batarsın bunları bilerek ben sana destek olacağım ve asla seni suçlamayacağım ancak pes edersen seni suçlarım savaştığını görüyorsam ağzımdan 1 cümle bile çıkmaz" dedi.
Sonuç olarak ekipmanlarını aldık. Hafta sonları gittiğimiz eve yerleştirdik atölyesi gibi oldu bir nevi. Ticari olarak gereken işlemleri yaptırıyoruz vs. Yalnız bırakmamaya çalışıyoruz. Bununla mutlu olsa bile zaman zaman o karanlık yine çöküyor üstüne. Ben de anneyim ve hissediyorum. Doktor desteği şart ama bu fikri tamamen değişir mi bilmiyorum?
Ne kadar anne olsam bile o yaşlara, böyle bir psikolojiye müdahale tecrübem yok. Eksik veya hata yapmaktan korkuyorum. Kafam çok dağınık. Yine başarısız olurum düşüncesi ile kimseye söylemeyin dedi yani kimsenin haberi yok ve fikir alacağım kimsede yok sizlerden başka.
Konu dağılmış, eksiklikler olmuş olabilir siz sordukça cevaplarım. Yorumlarınıza çok ihtiyacım var.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?