Bir gün mutlu olacağız diye nereye kadar sabreder insan?

Yenibirhayataaa

Büyümek, tam anlamıyla bu.
Kayıtlı Üye
6 Ekim 2016
1.132
563
Konu evliliğim.. bir gün düzelecek diye sabrede sabrede tükendiğim, içine ağlamak nedir öğrendiğim, yorgun evliliğim. 3 yıllık evliyim. İlk 2.5 yıl şiddetli kavgalar ettik, bende ondan geri kalmadım, tepki verdim bağırdım susmadım. Ancak olmadı öyle bir noktaya geldim ki tükendim aylardır sadece sabrediyorum.

Bilerek isteyerek, çoğu zaman sudan sebeplerle tartışma çıkarıyor susuyorum, bazen susmama da sinirleniyor sataşıyor güzel konuşuyorum alttan alıyorum. Sanki bir taşmışım gibi egosuyla üzerimde tepiniyor ben susuyorum ertesi gün hiç bir şey olmamış gibi konuşuyorum. Buna rağmen sorun çıkarıyor, sataşıyor. Yorulmak bitmek tükenmek ne desem az kalır.

Bugün yaşadığımız olayı anlatayım, kısa bir tatile çıkacağım yakın arkadaşımla, o yoğun çalıştığı için ben böyle tatilleri arkadaşlarımla yapmaya çalışıyorum, zaten boş olsa da istemiyor. Gideceğim diye bir kaç gündür tripli. Konuyu açmıyor. Neyse bugün iş çıkışı yemek yiyelim dedik, pizzacıya gidelim mi dedi telde bende tamam dedim. Sonra buluştuk zaten bir gergindi gidecek olmama yoruyorum. Bende boş bulunup canım da hiç pizza istemiyor dedim. Sinirle durdu, bağırır ses tonuyla tamam nereye gidelim dedi bende canım istersen gidelim benim canım istemedi ama dedim, ya tamam nereye gidelim vs terslemeye başladı, peki o zaman x mekanı olsun mu dedim yemegi kötü bilmiyor musun dedi , o zaman sen söyle dedim, ya söyle hadi vs demeye devam etti birkaç yer daha saydım sinirle tersledi beni en son pizzacı olsun o zaman dedim bağırır gibi ya sus istemiyorsun vs demeye başladı. Yani incir çekirdeğini doldurmayacak sebep . Hatta sebep yok ama gergin bağırıyor. Neyse bir yere gittik, oturdum masaya arkamı döndüm yok. Lavaboya gitmiş söylemiyor muhattap olmuyor benimle. Bende konuşmadım yedik yemeği. En son birşeyler konuşmaya çalıştım çünkü biliyorum ki sonra laf edecek bana trip attın diye halbuki herşeyi yapan o. Neyse tahmin ettiğim gibi de oldu. Eve gittik ayrı odadan bana mesaj atmış yemekte nasıl davrandıysan akşam da öyle davran diye. Yani yanıma gelme konuşma diyor. Mobingin bini bin para. E sende yemekte konuşmadın diyorum, sen konuşacaksın diyor. Yarın gideceğim zehir etmek için herşeyi yaptı. Ben artık ne yapacağımı bilmiyorum, baş edemiyorum. Her halttan beni suçluyor, savunma yaptırmıyor, hem kavga çıkarıyor hem suçluyor. Psikolojimi de bozdu.
 
Aranızdaki diğer sorunları bilmediğim için yorum yapamam ama şu pizza meselesinde adam haklı gibi. Zaten pizza yemek için arıyor, tamam diyordunuz sonrada sonrada yemek istememişsiniz.
O yüzden boş bulundum dedim, büyütecek bir şey demedim ki, telde tamam demiştin dese zaten gidelim hayatım ne olacak diyeceğim. Ama yükseliyor bağırıyor çözümsüzmüş gibi davranıyor. Aslında çoğu konuya böyle yaklaşıyor benle alakalı.
 
Kendinizi neden yıpratasınız, neden gençliğinizi böyle bir adamla heba edersiniz ki?

Cocuk da yokken, yol yakın iken kurtarın kendinizi.
Ben oturur konuşurum empati yapmaya çalışırım, ama konuşulmuyor bile. O kadar çözümsüzüm, desem ki gel konuşalım haklı olduğum halde, dinlemiyor bastırmaya çalışıyor ve sadece suçluyor. Baş edememek hislerimi anlatan tek kelime. Ancak buna rağmen korkuyorum ayrılmaya, sanki çok pişman olacağım gibi hissediyorum, aksine terk edilmekten korkuyorum…
 
Bence yol yakınken çoçuğunuzda yokken ayrılın gitsin. Zor bir süreç olur belki ama emin olun rahatlayacaksınız daha mutlu olacaksınız. Boşanma konusu açıldı mı hiç o raddeye geldiniz mi?
Geçmişte açıldı, çok kez. Birkaç aydır ikimizde açmıyoruz çünkü bu konu da çok yıprandı.
 
Ben oturur konuşurum empati yapmaya çalışırım, ama konuşulmuyor bile. O kadar çözümsüzüm, desem ki gel konuşalım haklı olduğum halde, dinlemiyor bastırmaya çalışıyor ve sadece suçluyor. Baş edememek hislerimi anlatan tek kelime. Ancak buna rağmen korkuyorum ayrılmaya, sanki çok pişman olacağım gibi hissediyorum, aksine terk edilmekten korkuyorum…
Zaten evliliğin ilk iki buçuk yılı kavgalarla geçmiş. Kalan yarım yılda da iletişim yok, anlayan yok, dinleyen yok. Korktuğunuz son illa ki gelecek gibi görünüyor buradan bakınca. O zaman da boşa geçen, mutsuzlukla geçen yillariniza üzülürsünüz. :KK43: en azından hamile kalmamaya dikkat edin diyeyim o zaman.
 
Zaten evliliğin ilk iki buçuk yılı kavgalarla geçmiş. Kalan yarım yılda da iletişim yok, anlayan yok, dinleyen yok. Korktuğunuz son illa ki gelecek gibi görünüyor buradan bakınca. O zaman da boşa geçen, mutsuzlukla geçen yillariniza üzülürsünüz. :KK43: en azından hamile kalmamaya dikkat edin diyeyim o zaman.
Çok üzgünüm.. smaimi bir şekilde konuşup anlaşmaya, empati yapmaya, sinirlenmemeye çok hazırım ama karşımda bunu anlayacak insan yok. Hep böyle değildi. Hayal kırıklığı oldu.
 
Çok üzgünüm.. smaimi bir şekilde konuşup anlaşmaya, empati yapmaya, sinirlenmemeye çok hazırım ama karşımda bunu anlayacak insan yok. Hep böyle değildi. Hayal kırıklığı oldu.
Evlilik terapisine gitmeyi düşündünüz mü veya eşinize teklif etseniz yanıtı ne olur? Böyle insanlar genelde kabul etmez ama yine de ayrılmak istemiyorsanız bir umut sorun eşinize.
 
Evlilik terapisine gitmeyi düşündünüz mü veya eşinize teklif etseniz yanıtı ne olur? Böyle insanlar genelde kabul etmez ama yine de ayrılmak istemiyorsanız bir umut sorun eşinize.
Başlarda istemiyordu, en son teklif ettiğimde tamam dedi. Bir gün ayarladım işim var dedi. Sonra bıraktım bende.
 
Konu evliliğim.. bir gün düzelecek diye sabrede sabrede tükendiğim, içine ağlamak nedir öğrendiğim, yorgun evliliğim. 3 yıllık evliyim. İlk 2.5 yıl şiddetli kavgalar ettik, bende ondan geri kalmadım, tepki verdim bağırdım susmadım. Ancak olmadı öyle bir noktaya geldim ki tükendim aylardır sadece sabrediyorum.

Bilerek isteyerek, çoğu zaman sudan sebeplerle tartışma çıkarıyor susuyorum, bazen susmama da sinirleniyor sataşıyor güzel konuşuyorum alttan alıyorum. Sanki bir taşmışım gibi egosuyla üzerimde tepiniyor ben susuyorum ertesi gün hiç bir şey olmamış gibi konuşuyorum. Buna rağmen sorun çıkarıyor, sataşıyor. Yorulmak bitmek tükenmek ne desem az kalır.

Bugün yaşadığımız olayı anlatayım, kısa bir tatile çıkacağım yakın arkadaşımla, o yoğun çalıştığı için ben böyle tatilleri arkadaşlarımla yapmaya çalışıyorum, zaten boş olsa da istemiyor. Gideceğim diye bir kaç gündür tripli. Konuyu açmıyor. Neyse bugün iş çıkışı yemek yiyelim dedik, pizzacıya gidelim mi dedi telde bende tamam dedim. Sonra buluştuk zaten bir gergindi gidecek olmama yoruyorum. Bende boş bulunup canım da hiç pizza istemiyor dedim. Sinirle durdu, bağırır ses tonuyla tamam nereye gidelim dedi bende canım istersen gidelim benim canım istemedi ama dedim, ya tamam nereye gidelim vs terslemeye başladı, peki o zaman x mekanı olsun mu dedim yemegi kötü bilmiyor musun dedi , o zaman sen söyle dedim, ya söyle hadi vs demeye devam etti birkaç yer daha saydım sinirle tersledi beni en son pizzacı olsun o zaman dedim bağırır gibi ya sus istemiyorsun vs demeye başladı. Yani incir çekirdeğini doldurmayacak sebep . Hatta sebep yok ama gergin bağırıyor. Neyse bir yere gittik, oturdum masaya arkamı döndüm yok. Lavaboya gitmiş söylemiyor muhattap olmuyor benimle. Bende konuşmadım yedik yemeği. En son birşeyler konuşmaya çalıştım çünkü biliyorum ki sonra laf edecek bana trip attın diye halbuki herşeyi yapan o. Neyse tahmin ettiğim gibi de oldu. Eve gittik ayrı odadan bana mesaj atmış yemekte nasıl davrandıysan akşam da öyle davran diye. Yani yanıma gelme konuşma diyor. Mobingin bini bin para. E sende yemekte konuşmadın diyorum, sen konuşacaksın diyor. Yarın gideceğim zehir etmek için herşeyi yaptı. Ben artık ne yapacağımı bilmiyorum, baş edemiyorum. Her halttan beni suçluyor, savunma yaptırmıyor, hem kavga çıkarıyor hem suçluyor. Psikolojimi de bozdu.
Zoraki bir evlilik sanki mecbur kalmışsınız yaşıyorsunuz.Böyle de ömur geçmez yani pizza yüzünden kavgami edilir.
 
Zoraki bir evlilik sanki mecbur kalmışsınız yaşıyorsunuz.Böyle de ömur geçmez yani pizza yüzünden kavgami edilir.
Bazen öyle sudan sebeplerle kavga çıkarıyor ki duysanız inanamazsınız. Kafasında bir ben varım yapmadığım şeyleri yapıyor. Sürekli sen böyle düşündün bunu yaptın Vs diyor düşünmediğim şeyler için. Yani bana karşı takıntı ve şüphe hat safhada. Baş edemiyorum, konuşamıyorum kendimi ifade edemiyorum sadece ve sonuna kadar suçlanıyorum. Susmak en güzel çözüm oldu en azından aşırı yüksek kavga edip beni mahvetmiyor. Ama bu şekilde de kendimi haksızlığa uğramış hissedip içime ağlamaktan yoruldum. Bazen bana söyleniyor, içimden yüzüne söyleyenediklerimi söylüyorum ona birşey demiyorum. Geceleri ağlıyorum yalnızken ağlıyorum pek iyi değilim.
 
Bazen öyle sudan sebeplerle kavga çıkarıyor ki duysanız inanamazsınız. Kafasında bir ben varım yapmadığım şeyleri yapıyor. Sürekli sen böyle düşündün bunu yaptın Vs diyor düşünmediğim şeyler için. Yani bana karşı takıntı ve şüphe hat safhada. Baş edemiyorum, konuşamıyorum kendimi ifade edemiyorum sadece ve sonuna kadar suçlanıyorum. Susmak en güzel çözüm oldu en azından aşırı yüksek kavga edip beni mahvetmiyor. Ama bu şekilde de kendimi haksızlığa uğramış hissedip içime ağlamaktan yoruldum. Bazen bana söyleniyor, içimden yüzüne söyleyenediklerimi söylüyorum ona birşey demiyorum. Geceleri ağlıyorum yalnızken ağlıyorum pek iyi değilim.
Böyle nereye kadar devam etmeyi düşünüyorsunuz?Sizi anlamıyor dinlemiyor sadece hakaret eziyor önemsemiyor böyle bir adamla hayatinizi mahv etmeyin.Belki karşınıza size gercekten değer veren insanlar çıkıcaktır.Çoçuk da yoksa boşanmak daha da kolay olur sizin için.Ikiniz de zaten zorla beraber yaşıyor gibisiniz.
Cinsel hayatınız da böyle bir durumda pek iyi olmaz herhalde.
 
Bir önceki kavga sebebi de şöyleydi, annesi yeni eve taşınacak eşyaları ve evi eskiydi. Bekar kızı salon için mobilya aldı. Begenirken beni de çağırdı. Yatak odası da alacak mısınız dedim yok o kadar yüklenmeyelim kıza dedi. Bende eşime sonrasında yatak odalarını biz alalım istersen dedim(durumumuz müsait) bana senin kanın kaynadı yarın söylenirsin senden korkarım falan ağzına geleni dedi. Böyle düşünmesini gerektirecek bir şey yapmadım. Tamam sen bilirsin almayalım dedim. Bu kez de ben başka bir ihtiyaçları olunca alırım sakın bana karışma vs demeye başladı sanki alalım diyen ben değilmişim gibi. Düşman olsa bu kadar olur karşımdaki.
 
Böyle nereye kadar devam etmeyi düşünüyorsunuz?Sizi anlamıyor dinlemiyor sadece hakaret eziyor önemsemiyor böyle bir adamla hayatinizi mahv etmeyin.Belki karşınıza size gercekten değer veren insanlar çıkıcaktır.Çoçuk da yoksa boşanmak daha da kolay olur sizin için.Ikiniz de zaten zorla beraber yaşıyor gibisiniz.
Cinsel hayatınız da böyle bir durumda pek iyi olmaz herhalde.
İyi değil malesef
 
X