Bir gün mutlu olacağız diye nereye kadar sabreder insan?

Açık açık söyleyin ne yapmaya çalıştığını anladığınızı bilsin kendince çaktırmadığını sanıyor olabilir.

"Ben yarın arkadaşlarımla tatile gidiyorum bir türlü sindiremedin, benim mutlu olacağım her şeye taş koymaya çalışıyorsun uyduruk sebeplerle kavga çıkarıyorsun fark etmiyorum sandın. Kıskançsın saçma sapan fikirlerin var ama ben her şeye rağmen hayatımı yaşayacağım bundan sonra kendin çıkar kavganı, kendin kavga et ne düşünürsen düşün artık umursamıyorum" de. Kavga ederse hadi ben gidiyorum de kalk eve git. Evde kavga etmeye başlarsa ben sana ne dedim kavga edeceksen ayna orada kendi kendine et hadi canım hadi de git odaya kapıyı kapat. Hoş bu adamı boşuna çekiyorsun ya neyse.
 
Açık açık söyleyin ne yapmaya çalıştığını anladığınızı bilsin kendince çaktırmadığını sanıyor olabilir.

"Ben yarın arkadaşlarımla tatile gidiyorum bir türlü sindiremedin, benim mutlu olacağım her şeye taş koymaya çalışıyorsun uyduruk sebeplerle kavga çıkarıyorsun fark etmiyorum sandın. Kıskançsın saçma sapan fikirlerin var ama ben her şeye rağmen hayatımı yaşayacağım bundan sonra kendin çıkar kavganı, kendin kavga et ne düşünürsen düşün artık umursamıyorum" de. Kavga ederse hadi ben gidiyorum de kalk eve git. Evde kavga etmeye başlarsa ben sana ne dedim kavga edeceksen ayna orada kendi kendine et hadi canım hadi de git odaya kapıyı kapat. Hoş bu adamı boşuna çekiyorsun ya neyse.
Ben bunların yanında geçen laflar etmediğim halde düşmanlık ediyor. Bunları söylesem neler olur tahmin bile edemiyorum.
 
Ben bunların yanında geçen laflar etmediğim halde düşmanlık ediyor. Bunları söylesem neler olur tahmin bile edemiyorum.
Evli kalmaya inat ediyorsanız konuşmalısınız ama bir şekilde. Ya da terapi vs.
Gönlümden geçen bir dk bile birlikte olmamanız. Boşanmayı gözünüzde büyütmeyin. Maddi imkanları iyi diye mi dayanıyorsunuz ? Yalnızlık korkusuyla mı ? Çözümsüz kaldıkça maruz kaldığınız saygısızlıklar artacak kendi gibi sizi de hasta edicek bu adam.
 
Konu evliliğim.. bir gün düzelecek diye sabrede sabrede tükendiğim, içine ağlamak nedir öğrendiğim, yorgun evliliğim. 3 yıllık evliyim. İlk 2.5 yıl şiddetli kavgalar ettik, bende ondan geri kalmadım, tepki verdim bağırdım susmadım. Ancak olmadı öyle bir noktaya geldim ki tükendim aylardır sadece sabrediyorum.

Bilerek isteyerek, çoğu zaman sudan sebeplerle tartışma çıkarıyor susuyorum, bazen susmama da sinirleniyor sataşıyor güzel konuşuyorum alttan alıyorum. Sanki bir taşmışım gibi egosuyla üzerimde tepiniyor ben susuyorum ertesi gün hiç bir şey olmamış gibi konuşuyorum. Buna rağmen sorun çıkarıyor, sataşıyor. Yorulmak bitmek tükenmek ne desem az kalır.

Bugün yaşadığımız olayı anlatayım, kısa bir tatile çıkacağım yakın arkadaşımla, o yoğun çalıştığı için ben böyle tatilleri arkadaşlarımla yapmaya çalışıyorum, zaten boş olsa da istemiyor. Gideceğim diye bir kaç gündür tripli. Konuyu açmıyor. Neyse bugün iş çıkışı yemek yiyelim dedik, pizzacıya gidelim mi dedi telde bende tamam dedim. Sonra buluştuk zaten bir gergindi gidecek olmama yoruyorum. Bende boş bulunup canım da hiç pizza istemiyor dedim. Sinirle durdu, bağırır ses tonuyla tamam nereye gidelim dedi bende canım istersen gidelim benim canım istemedi ama dedim, ya tamam nereye gidelim vs terslemeye başladı, peki o zaman x mekanı olsun mu dedim yemegi kötü bilmiyor musun dedi , o zaman sen söyle dedim, ya söyle hadi vs demeye devam etti birkaç yer daha saydım sinirle tersledi beni en son pizzacı olsun o zaman dedim bağırır gibi ya sus istemiyorsun vs demeye başladı. Yani incir çekirdeğini doldurmayacak sebep . Hatta sebep yok ama gergin bağırıyor. Neyse bir yere gittik, oturdum masaya arkamı döndüm yok. Lavaboya gitmiş söylemiyor muhattap olmuyor benimle. Bende konuşmadım yedik yemeği. En son birşeyler konuşmaya çalıştım çünkü biliyorum ki sonra laf edecek bana trip attın diye halbuki herşeyi yapan o. Neyse tahmin ettiğim gibi de oldu. Eve gittik ayrı odadan bana mesaj atmış yemekte nasıl davrandıysan akşam da öyle davran diye. Yani yanıma gelme konuşma diyor. Mobingin bini bin para. E sende yemekte konuşmadın diyorum, sen konuşacaksın diyor. Yarın gideceğim zehir etmek için herşeyi yaptı. Ben artık ne yapacağımı bilmiyorum, baş edemiyorum. Her halttan beni suçluyor, savunma yaptırmıyor, hem kavga çıkarıyor hem suçluyor. Psikolojimi de bozdu.
Boşansanız ve sizi çok kötü günler karşılasa dahi şu an yaşadığınızdan kesinlikle daha kötü değildir emin olun..
 
Evli kalmaya inat ediyorsanız konuşmalısınız ama bir şekilde. Ya da terapi vs.
Gönlümden geçen bir dk bile birlikte olmamanız. Boşanmayı gözünüzde büyütmeyin. Maddi imkanları iyi diye mi dayanıyorsunuz ? Yalnızlık korkusuyla mı ? Çözümsüz kaldıkça maruz kaldığınız saygısızlıklar artacak kendi gibi sizi de hasta edicek bu adam.
Yalnızlık korkusu, maddi bir sebep yok benim de maddi durumum iyi. Pişman olma korkusu, kendimi yalnızken eksik hissetmek, Vs. Böyle doğru olmadığını bildiğim korkular..
 
Yalnızlık korkusu, maddi bir sebep yok benim de maddi durumum iyi. Pişman olma korkusu, kendimi yalnızken eksik hissetmek, Vs. Böyle doğru olmadığını bildiğim korkular..
Allah aşkına kocanız özlenicek bir adammı?Hangi pişmanliktan söz ediyorsunuz hep sizi aşagliyor önemsemiyor hakaretler ne ilgi var ne şefkat.Ayrıldıgınız için mutlu olacagınıza birde yanlız kalırım diyorsunuz ya.Dünyada tek erkek bu kaba adammi yani başka erkek yokmu?Hani daha kibar olan düşünceli sevdigi kadına deger veren?Böyle devam ederseniz mutsuz bir şekilde gençliginizi mahv edersiniz sadece karar sizin.
 
Boşanmaktan, pişman olmaktan, yalnızlıktan korkuyorum.. hatta dahası onun beni terketmesinden korkuyorum..

Sence şu an yalnız değil misin? İçini eşine döküyor olman gerekirken gecenin bir vakti bize yazıyorsun.
Pişman olmak için güzel anların çoğunlukta olması gerekir, senin dediğine göre 3 senelik evliliğin hepsi kötü geçmiş.
Eşin sana gösteririm şöyle olacak sus kes tarzında davranıyor. Mutlu bir hayat paylaşmak için evlendiğin adam düşman gibi görüyor öyle davranıyor


Ben seni tanımadan diyorum ki boşanacak enerjisi almadım senden
Kocan seni bizden milyon kat daha iyi tanıyordur ondan ayrılmak istemediği bildiğinden eziyet ediyor.
 
Lütfen susma, ya terapiye gidecek kadar çizgini çekeceksin ya gideceksin. Ama önce kafanda kendini ikna etmen lazım bunları hak etmediğine. Yoksa seni asla ciddiye almayacak ve devam edecek. Üzgünüm ama eşin iletişim kurulacak biri değil. Yaptıkları da manipulasyon çünkü en baştan sınır çizmedin, sadece kendini geri plana alıp baş etmeye çalışarak yaşıyorsun. İşin kötüsü de diğer üyelerin dediği gibi adam sana düşman ve sen daima haksızsın, günah keçisisin.
Evlilik terapi yeri değildir, bu adamın sorunu seninle değil, senin gibi sınırını çizmeyen başkası ile evlense ona da bunları yapacaktı. Bu nedenle ya bir terapist bulup sen bu rolden çıkacaksın ya da daha da artarak devam..
3 yıldır olan bu tanıdık konfor alanının seni hapsetmesine izin verme, senin tatile gitmeni istemiyor diye alakasız kavga çıkaracak kadar sağlıksız bir adamı sen değiştiremezsin. Senin tek gitmeni istemiyorsa, seninle plan yapar güzelce ve gider. Yaptıkları sadece manipulasyon. Sağlıklı ilişkilerde tartışma kavga olur fakat düşmanlık olmamalı, konuşup birbirini anlayıp devam edebilmelisin. Maksat kim daha çok üzecek olayı değil.
Tek yol terapi, o da uzun bir yol ve kendi isteği/ihtiyaç duyması gerek. O da olmazsa bugün değil bir gün mutlaka boşanacaksın zaten ama o zaman da bu kadar yıl vermiş olmak ve kayıplar seni pişman edecek.

Mutlaka bir karar ver ve harekete geç.
 
Evlilik terapistine gidin bence. Yani ikinizde bişeyleri düzeltmek istiyorsanız eğer. Olmuyorsada zorlamayın bence ömrünüzü değerinizi bilmeyen bir adamla geçirmenin bir anlamı yok
 
Konu evliliğim.. bir gün düzelecek diye sabrede sabrede tükendiğim, içine ağlamak nedir öğrendiğim, yorgun evliliğim. 3 yıllık evliyim. İlk 2.5 yıl şiddetli kavgalar ettik, bende ondan geri kalmadım, tepki verdim bağırdım susmadım. Ancak olmadı öyle bir noktaya geldim ki tükendim aylardır sadece sabrediyorum.

Bilerek isteyerek, çoğu zaman sudan sebeplerle tartışma çıkarıyor susuyorum, bazen susmama da sinirleniyor sataşıyor güzel konuşuyorum alttan alıyorum. Sanki bir taşmışım gibi egosuyla üzerimde tepiniyor ben susuyorum ertesi gün hiç bir şey olmamış gibi konuşuyorum. Buna rağmen sorun çıkarıyor, sataşıyor. Yorulmak bitmek tükenmek ne desem az kalır.

Bugün yaşadığımız olayı anlatayım, kısa bir tatile çıkacağım yakın arkadaşımla, o yoğun çalıştığı için ben böyle tatilleri arkadaşlarımla yapmaya çalışıyorum, zaten boş olsa da istemiyor. Gideceğim diye bir kaç gündür tripli. Konuyu açmıyor. Neyse bugün iş çıkışı yemek yiyelim dedik, pizzacıya gidelim mi dedi telde bende tamam dedim. Sonra buluştuk zaten bir gergindi gidecek olmama yoruyorum. Bende boş bulunup canım da hiç pizza istemiyor dedim. Sinirle durdu, bağırır ses tonuyla tamam nereye gidelim dedi bende canım istersen gidelim benim canım istemedi ama dedim, ya tamam nereye gidelim vs terslemeye başladı, peki o zaman x mekanı olsun mu dedim yemegi kötü bilmiyor musun dedi , o zaman sen söyle dedim, ya söyle hadi vs demeye devam etti birkaç yer daha saydım sinirle tersledi beni en son pizzacı olsun o zaman dedim bağırır gibi ya sus istemiyorsun vs demeye başladı. Yani incir çekirdeğini doldurmayacak sebep . Hatta sebep yok ama gergin bağırıyor. Neyse bir yere gittik, oturdum masaya arkamı döndüm yok. Lavaboya gitmiş söylemiyor muhattap olmuyor benimle. Bende konuşmadım yedik yemeği. En son birşeyler konuşmaya çalıştım çünkü biliyorum ki sonra laf edecek bana trip attın diye halbuki herşeyi yapan o. Neyse tahmin ettiğim gibi de oldu. Eve gittik ayrı odadan bana mesaj atmış yemekte nasıl davrandıysan akşam da öyle davran diye. Yani yanıma gelme konuşma diyor. Mobingin bini bin para. E sende yemekte konuşmadın diyorum, sen konuşacaksın diyor. Yarın gideceğim zehir etmek için herşeyi yaptı. Ben artık ne yapacağımı bilmiyorum, baş edemiyorum. Her halttan beni suçluyor, savunma yaptırmıyor, hem kavga çıkarıyor hem suçluyor. Psikolojimi de bozdu.
İletişimsizlikten boş yere ikiniz de birbirinizi yiyorsunuz. Kendinizi nasıl güzel bir şekilde ifade edebileceğinizi bilmiyorsunuz gibi. Eşinizde de öfkesini kontrol edememe durumu var. Siz de kendinizce çareyi susmakta bulmuşsunuz. Evet biri ateşken biri de su olsun ama sonrasında konuşmadan da bir şeyler çözüme ulaşmıyor. Kişinin kendindeki bir sorunu düzeltebilmesi için de ilk önce hatasını kabul etmesi lazım. Çift terapisini bence tekrardan gündeme alın size tavsiyem. Aranızda boşanmalık bir durum görmedim şahsen. Açıkçası çocuk gibi didişiyorsunuz eften püften ve de tripler havada uçuşuyor. Bence düzelmeyecek de bir şey değil. Ama hiçbir şey yapmadan, görmezden gelerek, susarak, bir şey yokmuş gibi davranıp içinize atarak da hiçbir şey düzelmez. Bunu beklemeyin.
 
Ya bi durun ne boşanması hiç mi kimse durup dururken kavga etmedi kocasıyla sevgilisiyle,bence aranızda iletişimsizlik ve gurur var bunlar uzamış sadece, oturup güzel güzel konuşun.arkadaşınızla tatile gidiyorsanız onun izinli oldugu zamana da bir program yapın mesela.bekara karı boşamak kolay valla,asmayın bence kulak çok mutsuz değilseniz tabi
 
Konu evliliğim.. bir gün düzelecek diye sabrede sabrede tükendiğim, içine ağlamak nedir öğrendiğim, yorgun evliliğim. 3 yıllık evliyim. İlk 2.5 yıl şiddetli kavgalar ettik, bende ondan geri kalmadım, tepki verdim bağırdım susmadım. Ancak olmadı öyle bir noktaya geldim ki tükendim aylardır sadece sabrediyorum.

Bilerek isteyerek, çoğu zaman sudan sebeplerle tartışma çıkarıyor susuyorum, bazen susmama da sinirleniyor sataşıyor güzel konuşuyorum alttan alıyorum. Sanki bir taşmışım gibi egosuyla üzerimde tepiniyor ben susuyorum ertesi gün hiç bir şey olmamış gibi konuşuyorum. Buna rağmen sorun çıkarıyor, sataşıyor. Yorulmak bitmek tükenmek ne desem az kalır.

Bugün yaşadığımız olayı anlatayım, kısa bir tatile çıkacağım yakın arkadaşımla, o yoğun çalıştığı için ben böyle tatilleri arkadaşlarımla yapmaya çalışıyorum, zaten boş olsa da istemiyor. Gideceğim diye bir kaç gündür tripli. Konuyu açmıyor. Neyse bugün iş çıkışı yemek yiyelim dedik, pizzacıya gidelim mi dedi telde bende tamam dedim. Sonra buluştuk zaten bir gergindi gidecek olmama yoruyorum. Bende boş bulunup canım da hiç pizza istemiyor dedim. Sinirle durdu, bağırır ses tonuyla tamam nereye gidelim dedi bende canım istersen gidelim benim canım istemedi ama dedim, ya tamam nereye gidelim vs terslemeye başladı, peki o zaman x mekanı olsun mu dedim yemegi kötü bilmiyor musun dedi , o zaman sen söyle dedim, ya söyle hadi vs demeye devam etti birkaç yer daha saydım sinirle tersledi beni en son pizzacı olsun o zaman dedim bağırır gibi ya sus istemiyorsun vs demeye başladı. Yani incir çekirdeğini doldurmayacak sebep . Hatta sebep yok ama gergin bağırıyor. Neyse bir yere gittik, oturdum masaya arkamı döndüm yok. Lavaboya gitmiş söylemiyor muhattap olmuyor benimle. Bende konuşmadım yedik yemeği. En son birşeyler konuşmaya çalıştım çünkü biliyorum ki sonra laf edecek bana trip attın diye halbuki herşeyi yapan o. Neyse tahmin ettiğim gibi de oldu. Eve gittik ayrı odadan bana mesaj atmış yemekte nasıl davrandıysan akşam da öyle davran diye. Yani yanıma gelme konuşma diyor. Mobingin bini bin para. E sende yemekte konuşmadın diyorum, sen konuşacaksın diyor. Yarın gideceğim zehir etmek için herşeyi yaptı. Ben artık ne yapacağımı bilmiyorum, baş edemiyorum. Her halttan beni suçluyor, savunma yaptırmıyor, hem kavga çıkarıyor hem suçluyor. Psikolojimi de bozdu.
Adam diyor pizzacıya gidelim tamam diyorsunuz.orda da canım istemiyor diyorsunuz adam kızar tabi.adam belki soğumuş sizden çay karistirmaniza bile bahane arıyor olabilir.kotu bir durum.acikca konuşun beni istemiyor musun sevmiyor musun git davani aç.yoksa sonunda hasta olursunuz
 
İletişimsizlikten boş yere ikiniz de birbirinizi yiyorsunuz. Kendinizi nasıl güzel bir şekilde ifade edebileceğinizi bilmiyorsunuz gibi. Eşinizde de öfkesini kontrol edememe durumu var. Siz de kendinizce çareyi susmakta bulmuşsunuz. Evet biri ateşken biri de su olsun ama sonrasında konuşmadan da bir şeyler çözüme ulaşmıyor. Kişinin kendindeki bir sorunu düzeltebilmesi için de ilk önce hatasını kabul etmesi lazım. Çift terapisini bence tekrardan gündeme alın size tavsiyem. Aranızda boşanmalık bir durum görmedim şahsen. Açıkçası çocuk gibi didişiyorsunuz eften püften ve de tripler havada uçuşuyor. Bence düzelmeyecek de bir şey değil. Ama hiçbir şey yapmadan, görmezden gelerek, susarak, bir şey yokmuş gibi davranıp içinize atarak da hiçbir şey düzelmez. Bunu beklemeyin.
Kendimi ifade edemiyorum değil aslında etmeme fırsat vermiyor. Sataşıyor ve konuşturmuyor. Savunmaya izin vermiyor deli gibi suçluyor. Yani ne yapacağımı şaşırmış durumdayım.
 
Lütfen susma, ya terapiye gidecek kadar çizgini çekeceksin ya gideceksin. Ama önce kafanda kendini ikna etmen lazım bunları hak etmediğine. Yoksa seni asla ciddiye almayacak ve devam edecek. Üzgünüm ama eşin iletişim kurulacak biri değil. Yaptıkları da manipulasyon çünkü en baştan sınır çizmedin, sadece kendini geri plana alıp baş etmeye çalışarak yaşıyorsun. İşin kötüsü de diğer üyelerin dediği gibi adam sana düşman ve sen daima haksızsın, günah keçisisin.
Evlilik terapi yeri değildir, bu adamın sorunu seninle değil, senin gibi sınırını çizmeyen başkası ile evlense ona da bunları yapacaktı. Bu nedenle ya bir terapist bulup sen bu rolden çıkacaksın ya da daha da artarak devam..
3 yıldır olan bu tanıdık konfor alanının seni hapsetmesine izin verme, senin tatile gitmeni istemiyor diye alakasız kavga çıkaracak kadar sağlıksız bir adamı sen değiştiremezsin. Senin tek gitmeni istemiyorsa, seninle plan yapar güzelce ve gider. Yaptıkları sadece manipulasyon. Sağlıklı ilişkilerde tartışma kavga olur fakat düşmanlık olmamalı, konuşup birbirini anlayıp devam edebilmelisin. Maksat kim daha çok üzecek olayı değil.
Tek yol terapi, o da uzun bir yol ve kendi isteği/ihtiyaç duyması gerek. O da olmazsa bugün değil bir gün mutlaka boşanacaksın zaten ama o zaman da bu kadar yıl vermiş olmak ve kayıplar seni pişman edecek.

Mutlaka bir karar ver ve harekete geç.
Az önce, ben dün sana ne yaptım? Yazdım. Sadece bu kadar. Senin nasıl bir insan olduğunu biliyorum, kabullendim, sen düşünmeyen bir insansın, ne yaptığını dün söyledim anlasaydın, gideceksin diye vicdan rahatlatmaya çalışma vs vs demediğini bırakmadı. Isrrala ne yaptım sadece bir cümle istiyorum yazdım. Seninle konuşacak vaktim yok, işteyim biraz saygılı ol. Gibi şeyler söyledi. Emin oldum ki düşmanlık yapıyor bana, söyleyecek birşeyi yok çünkü yapmadım.

Tatil dönüşü terapiyi gündeme alacağım.
 
Ya bi durun ne boşanması hiç mi kimse durup dururken kavga etmedi kocasıyla sevgilisiyle,bence aranızda iletişimsizlik ve gurur var bunlar uzamış sadece, oturup güzel güzel konuşun.arkadaşınızla tatile gidiyorsanız onun izinli oldugu zamana da bir program yapın mesela.bekara karı boşamak kolay valla,asmayın bence kulak çok mutsuz değilseniz tabi
Yani nasıl anlatayım, denizin kenarındasınız, arkanızda vahşi bir hayvan var, hayvana yem olmamak için denize atlarsınız değil mi? Böyle hisssediyorum. Boşanmak istemiyorum, ama beni çaresiz bırakıyor, öyle davranışlar sergiliyor ki başka bir yol bırakmıyor. Buna da cesaretim yok, korkuyorum.
 
X