yaklaşık 10 ay önce bi hata yaptım. ailemin kabul etmediği bi insanla evlendim. herşey 2 yıl önce başladı aslında. daha o zaman üniversitedeydim. o zamanlar bile olamayacağını bildiğim mantık dışı bi ilişkiye sırf o çok istiyor, çok seviyor diye başladım aldandım. hata diyorum çünkü ben 4 yıllık üniversite okuyordum o ise ilkokul mezunuydu. önceleri herşey laylaylomdu. ne yaptığı umrumda değildi.ama beni önemsemesi her dk beni düşünüp araması hoşuma gitmişti. ama söylüyordum senle ben olmas sonu yok diye. ama onun hep umutları vardı. senin için herşeyi yaparım diyordu. benle herşeyini paylaşıyordu. bu da benim çok hoşuma gidiyordu. öyleki eski sevgililerini bile ezbere bilirim. o zaamanlar beni rahatsız etmeyen hoşuma giden bu durum su an hala canımı sıkmakta aklıma geldikçe. neyse aradan aylar geçti ben artık iyice alıştım.yada sevdim bilmiyorum.artık herşey daha bi toz pembeydi. hergün her saat birbirimzi düşünüyorduk.elimizde telefon bi an bile bırakmıyorduk ikimizde. okul bitti artık dah sık görüşmeye başladık.sıksık bizimkilere yalan söyleyip buluşuyorduk. ne tatlı kaçamaklardı onlar... ama ben hala sonu olamdığını düşünüp kahroluyordum. öyleki ailem en yakın arkadaşlarımdan bile kimse bilmiyordu bu ilişkiyi.. belki de verecekleri tepiden çok kendime yakıştıramıyordum onu... kaç kere bırakmayı denedim kndini öldüreceğini söyledi korktum yapamadım. neler yaşadık ne kadar çok ağladık beraber.. çok çektirdim o zamanlar ona...kendimde çektim ama o daha çok tkilendi..sonra bigün en yakınıma ablama açtım. karşı çıktı tbi anlaşamassınız görüşleriniz farklı fikir ayrılığı yaşarsınız vs vs vs bi sürü şey işte.. haklıydı vet benim mantığım da aynı şeyleri söylüyordu ama kalbim dinlemiyordu.. en çokda kendine bişey yapmasından korkuyordum..artık kararlıydım nneme ve bi kaç yakınıma ve arkadaşlarıma anlatmaya başladım onu.. ama kimse destek olmadı.. bigün sabrım bitti ayrılmak istediğimi söyledim olmuyo istemiyoum seni dediim. ama biliyordum onsuz yapamazdım. o da kabul etti yeter dedi.. hep aynı şeyler bende sıkıldım artık dedi.. ama son kez görim seni dedi. kabul ettim.. kpss hazırlanıyodum dersanedeydim. dersi bıraktım çoktım bi akşam üztü.. içimde hala yalvaracak yine başa döncez hissi vardı ama öyle olmadı..artık herşey başkaydı.. evet beni tüm direnişlerime rağmen kaçırdı.. geri dönmeyide kendime yediremedim.ve içimde umutlar vardı o beni mutlu ederdi biliyordum...bi şekilde evlendik işte. ne düğünümüz ne hayallerimiz hiç biri hayalleriizdeki ibi olmaıdı ama oldu bitti işte.. ilk aylar çok sıkıntı çektik ben ailemden uzak, yarım kalan eğitimim vs.vs.vs... ama yine de güzeldi değerini bilemedim o psikolojiyle.. gözümün içine bakıyordu eşim aslında... şimdi 10 ay oldu evleneli.. artık eşim eskisi gibi değil sıksık görüş ayrılığı yaşıyoruz ve eskisi kadar önem vermiyormuş gibi geliyo bana.. tamamen asosyal bi inan oldu yiyip içip yatmayı düşünüyo sadece. beni hiiç anlamıyo ve anlamayda çalışmıyo ve daha birçok şey.. hergün acı hergün gözyaşı çok duygusal bi insanım yaptığı her hareket kafama takılıyo.. kendimi kaybettim kafam allak bullak.. böyle yaşamak istemiyorum.. bırakamıyorum da... bi yanlış yaptım ve peşinden bi ömür gidebilirm iyim bilmiyorum.. :2:
ne olur bi akıl verin bana ????
ne olur bi akıl verin bana ????
