Evet kizlar boşandım ,bitti her şey .
Dediginiz gibi yaptim ,Giyindim suslendim , makyajımı yaptim ince topuklularimi giydim gittim.
İçim çok huzurluydu , mutluydum neden bilmiyordum ama içim çok rahattı .
Onu geçen hafta da gördüğüm icin ne hissedeceğimi daha iyi biliyordum .
Geçen hafta 40 gün sonra onu ilk defa gördüğümde hıçkırıklara bogulmustum onu hala seviyordum .
İyi ki onu duruşma öncesi görmüştüm , ilk defa duruşmada görmüş olsaydım herhalde dayanamazdım .
Bu bir hafta boyunca düşündüm." üzülme bunu o ve ailesi istedi , sen elinden gelenin fazlasını yaptın" diye kendimi ikna ettim .
Neyse sıramızı beklerken o ve avukatı geldi , kimse yoktu yaninda .
Ben , erkek kardeşim ve babam yan yana oturmuş konuşup gülüsuyoruz , o ise tek başına karşıya geçip oturdu (çok sevdiği annesi , kardeşleri yoktu her zamanki gibi tekti . Yaninda olan ben de yoktum ) , eline telefonu alıp kurcaladı her zamanki gibi .
fark ettirmeden göz ucuyla bakıyordum bana bakıyordu .
İçeri girdik kardi karsiya oturduk hic mi hic bakmadım ona , sadece yüzümde bir gülümsemeyle hakime hanıma bakıp dediklerini onaylıyordum .( simdi diyorum keske suratına bakıp gülümsesemiydim , nasıl kivrandigini görsemiydim, )
İmzayı ilk o atip çıktı ben de ardından çıktım , hemen annesini aradı haber verdi ,ben ona bakiyordum tabi o beni görmüyordu çünkü çok kalabalıktı .
Durmadan ardına bakıyordu ama beni görmüyordu .bir ara karşıya geçerken beni fark etti durdu arkamdan baktı .
Biz arabamıza doğru giderken o hala bana bakıyordu .
Dimdik durdum allahım bana güç Vermişti , ağlamadım , suratımda aksine anlam veremediğim bir gülümseme yayılmıştı .
Böylece bir sayfayı daha kapattım , çok çırpındım bitmesin diye ama ikimize de kıydı en çok da kendine kıydı ,