Daha önce de söylediğim gibi siz aslında sanırım dönme kararı almışsınız ama yediremiyorsunuz kendinize. Ben bu yoldan geçtim. Ben de hep birileri bana evet bir daha dene desin ister ama bunu kendime bile itiraf edemezdim. Hep kendimi evet değiştiye inandırmaya çalışırdım. Ne olduğunu bilirdim ama bu fikri beynimden atmaya kovmaya çalışırdım. Destek arardım kendime. Çocukları bahane etmek vb birsürü düşünce. Ne oldu ama hiçbirşey değişmedi. Üstelik sonrasında daha da rahat yaptı herşeyi. Nasıl olsa affediliyordu herşeye rağmen. Ve daha da kötüsü. Bana olan saygısı da bitti.
Bu tür insanların birini sevdiklerini düşünmüyorum ben. Sizi sevmiyor ama başkasını da sevmiyor. Eğer birini sevse diğerine ihtiyaç duymaz. Sizi aldatıyor ve başkasına gidiyor. Ama onu tercih etmiyor. Çünkü onu da sevmiyor. Bu bir hastalık. Kişilik bozukluğu. Başka da birşey değil. Kararınızı kendiniz alın. En azından sonucu çok da kötü olsa evet ben istedim diyebilirsiniz. Daha az acı çekersiniz. Bir daha mı denemek istiyorsunuz. Sonucun iyi olacağını beklemeden deneyin. En
azından denedim diyebileceksiniz. Ama unutmayın bu adam asla değişmeyecek. Biraz daha fazla acı çekeceksiniz. Bunun tek bir iyi yanı var. İyice nefret edip bir daha onu görmek bile istemeyeceksiniz.
Başka da bir hayrı yok
bakin bu arkadasin yazdiklarini yabana atmayin, coook dogru soylemis tebrik ediyorum, kisilik bozuklugu evet...boyle birini ben de taniyorum, surekli aldatir ama sorsan evliliginde problem yok, kimseyi de sevdigini zannetmiyorum...
aslinda aldatandan cok aldatilanin isi daha zor cunku bi karar vermesi gerekiyor...affederseniz yine aldatilacaginizi bilerek affedin ama bu sefer ayrilma isteginiz ciddiye alinmayacaktir bence, nasilolsa donecek diye...aldatilmayi kim kabullenebilir ki?
sanirim siz herseferinde yakaliyorsunuz, nasil aldatmalar bunlar peki?