• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Bir şeyler duymaya ihtiyacim var!

masaldenizindekucuksal

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !
tek ayak cezası
Kayıtlı Üye
3 Kasım 2014
295
398
73
oylesine bunaldim ki, belki de birseyler soylemek icin aldim uyeligi... birseyler duyarim dedim belki bi yandan...
evet, bosandim, cok yeni...
ilk zamanlar cok rahattim, ohh diyordum sonunda bitti...
hala da boyle dusunuyorum, yani kararimin dogrulugundan cok cok eminim ve zerre "acaba" ve pismanlik yok, cok sukur...
sorun su ki, icimde bi huzursuzluk, eski nesemin olmayisi, HAYATİMİN CALİNMİS OLMASİ hissi...umut kirikliklarim...kisa evlligim icinde baskilarla degisen karakterim,eski halime ozlemim...
bi yerlerden baslamak isteyip hevessiz olusum...
bir de surekli eski olaylari, yapilan haksizliklari hatirlayip ilk gunku kadar gerilmem, catlama noktasina gelmem...nasil ya nasil yapti/yaptilar dusunceleriyle cildirisim...ve her seferinde yuregimin acisiyla bedduadan kacinip o dusuk insanlari Allah'a havale edisim...
bi iyi bi cokuk olusum...
en zoru da evlenmeden onceki nese dolu,mutlu,tatli kizi ozleyisim, simdiki miskinligine,baskaligina hayiflanisim...
bilemiyorum, soyleyeceklerinizi duymak isterim...simdiden de cok tesekkur ederim...
 
Son düzenleme:
bosanma sonrasi halet-i ruhiyesi genelde ayni sanirim.. 'hayatin calinmis olmasi hissi' ; bu ifadeyi sevdim ;)
Allah deyip, otesini birakalim ki, hersey er ya da gec hakkini bulsun..
bu da gececek insaAllah..
İnsaallah...ayni durumda olmak istemezdim ama siz de bosandiniz sanirim...kader...
sorunum ve uzuntum bosanmis olmak degil, bosanmak o insanlara dair verdigim en dogru karar...sorun deli dusuncelerim...
 
İnsaallah...ayni durumda olmak istemezdim ama siz de bosandiniz sanirim...kader...
sorunum ve uzuntum bosanmis olmak degil, bosanmak o insanlara dair verdigim en dogru karar...sorun deli dusuncelerim...
bi mutlu olacak, bi dibe vuracakmisiz, oyle diyor er kisiler :)
bosanma sonrasi psikolojisi bu..
 
Hic evlenmedim, bosanmadim. Ama bosanmanin yipratici ve hayata etkisi oldugunu bilmek icin yasamaya gerek yok. Bence kendinize biraz zaman verin. Butun bu duygulariniz zamanla durulur. Sanirim daha yeni bosanmissiniz. Eski halinize donmek icin kendinizi bosu bosuna hirpalamayin, yasanmasi gereken duygulari yasayin, bitirin. Sonra elbet toparlanacaksiniz.
 
oylesine bunaldim ki, belki de birseyler soylemek icin aldim uyeligi... birseyler duyarim dedim belki bi yandan...
evet, bosandim, cok yeni...
ilk zamanlar cok rahattim, ohh diyordum sonunda bitti...
hala da boyle dusunuyorum, yani kararimin dogrulugundan cok cok eminim ve zerre "acaba" ve pismanlik yok, cok sukur...
sorun su ki, icimde bi huzursuzluk, eski nesemin olmayisi, HAYATİMİN CALİNMİS OLMASİ hissi...umut kirikliklarim...kisa evlligim icinde baskilarla degisen karakterim,eski halime ozlemim...
bi yerlerden baslamak isteyip hevessiz olusum...
bir de surekli eski olaylari, yapilan haksizliklari hatirlayip ilk gunku kadar gerilmem, catlama noktasina gelmem...nasil ya nasil yapti/yaptilar dusunceleriyle cildirisim...ve her seferinde yuregimin acisiyla bedduadan kacinip o dusuk insanlari Allah'a havale edisim...
bi iyi bi cokuk olusum...
en zoru da evlenmeden onceki nese dolu,mutlu,tatli kizi ozleyisim, simdiki miskinligine,baskaligina hayiflanisim...
bilemiyorum, soyleyeceklerinizi duymak isterim...simdiden de cok tesekkur ederim...


Zaman.... Daha zamana ihtiyaciniz var..

Zamanla hatirladiginizda duyduğunuz nefretlerin yerini sakinlik alacak. Hatta o hatiralari göz önüne dahi getirmeyeceksiniz bir sure sonra.

Ve nesemi yitirdim benliğimi kaybettim diye bakmayin duruma. Bir gun gelir eskisinden bin kat daha iyi hissedersiniz.. Ve ne kadar zor da olsa Hepsi birer tecrübe.. Artik eskisinden daha farkli olacaksiniz ama olumlu yönde buna inanin. Sadece kendinize zaman taniyin.
 
cok sağolun...
degisik ve karisik duygulardayim...
bazen oyle sacma dusunuyorum ki... ornegin, kullanamadgim ceyizlere bakiyorum,bunlar ne kullanilir ne ise yarar diyorum...yeniden evlensem(ki dusundugumden degil)sil bastan mi alinir, bana artik layik gorulur mu boyle seyler, bir kez evlendim hakkimi kullandim sanki tum hayallere karsi...
bu dusunceler cok yoruyor beni...sanki cok umrumda esya...ama dedim ya, deli dusunceler...
 
psikolojim oylesine alt ust ki, mutlu bir evliligin olduguna inanamiyorum, hayata bakisim kirlendi karardi... bunun icin mi evleniyoruz diyorum resmen... neden huzur vermiyor egoist, komplex dolu insanlar... gercekten bi kadina "aile" olabilir mi erkek? yoksa o cok guvendiklerimiz gibi mutlaka yolda birakirmi bi gun?
kendini kadiniyla "bir" goren adamlar var mi sahiden?
 
psikolojim oylesine alt ust ki, mutlu bir evliligin olduguna inanamiyorum, hayata bakisim kirlendi karardi... bunun icin mi evleniyoruz diyorum resmen... neden huzur vermiyor egoist, komplex dolu insanlar... gercekten bi kadina "aile" olabilir mi erkek? yoksa o cok guvendiklerimiz gibi mutlaka yolda birakirmi bi gun?
kendini kadiniyla "bir" goren adamlar var mi sahiden?
o duygu bende de var, yani şöyle, mutlu bi evlilik olamaz, mutlaka huzur vermeyen biri cikar, bi erkek asla ailen olamaz el olarak kalir hissi.. cok zor.. ama yasadiklarimizdan dolayi galiba.. herseye o gozle bakiyoruz..
 
oylesine bunaldim ki, belki de birseyler soylemek icin aldim uyeligi... birseyler duyarim dedim belki bi yandan...
evet, bosandim, cok yeni...
ilk zamanlar cok rahattim, ohh diyordum sonunda bitti...
hala da boyle dusunuyorum, yani kararimin dogrulugundan cok cok eminim ve zerre "acaba" ve pismanlik yok, cok sukur...
sorun su ki, icimde bi huzursuzluk, eski nesemin olmayisi, HAYATİMİN CALİNMİS OLMASİ hissi...umut kirikliklarim...kisa evlligim icinde baskilarla degisen karakterim,eski halime ozlemim...
bi yerlerden baslamak isteyip hevessiz olusum...
bir de surekli eski olaylari, yapilan haksizliklari hatirlayip ilk gunku kadar gerilmem, catlama noktasina gelmem...nasil ya nasil yapti/yaptilar dusunceleriyle cildirisim...ve her seferinde yuregimin acisiyla bedduadan kacinip o dusuk insanlari Allah'a havale edisim...
bi iyi bi cokuk olusum...
en zoru da evlenmeden onceki nese dolu,mutlu,tatli kizi ozleyisim, simdiki miskinligine,baskaligina hayiflanisim...
bilemiyorum, soyleyeceklerinizi duymak isterim...simdiden de cok tesekkur ederim...

Lütfen beni yanlış anlama ama bi psikoloğa gözükmeni tavsiye ederim. Sebebi de şu bazı terapilerle insanların mutsuz olan anılarını yada tramvalarını temizliyorlar. Bu şekilde çok olumlu sonuç alan yakınlarım var. Seni üzen hatıraları çıkar aklından bi kere geldin bu hayata bir an önce yeni bi sayfa aç kendine :) Ve hiçbir zaman birdaha evlenmeye hakkım yok gibi düşünme önce sen değer vericeksin saygı duyucaksın ki kendine herkes değer versin herkes saygı duysun. Herşeyi yaşamaya tekrar tekrar hakkın sevginin mutluluğun arsızı ol doyma onlara :)
 
oylesine bunaldim ki, belki de birseyler soylemek icin aldim uyeligi... birseyler duyarim dedim belki bi yandan...
evet, bosandim, cok yeni...
ilk zamanlar cok rahattim, ohh diyordum sonunda bitti...
hala da boyle dusunuyorum, yani kararimin dogrulugundan cok cok eminim ve zerre "acaba" ve pismanlik yok, cok sukur...
sorun su ki, icimde bi huzursuzluk, eski nesemin olmayisi, HAYATİMİN CALİNMİS OLMASİ hissi...umut kirikliklarim...kisa evlligim icinde baskilarla degisen karakterim,eski halime ozlemim...
bi yerlerden baslamak isteyip hevessiz olusum...
bir de surekli eski olaylari, yapilan haksizliklari hatirlayip ilk gunku kadar gerilmem, catlama noktasina gelmem...nasil ya nasil yapti/yaptilar dusunceleriyle cildirisim...ve her seferinde yuregimin acisiyla bedduadan kacinip o dusuk insanlari Allah'a havale edisim...
bi iyi bi cokuk olusum...
en zoru da evlenmeden onceki nese dolu,mutlu,tatli kizi ozleyisim, simdiki miskinligine,baskaligina hayiflanisim...
bilemiyorum, soyleyeceklerinizi duymak isterim...simdiden de cok tesekkur ederim...

bende boşandım.çocuğumda var..anlıyorum sizi.
evet ben de ''hayatın çalınmış''olması kısmını yaşıyorum kafamda bu üzüyor beni de..
gel gitler yaşamak doğal ama bunu her an yapmayın..eski arkadaşlarla görüşün..gülümseyin.kendinize bakın..GERİYE DÖNMEYİN..olan oldu.kimse böyle bişeyi yaşamak istemez ama napalım oldu..mutlaka bu yaşadıklarımızdanm bir tecrübe edindik..ayrıca sanmayınki her devam eden evlilik süper gidiyor..siz sorunların fazlalığından kurtardınız kendinizi öyle düşünün..mutsuzluğu değil mutlu olmayı seçtiniz..
insanlar hayatlarında mutlaka sınavlardan geçerler..bu eş olur evlat olur aile olur iş olur farketez.ama sıkıntılı dönemler vardır ve sonunda oh hepsi geçti şimdi herşey ne kdar güzel diyeceğimiz dönemler olur.şükürki siz de bende bunu erken yaşta yaşadık ve hayatımızın diğer uzun sürelik kısmında bizleri güzel ve bu sabırlı dönemlerimize karşılık olarak verilecek ödüllerle dolu.GÜLÜMSEMEYİ UNUTMAYIN hiç...
yaşadığnız duygular bu süreçte yaşanması gereken doğal duyguar inanın bu süreyi kısaltmak sizin elinizde..
geçmiş adı üstünde geçti bitti gelecek var her güzelliğe huzura açık çek vermiş gelecek...istediğiniz güzel günleri getirecek..
siz değerlisiniz kimse insanın kendisinden daha değerli değildir bırak başkası yüzünden üzülmeyi kendin için mutlu olmayı dene...
 
oylesine bunaldim ki, belki de birseyler soylemek icin aldim uyeligi... birseyler duyarim dedim belki bi yandan...
evet, bosandim, cok yeni...
ilk zamanlar cok rahattim, ohh diyordum sonunda bitti...
hala da boyle dusunuyorum, yani kararimin dogrulugundan cok cok eminim ve zerre "acaba" ve pismanlik yok, cok sukur...
sorun su ki, icimde bi huzursuzluk, eski nesemin olmayisi, HAYATİMİN CALİNMİS OLMASİ hissi...umut kirikliklarim...kisa evlligim icinde baskilarla degisen karakterim,eski halime ozlemim...
bi yerlerden baslamak isteyip hevessiz olusum...
bir de surekli eski olaylari, yapilan haksizliklari hatirlayip ilk gunku kadar gerilmem, catlama noktasina gelmem...nasil ya nasil yapti/yaptilar dusunceleriyle cildirisim...ve her seferinde yuregimin acisiyla bedduadan kacinip o dusuk insanlari Allah'a havale edisim...
bi iyi bi cokuk olusum...
en zoru da evlenmeden onceki nese dolu,mutlu,tatli kizi ozleyisim, simdiki miskinligine,baskaligina hayiflanisim...
bilemiyorum, soyleyeceklerinizi duymak isterim...simdiden de cok tesekkur ederim...
Canım bak o vehimlerinden kurtulursan çok daha çabuk atlatırsın bu süreci. Keşke evlenmeseydim, şunu daha önce düşünseydim, bana böyle yaptılar, hakkatmemiştim, keşke böyle olmasaydı şöyle olsaydı çok mutlu olabilirdim, bu nasıl benim başıma geldi. Artık bundan sonra bir yuvam olmaz, mutlu olamam...böyle bir sürü şey birden aklında geliyordur eminim, hepsi sadece boş vehim. Yaşadığın hal tabii ki hoş değil, ama emin ol sadece senden bişeyler alıp götürmek için değil bunlar, sana bir sürü kazanım da bırakıcaklar, ama zamanla farkedeceksin. Geleceğe karşı karamsar olma, sen bir durul, içindeki sesleri sustur, fabrika ayarlarına dön önce ki, yep yeniden başla hayata. Hiç bişey göründüğü gibi olmayabilir. Yusuf peygamber 14 sene mi kalmıştı zindanda? Ne kötü bir hal değil mi? Ama köle olarak girdiği hapisten, hükümran olarak çıktı. Güzel şeylerin hala mümkün olduğuna inan. Hayatın çalınmadı, önünde seni bekliyor. Sen rahmete kapılarını kapatma yeterki.
 
Canım bak o vehimlerinden kurtulursan çok daha çabuk atlatırsın bu süreci. Keşke evlenmeseydim, şunu daha önce düşünseydim, bana böyle yaptılar, hakkatmemiştim, keşke böyle olmasaydı şöyle olsaydı çok mutlu olabilirdim, bu nasıl benim başıma geldi. Artık bundan sonra bir yuvam olmaz, mutlu olamam...böyle bir sürü şey birden aklında geliyordur eminim, hepsi sadece boş vehim. Yaşadığın hal tabii ki hoş değil, ama emin ol sadece senden bişeyler alıp götürmek için değil bunlar, sana bir sürü kazanım da bırakıcaklar, ama zamanla farkedeceksin. Geleceğe karşı karamsar olma, sen bir durul, içindeki sesleri sustur, fabrika ayarlarına dön önce ki, yep yeniden başla hayata. Hiç bişey göründüğü gibi olmayabilir. Yusuf peygamber 14 sene mi kalmıştı zindanda? Ne kötü bir hal değil mi? Ama köle olarak girdiği hapisten, hükümran olarak çıktı. Güzel şeylerin hala mümkün olduğuna inan. Hayatın çalınmadı, önünde seni bekliyor. Sen rahmete kapılarını kapatma yeterki.
ne guzel seyler demissin.. bana da tesirli oldu, Allah razi olsun..
ben hic 'haketmedim,vay nasil basima geldi' demedim, peygamberler o kadar cileyi hakettiginden mi cekti? biz kimiz ki, dmi..
mutlaka hayirlarla dolu bu yasananlar..
ama oluyo iste zaman zaman gel-gitler, karamsarliklar.. o da normal, az bile :) hersey cok taze sonucta..
 
ne guzel seyler demissin.. bana da tesirli oldu, Allah razi olsun..
ben hic 'haketmedim,vay nasil basima geldi' demedim, peygamberler o kadar cileyi hakettiginden mi cekti? biz kimiz ki, dmi..
mutlaka hayirlarla dolu bu yasananlar..
ama oluyo iste zaman zaman gel-gitler, karamsarliklar.. o da normal, az bile :) hersey cok taze sonucta..
Canım senden de Allah razı olsun. Biliyorum dışarıdan biri olarak konuşmak daha kolay, ama gencecik insanları karamsar görünce üzülüyorum gerçekten. Evet duygulara söz geçirmek kolay değil, hissettikleriniz çok doğal, ama geçecek hepsi. Siz açık olun yeterki, güzel günler yolda. Tüm kalbimle inanıyorum.
 
O gelgitler, "bunlar neden başıma geldi, bu hatayı neden yaptım ?? o tavizi neden verdim??"' ler bende de çok.
En iyisi kendimizi dinlememek, başka şeylere kafamızı vermek yada terapi görmek. Ben şimdi bunun mücadelesini veriyorum kafamda. Zorluyor... Hem de çok.. Hele ki bu mevsim değişimi mahvetti beni..
 
geçecek bunların hepsi, zor oluyor doğru fakat uğraşacak bir şeyleri bulup yalnız kendinizle kalmadığınız sürece daha çabuk geçiyor..

şuan benim hissettiklerim geçmişi hatırlayamıyorum sanki çocuklarımı bana Rabbim kendiliğinden vermiş gibi yani baba olasılığını bile silmişim kafamdan.. geleceğe umutla bakıyorum, çocuklarım için, kendim için yaşayacak ve yapılacak o kadar çok şey var ki...

diyeceğim o ki gün gelecek dönüp bakacaksın geçmişe herşey bitmiş gitmiş...
 
hepinize cok tesekkurler...
cok guzel konusmussunuz...
aslinda gececegini biliyorum ama su anki ruh hali beni cok yoruyor... Kedibochi Kedibochi arkadasin da dedigi gibi, ozellikle bu mevsim...
@samsoon arkadasim tespitlerin ve ogutlerin cok guzel, hele Yusuf Peygamber kismi, sağol...
psikologu dusunuyorum bazen ama guvenilir, ise yarar biri olmali, yani beni dogru yonlendirmeli...
yasim daha genc olmasina ragmen, hic bir seye hakkim kalmamis, kullanmisim gibi hissetmek cok kotu ve aci...
sanki biriyle yeniden olsa, asla talepte bulunmamali ve onume gelene razi olmaliyim, yoksa insanlar "bu kim olup da, ne hakla konusuyor" diyecekler sanki...evlenmeyi dusunmeden bunlari dusunuyorum,yani delirmis gibi dusunceler...
aslinda biliyorum ki, insanda biter hepsi, bekarken ne oldu, o dusuk insanlar sanki bana lutufta bulunurcasina davrandilar, yani mesele bekar yada bosanmis olmak da degilmis...
hepsini biliyor insan ama mucadele edemiyor kendiyle...
 
O gelgitler, "bunlar neden başıma geldi, bu hatayı neden yaptım ?? o tavizi neden verdim??"' ler bende de çok.
En iyisi kendimizi dinlememek, başka şeylere kafamızı vermek yada terapi görmek. Ben şimdi bunun mücadelesini veriyorum kafamda. Zorluyor... Hem de çok.. Hele ki bu mevsim değişimi mahvetti beni..
aynen, bu mevsim degisimi cok yordu beni de zihnen.. sonbahar insana tuhaf bi huzun veriyor, bi de sehirler cok kasvetli, cok hirpaliyor..
haksizligi sindirememis olmak hala sinirlerimi alt ust ediyor, aslinda genel olarak iyiym ama iste o ara ara'lar yok mu.. sacma sapan seyler dusunup kurarken buluyorum kendimi bazen.. Allah yardimcimiz olsun.. tabiki yine hamdolsun her halimize..
 
Back
X