- 9 Kasım 2013
- 4.369
- 4.372
- 198
- Konu Sahibi obiviyante
-
- #1
Selam KK' nın güzide hanımları;
Hemen konuya girmek istiyorum. Eşimle ailelerimizden uzakta yaşıyoruz, iş gereği. Hafta içi yoğun bir şekilde çalışıyoruz zaten. Hafta sonları çoğu zaman evimizdeyiz. Hava güzel olursa AVM falan gezeriz, yada yakınlarda bir pastaneye gider bir şeyler yer içeriz. 15 günde bir arkadaşlarımızla görüşürüz ki, çokta arkadaşımız yok. eşli olarak görüştüğümüz iki üç aile diyelim. Bir komşum var belli aralıklarda görüştüğüm. Onun dışında çalıştığım için hafta içi geç geliyorum zaten. Binadaki hanımlarla gelip gitme şansım olmuyor. Birilerini evime davet etmeden önce yapmam gereken hazırlıklar stres yapıyor hal böyle olunca istediğim an davet edemiyorum insanları. Sizde durumlar nasıl?
Ne biliyim sık sık arkadaşlarınızla bir araya gelir misiniz mesela? Yada neler yaparsınız? Günleriniz nasıl geçiyor?
Ben sevdim sizi vallaÇok talep gelmedikçe kimseyle misafircilik oynamam,çalışıyorum.Sevmem de misafir,gitmem de kimseye.Böyle okuyunca ne sevimsizmişim ben
Bizde işte napalım çoluk cocuk yuvarlanıp gidiyoz..
Annengiller nasıl?
Aman iyi, bizde bir tuhaflık yok yani.aynı :)
evim zaten genelde dağınık ve temizlik ihtiyacı içinde oluyor.
haftaiçi kimseyi misafir edebilecek durumda değilim açıkçası.
haftasonu da eşimle geçiriyoruz ya da ben ailemin yanına başka şehre gidiyorum o da aynı şekilde.
biri benden mi bahsettiÇok talep gelmedikçe kimseyle misafircilik oynamam,çalışıyorum.Sevmem de misafir,gitmem de kimseye.Böyle okuyunca ne sevimsizmişim ben
çalışan insaların klasik yaşantısının en bariz örneğini ben yaşıyorum ama siz yine iyisiniz, ne yazık ki benim eşim tam bir ev kuşu ve görüp görebileceğiniz en asosyal kişilik. Ben fazlaca hareketli ve enerjik bir yapıya sahibim gezmeyi tozmayı severim ama eşime mecburi hususlar dışında evden çıkalım dediğimde sanki kafasına silah dayamışım gibi olur morali bozulur, kendi kendime vakit geçirebileceğim arkadaşım da yok ne yazık ki hele ailecek görüştüğümüz kimse yok ben monotonluğunda monotonluğunda yaşıyorum, çok şükür kızım sayesinde hafta sonra parka çıkıyorum da aktivite yapmış sayıyorum kendimi, bir tanecik arkadaşım var o da üst kat komşum ama malesef onunda işleri öylesine yoğun ki işten çıktığı saatler hep değişken o nedenle evden işe işten eve...Selam KK' nın güzide hanımları;
Hemen konuya girmek istiyorum. Eşimle ailelerimizden uzakta yaşıyoruz, iş gereği. Hafta içi yoğun bir şekilde çalışıyoruz zaten. Hafta sonları çoğu zaman evimizdeyiz. Hava güzel olursa AVM falan gezeriz, yada yakınlarda bir pastaneye gider bir şeyler yer içeriz. 15 günde bir arkadaşlarımızla görüşürüz ki, çokta arkadaşımız yok. eşli olarak görüştüğümüz iki üç aile diyelim. Bir komşum var belli aralıklarda görüştüğüm. Onun dışında çalıştığım için hafta içi geç geliyorum zaten. Binadaki hanımlarla gelip gitme şansım olmuyor. Birilerini evime davet etmeden önce yapmam gereken hazırlıklar stres yapıyor hal böyle olunca istediğim an davet edemiyorum insanları. Sizde durumlar nasıl?
Ne biliyim sık sık arkadaşlarınızla bir araya gelir misiniz mesela? Yada neler yaparsınız? Günleriniz nasıl geçiyor?
Öylece ne biliyim, samimiyet güzel şey yinede. Ama yakalamak kolay değil işte.İnsanlarla cok yüz göz olmamak lazım kanımca.
Bana bebek gormeye gelen arkadaslar da getirse keske ikramliklarini. O kadar yoruldum ki temizlik, pasta, borek islerinden.ben evli değilim ama biz kuzenlerle buluşunca şöyle bir formül geliştirdik kime gidiyorsak her birimiz birşey yapıp götürüyor ev sahibinede salata ve çayı yapmak kalıyor sadece.Hem ev sahibi ne yapsam diye strese girmiyor hemde biz yük olmadık rahatlığı ile keyif alıyoruz ziyaretimizden
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?