Dedem senelerdir annemin sirtinda bir yük, annem nefret eder ondan.
Ama anneannem dedemi saplantili bir sekilde sever.
Gecen hafta 8 gun hastanede yattı dedem. Annem sadece 1 defa gitti ziyarete olmesi icin bekledi resmen. Tabi bizler de olmesini umut ediyoruz.
Simdi bu adam zamaninda cocuk tacizinden hapis yatmis. Akrabalarin hanimlari da bu tacizlarden nasibini almis. Fakat annemin hatrina hep ortbas edilmis. Cunku 4 abim var. Kimse o pirlanta gibi genclerin adinin lekelenmesini istemedi "sapigin torunlari" denmesin diye.
Anneannem buyuk ihtimalle annemi dedemden korumak icin hemen evlendirdi. Annemin de ondan zarar gordugunu tahmin ediyoruz zira. Bunlar herkesin bildigi, ama sakladigi gercekler.
Zaten ben ve buyuk ablamin da kotu anilari var. Ama ablam yine de hastaneye gidip altini temizledi. Ben gitmedim. Abilerim de gece yaninda kaliyordu.
Annem hastaneden cikarip eve getirdi onu. 1 hafta da baktı. Ama iyileştigi halde tembelliginden istedigi yere kustu, lavaboya isedi vs...
Annem cildirdi bu süre zarfinda tabi.
Dun evlerine gonderdiler. Anneannem cok yaşlı olmasina,dedemden daha hasta olmasina rağmen "o benim amcamin oglu, bakacagim ölene kadar" der hep. Ve anneme sinirlenince beddua eder. Babana bakmiyorsun diye.
Halbuki annem zaten bakiyor ikisine de.
Canimizi sikan sey de insanlarin " anasini, babasini yanina almiyor." Demesi.
Buralarda yaşlıları bakimevine gondermek cok ayip karsilanir.
Hatta bir ara acildi ama tekrar kapandi, kalan kimse olmayinca. Suan var mi bilmiyorum.
Biz simdi ne yapalim Allah askina?