İyi geceler bu saatte uyanık hanımlar;
Benim derdim kendimi paralarcasına iş yapmam, herşeye yetişmeye çalışmam.
Örnek verecek olursam. Bugün annemlere geldim (evliyim, 22aylık oğlum var). Kardeşim askere gidecek. Sabah tüm detayıyla evimin işini yaptım geldim. Diyemiyorum ki " aman mutfağı toplasam yeter diğer yerler öyle kalsın" öğlen olmadan hızlı hızlı hepsini yetiştirdim. Bu işler ortalığı topla, banyo wc yıka , mutfağı topla gibi günlük işler.
Mesela evden çıkcam annem de yatılı kalcam diye iki tane küçük valize oğluma kendime eşya koydum ( mükemmeliyetçi bir şekilde her şey tam olacak asla birşeyi unutmamam lazım, sanki yıllık gidiyo gibi oğlumun meyvesine dahil götürürüm. ) dur aman çöpleri de atayım dedim ( oldu mu elimde iki küçük valiz , kol çantam , çöp, oğlum...
Öğlen anneme geldim ; buranın tüm işlerini yaptım annem öyle peşimde dolandı. Yaptığı Bi iş yok oğlumla da ilgilenmiyor, oyalayamıyor bile ki ben bir rahat iş yapayım.
Çocuk kucağında hızlıca markete git gel. Gelince yemek yap. Üç kere bulaşık makinesi çalıştır boşalt.
Akşam oğlumu yıkadım annem o ara dizi izliyor. Seslendim gel suyu tut bari çocuk üşümesin. Öyle geldi. Yani demesen birşey yapmıyor.
Şimdi saat 2 den beri oğlumu uyutmaya çalışıyorum yerini yadırgadı. Annem öyle yatıyo. Bu çocuk ağladı bu kız yoruldu. Bi bakayım.yoookkkk...
Hep özenirim anne evin de rahat edenlere; mis gibi annesi yapar o yer, annesi bırak kendi evini temizlemeyi, kızına da iş öğretir hiç biri olmadı bende.
İş yapmaktan gocunmuyorum içim asla rahat etmez Bi yer pis, dağınık tansiyon düşük halde Bi yandan çocuğumla ilgilenip. Asla evimi de dağınık , yemeksiz bıraktığım olmamıştır.
Şunu da belirteyim oğlum çok zor bir çocuk hala gece deliksiz uyumadım 22 aydır. Bi kere usluca oturduğunu , oynadığını görmedim.
Örnekleri geçersek "ben Nasıl bırak dağınık kalsın yapcam ?"