- 20 Ocak 2020
- 2.988
- 3.820
- 48
- Konu Sahibi birkedilianne
-
- #1
Annemle babam boşanıyor.
Babam kötü bir insan değildir ama liseden sonra bakmadı bizlere. Öyle eve gelir gider her gün.
O kadar.
Şiddet filan yok sesini bile yükseltemez.
Sadece sorumsuz çalışmıyor ve bunu hata olarak bile görmüyor.
Annemi çok kırmış zamanında maddi manevi destek olmadı yalnız bıraktı hastalıkta sağlıkta. Annem seneledir günde 12-13 saat çalışır.
45 kilo bir kadın...
Babam ise evde yatar.
Bu arada liseye giden bir kardeşim var babamın özellikle onda hiçbir emeği yoktur.
Bunları anlatıyorum çünkü başka birini. gözünden görmeye çok ihtiyacım var.
Hepimizi çok kırdı babalı yetimlerdenim ben.
Boynu bükük gelin çıktım o evden.
En mutlu olmam gereken günlerde boğazımda yumruyla gözleri yaşlı devam ettim bir şekilde.
O kadar değersiz hissettim ki...
"Keşke"dedim."
Keşke hiç doğmasaydım.Kimsenin boynuna yük olmasaydım. Keşke intihar ettiğimde kurtulmasaydım. "
Sonra annemi eşimi kardeşlerimi düşününce kıyamıyorum onlara.
Yeni evliyim bu arada 3 ay doldu dolacak.
Artık dava açıldı ve babam evden uzaklaştırıldı.
Önce bana geldi.
Allah biliyor istemedim bende kalmasını.
Evlenmeden önce boğazıma yumru etti her şeyi. Tam huzur buldum eşimle derken bende kalmaya başlayınca o kadar doldum ki kızlar... Düşünsenize yeni evliyim...
Yaralarım yeni iyileşmeye başlayacakken...
Neyse döktüm içimi
Patladım anlayacağınız
Ağlaya ağlaya döktüm
Yine kendini haklı gördü
Yalanladı
Ertesi gün çekti gitti.
Arkadaşlarında filan kalıyor galiba bilmiyorum
Şimdi size soruyorum.
O kadar yapılan hatalara kalp kırıklıklarına rağmen o hala kendini haklı görebilirken ben babamı evimde barındırmadım diye neden boğuluyorum?
Kendimi dünyanın en kötü evladı gibi hissediyorum.
Siz olsaydınız ne düşünürdünüz?
Babam kötü bir insan değildir ama liseden sonra bakmadı bizlere. Öyle eve gelir gider her gün.
O kadar.
Şiddet filan yok sesini bile yükseltemez.
Sadece sorumsuz çalışmıyor ve bunu hata olarak bile görmüyor.
Annemi çok kırmış zamanında maddi manevi destek olmadı yalnız bıraktı hastalıkta sağlıkta. Annem seneledir günde 12-13 saat çalışır.
45 kilo bir kadın...
Babam ise evde yatar.
Bu arada liseye giden bir kardeşim var babamın özellikle onda hiçbir emeği yoktur.
Bunları anlatıyorum çünkü başka birini. gözünden görmeye çok ihtiyacım var.
Hepimizi çok kırdı babalı yetimlerdenim ben.
Boynu bükük gelin çıktım o evden.
En mutlu olmam gereken günlerde boğazımda yumruyla gözleri yaşlı devam ettim bir şekilde.
O kadar değersiz hissettim ki...
"Keşke"dedim."
Keşke hiç doğmasaydım.Kimsenin boynuna yük olmasaydım. Keşke intihar ettiğimde kurtulmasaydım. "
Sonra annemi eşimi kardeşlerimi düşününce kıyamıyorum onlara.
Yeni evliyim bu arada 3 ay doldu dolacak.
Artık dava açıldı ve babam evden uzaklaştırıldı.
Önce bana geldi.
Allah biliyor istemedim bende kalmasını.
Evlenmeden önce boğazıma yumru etti her şeyi. Tam huzur buldum eşimle derken bende kalmaya başlayınca o kadar doldum ki kızlar... Düşünsenize yeni evliyim...
Yaralarım yeni iyileşmeye başlayacakken...
Neyse döktüm içimi
Patladım anlayacağınız
Ağlaya ağlaya döktüm
Yine kendini haklı gördü
Yalanladı
Ertesi gün çekti gitti.
Arkadaşlarında filan kalıyor galiba bilmiyorum
Şimdi size soruyorum.
O kadar yapılan hatalara kalp kırıklıklarına rağmen o hala kendini haklı görebilirken ben babamı evimde barındırmadım diye neden boğuluyorum?
Kendimi dünyanın en kötü evladı gibi hissediyorum.
Siz olsaydınız ne düşünürdünüz?