Sizi o kadar iyi anladım ki...
25 yıl aramayıp ortadan kaybolan babam aynı yaşadığınız gibi bir merhamet acısı yaşattı bana
Kızgındım, kırgındım, çok zor zamanlar geçirdim ama kalbim sızladı bana muhtaç olduğunda
Babanız kaç yaşında, mesleği çalışailme durumu var mı bilmiyorum ama onu ayakta durmaya zorlayın
Benim babamda çalışmayan sorumsuz adamdı, kavgası gürültüsü, kabalığı yoktu ama hiç sorumluluk taşımadı ömrü boyu, yine de insanın içinde zayıf bir yan kalıyor, ne yaparsa yapsın diyemiyorsunuz. Bizi aramadığı yıllarda Darülacezeye yatmış babam, birden ortaya çıkıp beni alın dedi, ne yapacağımı şaşırdım, annem hastaydı o zamanlar, üç kuruş maaşla çalışıyorum, ablamla birlikte yaşıyoruz, yanımıza alamayız annem siler bizi, ayrı ev açamayız öyle bir paramız yok, inanılmaz bir üzüntünün içine soktu bizi. Sonra annem öldü, babamda bir yıl sonra öldü, cenazesini ben kaldırdım kardeşlerim gelmedi, gasilhanede beni aramadığı yıllara inat öptüm sevdim, yine de kızamadım. Onu görddüğüm zamanlar kaşlarımı çatıp hesap soramadım, gördüğüm zaman ağlamaktan konuşamazdım, koskoca kadın kedi gibi sokulurdum dizlerinin dibine. Şimdi iyi ki kötü bir şey dememişim diyorum, neyi düzeltecekti ki söylediklerim. Velhasıl uzun hikaye, elinizden gelecek çok birşey yok, sadece kendini toparlaması yönünde telkin verebilirsiniz. Bugün ki aklımla diyorum ki sevmedi beni, sadece ihtiyacı olduğunda hayatımın ortasına bir bomba gibi girdi ve ihtiyacı bana değildi aslında. Vicdan rahatlığı için incitmeyin ama hayatınızın taşlarını oynatmasına da izin vermeyin, kendisi ayağa kalkmak istemedikçe kimseye yardım edemezsiniz.