kızlar evden işe gelene kadar o kadar çok şey yazmışsınız ki....
önce alıntı yapayım dedim ama o kadar çok ki olmadı...
aslında problem ilk bakıldığında çok basit...ama içeriği çok yıkıcı kırıcı...
biz eşimle çıkarken buluşmak için konuşurduk. ama uyuyakalırdı gelemezdi...o zamanlar telefon yok tabi. ben saatlerce sap gibi beklerdim. bu bahsettiği 18 yıl öncesi...
sonra o bir köye tayin oldu. ben öğrenciyim. bazen onun yanına giderdim günü birlik. o uyurdu...
sonra evlendik...pazar akşamı düğünümüz oldu... salı günü balayına gideceğiz. pazartesi akşamı yemekten sonra uyudu kaldı...
ve 14 yıldır bu böyle...adamın hiçö düzeni yok...yemeği yeriz...ben mutfağı toplarım. elimde iki tane türk kahvesi odaya gelirim uyuyor...
o uyur ben otururum. ben uyurum o oturur. ben yatarken eğer hala uyuyorsa üstünü örter çıkarım. gecenin bi yarısı uyanırım o uyanmış tv izliyordur. tam 14 yıldır bu hiç değişmedi. yatakta tek başıma saatlerce ağladığımı bilirim.
oturduğu yerde bile uyuyabilir.
çocuk oldu yine değişmedi. hatta bi gece saat 2 de tv izliyordu uykusunu almış şekilde. onu evden kovdum. ertesi günü öğleye doğru gelmişti eve...
varsayalım uyumadı bu sefer de elimde telefonu sigarası mutfaktan çıkmıyor. gün içinde sadece akşam yemeğinde konuşuyoruz...onun dışında evde herkes kendi halinde takılıyor...
yıllarca bundan ne kadar rahatsız olduğumu, üzüldüğümü anlattım tatlı dille anlamadı. ağladım, konuşmadım anlamadı...
böyle anlatınca çok basitmiş gibi görünebilir...ama öyle değil kızlar...
ben evliliğimiz boyunca birlikte yatağa girdiğimizi nerdeyse hiç hatırlamıyorum. eee bu durum özel hayatımızı da etkiliyor...
14 yıl boyunca bu kadar basit bir konu yüzünden üzüntü çekiyorum ama o tınlamıyor bile...kendimi değersiz hissediyorum.
ben ondan yatlar katlar paralar pullar istemiyorum...istediğim çok basit...hep söz verdi bana ama olmadı. unuttu verdiği sözleri...
yani iletişim yok. birlikte vakit geçirme yok... konuşma yok...herkes evin içinde yalnız...sonuçta yalnızım...
sonuç olarak kararım bu... bu problemin çözümü ben de değil...ve çözümü çok basit...o evde sanki biz yokmuşuz gibi davranıp hala bekar gibi yaşamak mı istiyor...
buna rağmen hep derim eşim inanılmaz iyi bir insandır. beni sevdiğini de biliyorum ama bu sevgiyi istemiyorum artık. insanlar eşleri için neler yapıyor. benim istediğim normal insanlar gibi uyku düzeninin olması.
şimdi kızlar bizim hem ev hem de araba borcumuz var. ikisini de beraber aldık. ben ayrılınca ikisini de ödeyebilirm kazancımla. evi vermeyi asla düşünmem. isterse arabayı alabilir. ben kendime araba alırım...
bu işi sessiz sedasız kimseye haber vermeden çözmeye çalışacağımı da söyleyeceğim.
annemin babamın onun bunun araya girmesini istemiyorum. çektiğimi ben bilirim...
oğluma gelince tabi ki çok zor ama zaten o da babasını görmüyor ki evde. baba profili sürekli uyuyan horlayan bir adam.
ama yine de eşim iyi bir babdır. dışarıya götürür ilgilenir. gelgelelim adam evin içinde girince birşeyler oluyor adama..hemen oturduğu yerde horlamaya başlıyor...
