Aynısını ben ilk çocuğum 2 haftalikken, büyük şehirden küçük bir köye, orman kenarında, giriş katta tuttuğumuz evde oldu. Esim çok zaman pazartesinden cuma gününe kadar başka şehirlerde çalıştığı için, 3 türlü kilit yaptırdık kapıya ve pencerelerin panjurlarina da, içersen bir emniyet kilitli yaptırdık ki, dışarıdan kimse panjurlari yukarıya itmesin diye. Ama ben gunduzleyin, kendimi sanki birileri gözetliyormus gibi gelirdi. Bir gün ögleden sonra kayinvalidem kahve içmeye geldi ve 4 - 5 tane kadın necmuasi getirdi, kendisi okumuş, canin sıkılırsa okursun dedi. Akşama o gitti, ben oğlumu doyurdum, banyo yaptırdım yatırdım. Kendim de sonra biraz ev işiyle oyalandim, saat 9 a doğru ben de yattım. Bütün pencereler kapalı, ve evin kapısı 3 kilitle kitliydi. Mecmualar, kayinvalidem in bıraktığı yerde, oturma odasında, yemek masasının üstünde duruyorlar. Gece yarısı, sanki bana birisi bir kuvvetli şamar atmış gibi, birden bir uyandım, ama kipirdamadim, sade uyandım ve duyduğuma inanamıyordum. Mecmualar sayfa sayfa açılıyor. Açma sesi geliyor oturma odasından. Kafamı üşütecektim korkumdan. Sonra dedim kendi kendime, panjurlar aşağıda ve emniyetli, pencereler kapalı, kapı kilitli, dışarıdan hiç bir kimse giremez. Hiç kıpırdamadan dinledim, sayfalar nasıl açılıyor. Sonra kalktım yataktan, cocuk odasına gitmek için ve hemen sesler kesildi. Gittim baktım oğlum yatağında uyuyor, oturma odası boş, bütün dolapları aradım, kimse yok. Sonra bana benzer şeyler birkaç defa daha oldu ve 4 sene sonra, kızım doğunca taşındık başka eve ve kurtuldum. Ama o eve bizden sonra girenler, en çok 2 yıl kalıp kaçıp gittiler. Bizden sonra giren bir çift tesadüfen gördüm bir gün alışveriş de ve sordum, aynı yaşadıklarımı, o da yaşamış ve o yüzden çıkmışlar. Bazı zaman köpeğimle gezmeye çıkınca, o köye yürüyorum ve bakıyorum zilin üstündeki isimlere, o eve taşınıp sonra çok çabuk çıkan çok. Durmadan değişiyor kiracılar.
siz anlamışsınız gerçi. Geçecektir merak etmeyin
