2 sene boyunca düşmüştün peşime, hiç vazgeçmedin,hiç bıkmadın...
Zayıf bir anıma geldi aldım hayatıma seni, beni seveni seveyim bir kerede belki mutluluk ondadır dedim...
Başladık yolumuza, belki ilk başta zorladım seni acıttım canını sürekli yanımda olmanı istemedim ama sonra ben de sevdim seni...o zaman rüya gibi oldu işte...
Benim babam bu dünyadan gitmişti, hep bir yanım eksik, güven duygum yoktu...
Sende en sevdiğim şey verdiğin güvendi, beni bebeğinmişim gibi sevmendi...senden hiçbir kötülük gelemezdi bana, ne yaparsam yapayım aşkın hiiç bitmezdi...
Ne oldu sonra aramıza mesafeler girdi...biz yine devam etmeye çabaladık ruhen de olsa hep beraber olmaya...saatlerce telefondaydık,çok özlüyorduk kavuştuğumuzda o gün bayram oluyordu...
Sonra ne oldu...artık birbirimize haber vermeyelim dedin, bozuldum ben küstüm ama sonunda mecbur kabul ettim gönlümü almak için yine bunalımlarını bahane ettin, bende de merhamet işte inandım...
Sonra mesajlarımı aldın elimden, ben gönderdim sen sıkıldın ben de vazgeçtim...
Sonra telefonlarım gitti...belki canın isterse yatmadan önce 5 dakika...sonra uykun geliyodu zaten kısa kesiyodun...beni artık merak da etmiyordun,kıskanmıyordun da...
Bunlarla beraber sevgi sözcüklerimi kurban ettim mesafelere...otomatikleşmiş bir kuru "aşkım" kaldı söylenmeye mecbur olunan..konuşmalar iki arkadaşın konuşmasına döndü sonra bu "aşkım" da gidince...
En son mesafemiz de kalktı aramızdan sen buradaydın hem de 1 ay bu inanılmaz bir şeydi...nasıl sevnimiştim ama mesafemiz kalktı aramıza bahanemiz girdi bu seferde...
Bahaneni de bekledim ben mesafeleri beklediğim gibi hiç şikayetsiz...
Sonra baktım bahanenin süresi uzuyor söyledim sana sen de bana 4-5 saatini verdin sağol...
Bahanemiz bitti sonra ama sen hala buradaydın ve beni görmüyordun,yanıma gelmek için can atmıyordun...yine zorla çağırdım seni birkaç saat kalıp gittin yine...
Bu son görüşmemizdi...1 ay buradaydın ve beni sadece 2 kere görmeye geldin sen...
Ben seni burada beklerken sen buradayken beni görmek istemedin demek bahanelerini aşacak kadar istemedin bunu...
Dedim yine bir gece yastığımı ıslatırken "bittik, tükendik biz Allah'ım hayırlısını ver!"
Ertesi sabah bilgisayar ekranında o fotoğrafı gördüğümde...bütün inandıkalrım yıkıldı biliyo musun? Sen...karakterine hayran olduğumu söylediğim sen başkalarıylaydın bana yalan söylemiştin bana ayırmadığın zamanı onlara ayırmış gayet de keyifliydin...
Bitti dedim...umursamadın yine beni suçlu çıkardın...
Üzülme diye o kadar çok salağı oynadım ki beni gerçekten salak sandın sen...
Evet...bitti...
Evlenecektik biz...5 sene çocuk yapmayacaktık...isimleri hazırdı ama...
Bütün hayaller gerçek olmuyor tabi alışmamız lazım...
Biz zaten bitmiştik hayırlısı böyeymiş demek ki...
İçim acıyor sadece emeklerime,bekleyişime,sadakatime,sevgime,güvenime ağlıyorum...
Sadece pişman ol istiyorum şimdi vicdanın uyutmasın seni kokum burnuna gelsin,gözlerim gözünden hiç gitmesin , sesim kulağında yankılansın, o çok beğendiğin ellerim aklından hiç çıkmasın istiyorum...
Zayıf bir anıma geldi aldım hayatıma seni, beni seveni seveyim bir kerede belki mutluluk ondadır dedim...
Başladık yolumuza, belki ilk başta zorladım seni acıttım canını sürekli yanımda olmanı istemedim ama sonra ben de sevdim seni...o zaman rüya gibi oldu işte...
Benim babam bu dünyadan gitmişti, hep bir yanım eksik, güven duygum yoktu...
Sende en sevdiğim şey verdiğin güvendi, beni bebeğinmişim gibi sevmendi...senden hiçbir kötülük gelemezdi bana, ne yaparsam yapayım aşkın hiiç bitmezdi...
Ne oldu sonra aramıza mesafeler girdi...biz yine devam etmeye çabaladık ruhen de olsa hep beraber olmaya...saatlerce telefondaydık,çok özlüyorduk kavuştuğumuzda o gün bayram oluyordu...
Sonra ne oldu...artık birbirimize haber vermeyelim dedin, bozuldum ben küstüm ama sonunda mecbur kabul ettim gönlümü almak için yine bunalımlarını bahane ettin, bende de merhamet işte inandım...
Sonra mesajlarımı aldın elimden, ben gönderdim sen sıkıldın ben de vazgeçtim...
Sonra telefonlarım gitti...belki canın isterse yatmadan önce 5 dakika...sonra uykun geliyodu zaten kısa kesiyodun...beni artık merak da etmiyordun,kıskanmıyordun da...
Bunlarla beraber sevgi sözcüklerimi kurban ettim mesafelere...otomatikleşmiş bir kuru "aşkım" kaldı söylenmeye mecbur olunan..konuşmalar iki arkadaşın konuşmasına döndü sonra bu "aşkım" da gidince...
En son mesafemiz de kalktı aramızdan sen buradaydın hem de 1 ay bu inanılmaz bir şeydi...nasıl sevnimiştim ama mesafemiz kalktı aramıza bahanemiz girdi bu seferde...
Bahaneni de bekledim ben mesafeleri beklediğim gibi hiç şikayetsiz...
Sonra baktım bahanenin süresi uzuyor söyledim sana sen de bana 4-5 saatini verdin sağol...
Bahanemiz bitti sonra ama sen hala buradaydın ve beni görmüyordun,yanıma gelmek için can atmıyordun...yine zorla çağırdım seni birkaç saat kalıp gittin yine...
Bu son görüşmemizdi...1 ay buradaydın ve beni sadece 2 kere görmeye geldin sen...
Ben seni burada beklerken sen buradayken beni görmek istemedin demek bahanelerini aşacak kadar istemedin bunu...
Dedim yine bir gece yastığımı ıslatırken "bittik, tükendik biz Allah'ım hayırlısını ver!"
Ertesi sabah bilgisayar ekranında o fotoğrafı gördüğümde...bütün inandıkalrım yıkıldı biliyo musun? Sen...karakterine hayran olduğumu söylediğim sen başkalarıylaydın bana yalan söylemiştin bana ayırmadığın zamanı onlara ayırmış gayet de keyifliydin...
Bitti dedim...umursamadın yine beni suçlu çıkardın...
Üzülme diye o kadar çok salağı oynadım ki beni gerçekten salak sandın sen...
Evet...bitti...
Evlenecektik biz...5 sene çocuk yapmayacaktık...isimleri hazırdı ama...
Bütün hayaller gerçek olmuyor tabi alışmamız lazım...
Biz zaten bitmiştik hayırlısı böyeymiş demek ki...
İçim acıyor sadece emeklerime,bekleyişime,sadakatime,sevgime,güvenime ağlıyorum...
Sadece pişman ol istiyorum şimdi vicdanın uyutmasın seni kokum burnuna gelsin,gözlerim gözünden hiç gitmesin , sesim kulağında yankılansın, o çok beğendiğin ellerim aklından hiç çıkmasın istiyorum...
klava:
