- Konu Sahibi rengarenkdunyam
- #1
Herkese merhaba
Şüphe başlığı ile bir konu açmıştım burada, hoca öğrenci ilişkisine anlam verememiştim, ve yaşadığım birçok şeyi burada sizlerle paylaşmıştım, sizlerden fikir almıştım, bizim durumumuz hep inişli çıkışlı geçti bu uzun süreçte, iniş döneminde hissettiğim şey onu tahatsız ettiğimdi, bana böyle hissettiriyordu.. Dün yanına gittim sadece
10 dakika konuşmak istiyorum, benim size karşı hissettiğim şey sizi rahatsız ediyor mu dedim ?
Hayır nereden çıktı bu dedi.
Peki benim varlığım sizi rahatsız ediyor mu dedim ?
Reyhan hayır, bunlar nereden çıktı dedi ?
Bende böyle hissediyorum dedim...
Ben seni çok farklı seviyorum sana çok değer veriyorum senden neden rahatsızlık duyayım ama neden böyle hissettiğini biliyorum HİSLERİMİZ KARŞILIKLI DEĞİL ÇÜNKÜ dedi..
Anlamadım dedim, anlamak istemenedim çünkü...
Ben evlenmeyi düşünen, ben birisini sevmeyi düşünen bir adam değilim, hiçbir zaman birisine karşı böyle bir histe olmadım bundan sonrada olmayacağım, bunu senin için demiyorum kimseyle düşünmüyorum, ben şu an sadece annem için yaşıyorum o da olmasa yaşamazdım, ben yaşamıyorum reyhan ama senin mutlu olmanı istiyorum, sen mutlu olmalısın dedi...
Mutlu olmayacağım dedim...
Sonuç muhabbetimizi bitirmiyor, biz birşey olamıyoruz ama ondan uzaklaşmamıda istemiyor...
Bir garip oldum, bir yanım bitirdi işte kendine gel kızım diyor, öteki yanım onu sevmekten vazgeçmiyor...
Çünkü benimki karşılıksız bir sevgiymiş tamam sen yoluna ben yoluna diyebileceğim birisi değil, tamam ona dedim ama ailesi bizim bu durumumuzu bilmiyor, annesi,abisi.... bunlar o kadar değer veriyorlar, öyle seviyorlar ki beni kusura bakmayın ama sizinlede muhabbetim bitti diyemem bir anda, zaten demeyede gözüm yemiyor, onlar benim babamdan sonra ailem oldular, annemin ölümünden sonra en büyük destekçim oldular akrabalarım yokken onlar vardı, ben şimdi ne yapmam gerekiyor bilmiyorum..
Sadece canım çok acıyor
Şüphe başlığı ile bir konu açmıştım burada, hoca öğrenci ilişkisine anlam verememiştim, ve yaşadığım birçok şeyi burada sizlerle paylaşmıştım, sizlerden fikir almıştım, bizim durumumuz hep inişli çıkışlı geçti bu uzun süreçte, iniş döneminde hissettiğim şey onu tahatsız ettiğimdi, bana böyle hissettiriyordu.. Dün yanına gittim sadece
10 dakika konuşmak istiyorum, benim size karşı hissettiğim şey sizi rahatsız ediyor mu dedim ?
Hayır nereden çıktı bu dedi.
Peki benim varlığım sizi rahatsız ediyor mu dedim ?
Reyhan hayır, bunlar nereden çıktı dedi ?
Bende böyle hissediyorum dedim...
Ben seni çok farklı seviyorum sana çok değer veriyorum senden neden rahatsızlık duyayım ama neden böyle hissettiğini biliyorum HİSLERİMİZ KARŞILIKLI DEĞİL ÇÜNKÜ dedi..
Anlamadım dedim, anlamak istemenedim çünkü...
Ben evlenmeyi düşünen, ben birisini sevmeyi düşünen bir adam değilim, hiçbir zaman birisine karşı böyle bir histe olmadım bundan sonrada olmayacağım, bunu senin için demiyorum kimseyle düşünmüyorum, ben şu an sadece annem için yaşıyorum o da olmasa yaşamazdım, ben yaşamıyorum reyhan ama senin mutlu olmanı istiyorum, sen mutlu olmalısın dedi...
Mutlu olmayacağım dedim...
Sonuç muhabbetimizi bitirmiyor, biz birşey olamıyoruz ama ondan uzaklaşmamıda istemiyor...
Bir garip oldum, bir yanım bitirdi işte kendine gel kızım diyor, öteki yanım onu sevmekten vazgeçmiyor...
Çünkü benimki karşılıksız bir sevgiymiş tamam sen yoluna ben yoluna diyebileceğim birisi değil, tamam ona dedim ama ailesi bizim bu durumumuzu bilmiyor, annesi,abisi.... bunlar o kadar değer veriyorlar, öyle seviyorlar ki beni kusura bakmayın ama sizinlede muhabbetim bitti diyemem bir anda, zaten demeyede gözüm yemiyor, onlar benim babamdan sonra ailem oldular, annemin ölümünden sonra en büyük destekçim oldular akrabalarım yokken onlar vardı, ben şimdi ne yapmam gerekiyor bilmiyorum..
Sadece canım çok acıyor
