Biyolojik babam öldü ve üzülmedim. Ailem bu yüzden psikolojimin bozuk olduğunu düşünüyor

ceycey0406 .!.:

Bizim babalar gene iyi yokolup gitmişler hayatımızdan bebekliğimizden beri ya hayat boyu babasından şiddet gören cinsel saldırıya maruz kalıp utancından kimselere söyleyemeyen hayatı çalınmış kızlarımız?baba evde olunca da herkesin hayatı güllük gülistanlık değil ne yazık ki. Babasının kumar borçlarını ödemekten ne evlenebilmiş ne de ayrı bir hayat kurabilmiş genç yaşta çökmüş bir öğretmenle tanışmıştım yıllar önce. Bunlara baba diyen kan çeker diyen varsa bana da beğenmedimi bassın lütfen. Şeref duyarım

Genişletmek için tıkla...

Umutumut82 .!.:

Hani türk filmlerinde görünce kan çekiyorya öyle bir davranis bekliyor insanlar. Ya da müge anli da yıllar sonra koşup sarılıyorlarya hayatı böyle görüp bendende bunu bekliyorlar. Oyüzdende anormal olduğumu düsünüyorlar.

Genişletmek için tıkla...

gulendam_34 .!.:

sizi büyüten babanız ile aranız nasıl
başlarım biyolojik babasına konuşturmasınlar beni
o size babalık yapacaksa onu basacaksınız bağrınıza

Allah ölen kişinin günahlarını affetsin
hadi annenizle ayrıldı sizle neden koptu?

Genişletmek için tıkla...

Umutumut82 .!.:

Mrb. K.K güzel bayanları eski konularımi bilen arkadaşlar vardır. Ben biyolojik babami görmeden büyüdüm .üstümde zerre emeği yok. Annemle çok zor günlerimiz oldu. Beni annemin 2.evliliğindeki babam büyüttü ,okuttu ,evlendirdi. Bundan bir süre önce baban hasta helalleş diye beni aradılar . Gitmedim telefonlarıni engelledim. Geçenlerde esimin numarasını bulup aramıslar babasi öldü diye. Benim riskli bir hamileliğim var oyüzden eşim 2 gün kıvranmış söylesemmi söylemesemmi diye. Neyse annem söyledi ve hiç etkilenmedim.
Konuya gelirsek o günden beri hıçkırsam babası öldü içine atıyor muamelesi görüyorum. Etkilenmediğimi üzülmediğimi söylüyorum ama inanmıyorlar. geçenlerde arka bacaklari olmayan bir köpeğin protez bacakla yürüdüğünü izledik ,ben duygulandim ağladım. eşimde istersen babanın mezarina götüreyim demeye başladı. Ama gerçekten içimde hiçbir duygu yokkkk. Pandemi var ve hamileyim ve en önemlisi o adam benim kendimi ve bebeğimi riske atacak kadar değerli değil niye 6 saat yol gideyim.
Kimse üzülmediğimi kabullenmiyor. Yok içinde barış içinde affet. Yok kan çekermiş yok bilmem ne. Ya mecburmuyum affetmeye. kendi kendimden şüphelenmeye başladım. Sizce bu hissettiklerim daha doğrusu hissetmediklerim normal mi ?

Genişletmek için tıkla...

gibigibiyim .!.:

Valla sizle aynı durumdayım hatta tıpatıp aynı, biyolojik son 10 yıldır görüşmeye çalışıyor heryerden engelledim tanımak dahi istemiyorum ilgimi çekmiyor. Üvey babama gelince geçen yıl ben 7 aylık hamileyken birdenbire hiç hastalığı yokken vefat etti O kadar üzüldüm ki size anlatamam, çünkü benim babam oydu bana göre, Allah sizinkine uzun ömür versin. Biyolojik de şimdi ölse yemin ediyorum kılım kıpırdamaz. Bazen diyorum ki çok mu taş kalpli bi insanım ama hayır, tıpkı sizin gibi sokakta aç bir hayvan görsem beslerim, engelli bi hayvan görsem çok üzülürüm ağlarım genelde, vicdan sahibiyimdir ama o adama hiç bi duygum yok. O yüzden yalnız değilsiniz

Genişletmek için tıkla...