- 21 Kasım 2016
- 3.680
- 5.251
- 158
- Konu Sahibi Umutumut82
-
- #21
Bende ayni seyleri düsünüyorum. 37 yaşındayım hala 10 yaşıma kadar yaşadıklarımı üstümden atamadim. Ozamanlar arkadaslarima yalan söylerdim babam geldi beni sevdi poşet poşet çikolata getirdi diye.
Kuzucum sonradan gitse miydim diye düşünmemen adına bence gitmelisin . Evetbiliyorum bu tarz şeyler zor oluyor ben de uzun senelerdir babasız büyüyen biriyim. Vicdan rahatlığı çok güzel bir şey. Ne kadar vicdansızlık yapanlar olsa da .
Bence boşver oralı bile olma. Öldükten sonrada araştır bakalım malı mülkü varmıymış. Varsa al biryere kendin için bağışlayıver. Yalnız bırakılmak yalnızlaştırılmak çok kötü bişey. Her şeyin altından kalkmaya çalıştıkça kadınlıktan çıkıyor insan resmen. Aile desteği çok önemli. Evlilikte bile çok önemli.Bende ayni seyleri düsünüyorum. 37 yaşındayım hala 10 yaşıma kadar yaşadıklarımı üstümden atamadim. Ozamanlar arkadaslarima yalan söylerdim babam geldi beni sevdi poşet poşet çikolata getirdi diye.
Ki şuan senin uykunu güzelce alman ve stres olmaman lazım. Duygusallığıni da göz önüne aldigim için böyle bir şey dedim.Öyle kötü bir zamana geldiki . Arafta kaldım. 1 haftadır uyuyamiyorum.
Normal zaman olsa git derdim, ama pandemi vakti kendini ve bebeğini riske atmaya değecek mi? Helal ettim gitti de, yollara düşme. Gerek yok.İyi akşamlar forumun güzel bayanları. bana yardımcı olursanız sevinirim.
Benim annem kaynana şiddetinden ,koca basiretsizliğinden dolayı ben 2 yaşındayken ayakları çıplak baba evine kaçmış. zaten kız oldum diye annemle beni hastaneden bile almak istememişler. Annem ben 10 yaşına kadarda evlenmedi. Şuanda 37 yaşındayım ve o zamanlarda babasız olmak ayıptı p.ç diyen olurdu.. Dıslanırdim ezilirdim yani babasızlığı iliklerime kadar yaşadım. .babamin suratini hic görmeden büyüdüm. birkere bile arayip sormadi.Ben 10 yasindayken annem benimde rızamı alıp baska biriyle evlendi ve ortak bir çocuklari oldu. (Şükür)
Babam (üvey)'ın annesi ailesi beni hic istemedi.elalemin çocuğuna baktigin yetmiyor okutuyorsun dendi. Ama babam onlara ezdirmedi. Babamin ailesinde tek saçi açık ve okuyan kız ben olduğumdan istemezlerdi beni..babam üniversiteyide okuttu ,evlendirdi, layığıyla gelin etti ,düğünümde karsilikli oynadik .çocuğum oldu onuda çok seviyor.sürekli hediyeler alır.koskoca adam at olur oglumu sırtında gezdirir.benim her dogum günümde bana çicek gönderir.2 sene önce 1 ay hastanede yattim.annemle evde oğluma bakti hergün hastaneye yanima geldi, ameliyata girerken ağladı .geçen sene kendi üzerine olan ev ve arabayi ayrica köyde kendi ailesinden kalan evide annemin üzerine yapmişki bende eşit hak alabiliyim. Yani iyi biri.
Biyolojik babamda evlenmis 4 kızı daha olmuş. Kızları beni aradi babamiz hasta son kez seninde helalleşmek istiyor diye. ben reddettim ama ogünden beri huzurum kaçtı. Geceleri uyuyamiyorum. 10 yasina kadar yaşadiklarim film şeridi gibi gözümün önünden geciyor.hamileyim ve cok duygusalım .icimde cok büyük bir nefret var ama sonradan pişman olma korkumda var. Babam 700km ötede uzakta ,eşim istersen hemen götürürüm diyor. Ama beni büyüten emek veren babam duyarsa cok üzülür ve hicbirsey eskisi gibi olmaz. sanki ona ihanet etmiş gibi hissederim. Siz olsanız ne yapardiniz
Uzun oldu kusura bakmayin
Bence boşver oralı bile olma. Öldükten sonrada araştır bakalım malı mülkü varmıymış. Varsa al biryere kendin için bağışlayıver. Yalnız bırakılmak yalnızlaştırılmak çok kötü bişey. Her şeyin altından kalkmaya çalıştıkça kadınlıktan çıkıyor insan resmen. Aile desteği çok önemli. Evlilikte bile çok önemli.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?