- 31 Ocak 2007
- 71
- 4
- 96
- Konu Sahibi xixslakmavi
- #41
canım benim sende nerdeyse tamamen kendimi gördüm.olumsuz etkilemek istemem ama benim eşimde bir anne düşükünü ve ben hrgün değişebileceği umuduyla yaşıyorum. hergün benzeri sebeplerden kavga döğüş.. son 1,5 yılda bizde de şiddet başladı.3,5 yıllık evliyim. ama gördüğüm kadarıyla 5 yılda hiçbir mesafe kaydedemeyişiniz beni dahada umutsuzluğa düşürdü. bende kendi geleceğimde seni görüyorum. insan 7 de neyse 70 de de o..
psikolojik tedavi almayı düşünüyorum çünkü başa çıkamıyorum artık sorunlarla. benim açıkçası kararım boşanmak yönünde ama malesef şim hatalarını bildiği için kabul etmiyor boşanmayı..
daa bizlerde can taşıyoruz, taş değilizki canım.. giden ömür bizden gidiyor iyi gün geçirmeden..:gitme:
benim eşimde ayrılmak istemiyor.bence psikolojik tedaviyi sizin değil eşinizin alması gerekiyor.tedavi gören biri terapiden sonra eve gelip aynı problemi yaşadığı sürece tedaviden hiç bir olumlu sonuç alamaz.bizde eşimle dün konuştuk ama boşanmak istemiyor,ölürüm,öldürürüm yinede boşanmam diyor.dün kavga çıkarmak için elinden geleni yaptı ama ben ruh gibiydim.hiç bir söylediğine karşılık vermedim.daha ne kadar birbirimizi çirkinleştiricez,sen boşanmayı kabul edene kadar burdayım ama ben artık senden ve seni değiştirme mücadelemden vazgeçtim dedim.aslında bugün evden ayrılabilirim ama maalesef işyerim eve annesine akrabalarına çok yakın.işten ayrılmam gerekir.bunu da şu an için yapamam.offff işyerime gelip rezilllik yapıcak,aileme sataşacak,boşanma gününe kadar rahat nefes aldırmıcak.bakacak ki dönüşü yok ondan sonrada duygusal yaklaşıp pişmanlığını dile getirecek.işte bütün ayrılmalarımızda yaşadığımız şeyler.ben artık işyerimdekilere rezil olmak istemiyorum.