Boğazım düğümleniyor artık yutkunamıyorum

izmirlimmm

Nirvana
Kayıtlı Üye
6 Aralık 2007
77
0
611
41
İzmir
söze nerden başlıyacağımı bilmiyorum ama paylaşmaşsamda nefes alamıyorum evliliğimde 4 yılına girdik çok severek evlendik hemde deliler gibi bizim yaşadığımız yede bilir herkes aşkımızı ama neler oldu bize anlamış değilim evlendik 9 ay sonra 1 oğlum oldu oğlum 6 aylıktı kaza sonucu tekrar hamile kaldım aldırsammı aldırmasammı diye çok düşündüm ve doğurmaya karar verdim işim çok zordu çok ağladım eşim kadın bulduk sabah 9 akşam 6 bana yardımcı oluyor işte burdan sonra başladı herşey çocukları büyütmeye uğraşırken bir baktım ki eşimle biz yok oluyoruz ne bir özelimiz hiç birşeyimiz kalmadığı gibi birbirimize tahammülümüzde kalmadı sürekli kavga sürekli birbirimizi kırmaca ve toparlayamıyorum kızm 5 aylık oğlum 19 aylık kocamla çok dağıldık çok incindim çok kırgınım kocam biraz sıkılgan bir tip nereye gitsek iki çocukla burnumdan getiriyor neden çıktık haram bize falan filan oturduğumuz zaman vakit geçiremiyoruz bile artık herşey kavgaya dönüşüyor çok yoruldum toparlayamıyorum ve artık toparlamakta istemiyorum yoruldum hemde çok başınızı ağrıttım ama sizden fikirler bekliyorum lütfen
 
Çocuklarınızın ikisi de çok küçük
neden korunmazsin ki anlamadım
bence evde oturun biraz
tam hareketli zamanları eşin kadar sen de bunalıyorsundur peşlerinde koşmaktan
evde vakit geçirin biraz
 
Çocuk oldumu böyle oluyor, ehh anne baba olmak kolay değil. Eşiniz biraz fedakarlık yapacak başka yolu yok.
Ayrıca bir yardımcınız varmış bence çok şanslısınız, unutmayınki ülkemizde %90 kadın sizden daha kötü durumda, hem çocuk, hem ev işi hem de çalışarak hayatını yaşıyor.
Eskisi gibi eşinizle birbirinize fazla zaman ayıramazsınız çünkü artık ilgilenmeniz gereken çocuklarınız var. Ama yaşları birbirine çok yakın olduğu için bir kaç yıla kalmaz rahatlarsınız.
Biraz sakin olun yeter, bu günleri aşarsınız kolayca.
 
evdeyim zaten çalışmıyorum ben çocuklarında etkisi vardı mutlaka bu hale gelmemizin eşimle bir paylaşımımız yok koptuk çocukları uyuttuktan sonra bile ayrı dünyaların insanları gibiyiz konuşmaya kalksam konuşamıyorum kavga patlıyor birbirimze tahamülümüz kalmadı ne yapıcam bilmiyorum delirmek üzereyim onunla yatağa bile girmek istemiyoum artık yatsam bile iki yabancı gibi olduk bana yatakta bile sırf beraber olmak zorunda olduğumuz için beraber oluyoruz ve problemler yine aynı
 
söze nerden başlıyacağımı bilmiyorum ama paylaşmaşsamda nefes alamıyorum evliliğimde 4 yılına girdik çok severek evlendik hemde deliler gibi bizim yaşadığımız yede bilir herkes aşkımızı ama neler oldu bize anlamış değilim evlendik 9 ay sonra 1 oğlum oldu oğlum 6 aylıktı kaza sonucu tekrar hamile kaldım aldırsammı aldırmasammı diye çok düşündüm ve doğurmaya karar verdim işim çok zordu çok ağladım eşim kadın bulduk sabah 9 akşam 6 bana yardımcı oluyor işte burdan sonra başladı herşey çocukları büyütmeye uğraşırken bir baktım ki eşimle biz yok oluyoruz ne bir özelimiz hiç birşeyimiz kalmadığı gibi birbirimize tahammülümüzde kalmadı sürekli kavga sürekli birbirimizi kırmaca ve toparlayamıyorum kızm 5 aylık oğlum 19 aylık kocamla çok dağıldık çok incindim çok kırgınım kocam biraz sıkılgan bir tip nereye gitsek iki çocukla burnumdan getiriyor neden çıktık haram bize falan filan oturduğumuz zaman vakit geçiremiyoruz bile artık herşey kavgaya dönüşüyor çok yoruldum toparlayamıyorum ve artık toparlamakta istemiyorum yoruldum hemde çok başınızı ağrıttım ama sizden fikirler bekliyorum lütfen

canım büyüyün bişeyi kalmamış 17 ay sonra devletin anaokullarına yarım gün verebilirsin
2 bebek zor gerçekten ama ilersini düşün, ne güzel arkadaş gibi büyüyecekler, birbirlerini kollıcaklar, küçük biraz daha büyüdüğünde beraber oynamaya başlayıp sizi rahat bırakcaklar
ama gerçekten bu "zaten bize haram" tarzı cümleler çok kırıcı sanki mitoz bölündün
sana o kadarda bölünme demiştim, bölündün dicek herhaldesempatiksalakcinnisempatiksalakcinni
bence eşinle tatlılıkla konuşup, onların ikinizinde çocuğu olduğunu bu tip lafların seni çok kırdığını söyle, bi kaç sene içinde rahatlayacağınızı sabretmesini söyle tatlılıkla
 
çok üzüldüm inanın ama çok şükür çocuklarınız var eşiniz var. bence biraz daha eşinize önemli olduğunu hissettirmeyi deneyin. Tamam problemlerin konuşulmaı çok güzel ama bazen bu iş yangına körükle gitmek demek oluyor. Bence önce aranızdaki buzları kırın ondan sonra konuşn. Bide kırgınlıklarınızı unutun . Sen bunu dedin şunu dedin yapmayın.tabi bana konuşması kolay ama iki tane evladınız var inatlaşmanın gereği yok. önceliğiniz evliliğinizi rayına oturtmak olmalı. sabırlı olun.ALLAH ın izniyle düzelir.küçük jestler yapın. tamam çoçuklarımız çok çok önemli ama eşlerimizde öyle. aile bir bütün olmalı. üzülmeyin başarırsınız.
 
o kadar çok jestler yaptım ki anlatamam ama o bana birgünden birgüne ya doğum günüde bir çiçek bile almadı söylediğim zamanda ona saçmalık geliyormuş böyle günler ben ise onun doğum gününde neler düşünmüştüm ama heves kalmadı içimde o yüzden o kadar planı iptal ettim ne değişecek ki
 
olsun bnce siz yinede yapın ortaya bi renk gelsin güzellikle yapın hiç sen yapmassın ama ben yinede yaptım gibi laflar sokuşturmayın.tatlı dilli olun hoş zaten yapıyorsunuzdurda ben yinede öyle bi akıl vereym.ne demişler tatlı dli yılanı deliğinden çıkarır.küçük çocuklar bi anda olunca araya böle soğukluklar girebilir.
 
biri susar biri başlar, 2 bebekle zor bu işler ama sorun neyse çözüme yönelik yapılan suçlayıcı olmayan konuşmalar en iyisi
sorunların üstünü örtmek yerine çözmek...
bence bi mektup yaz, eskisi gibi olmak istediğinden onu ne kadar sevdiğinden bahset, onu özlediğinden, çocuklarla gerçirdiğiniz zor günlerin sürümünün çok güzel olacağından
madem konuşamıyorsunuz her konuşma kavgaya dönüşüyo, o zaman yaz
saçma gelebilir ama denemelisin ama suçyacı olmamak, sen şöyle yaptın sen böyle vs.. dememek kaydıyla
 
eşinize hatırlatın o çocukları babanızın evinden getirmediniz
baba olma fikrine sorumluluklarına alışmadı galiba henüz
insan evladından sıkılır mı bu da nesi?
çocuklarınızla beraber yapabilecek bi çok şey vardır eminim
sıkılmak gibi bi lüksü yok..
 
arkadaşım bende senin gibi arka arkaya doğurdum 3 çocuk hemde ama hiç pişman değilim.Bazen 1 ay evden dışarı çıkmadığım oldu hem benim ne yardımcım oldu ne bişeyim eşimle aramızda soğukluk olmadı değil ama benden dolayı ben eşimden soğudum oturdum eşimle açık açık konuştum çok sinirli olduğumu olur olmaz herşeye kızdığım için beni idare etmesini söyledim sağolsun beni hiç kırmadı ama onunla konuşmasaydım durum böyle olmazdı sanırım.Herneyse çok uzatmıyım 1 2 sene idare edecez ne yapalım anne kelimeyle olunmuyor.ama inan karşılıklı oturup konuşsanız o eski günlerinize döneceksiniz
 
biri susar biri başlar, 2 bebekle zor bu işler ama sorun neyse çözüme yönelik yapılan suçlayıcı olmayan konuşmalar en iyisi
sorunların üstünü örtmek yerine çözmek...
bence bi mektup yaz, eskisi gibi olmak istediğinden onu ne kadar sevdiğinden bahset, onu özlediğinden, çocuklarla gerçirdiğiniz zor günlerin sürümünün çok güzel olacağından
madem konuşamıyorsunuz her konuşma kavgaya dönüşüyo, o zaman yaz
saçma gelebilir ama denemelisin ama suçyacı olmamak, sen şöyle yaptın sen böyle vs.. dememek kaydıyla

bencede çok iyi düşünmüşsün eminim faydası olur alkisalkisalkis
 
bence yine de yapın elinizden geleni
konuşmaya çalışın
boşvermeyin bi zaman sonra o da size ayak uydurup sizi mutlu etmeye çalışır
önceden öylemişsiniz nasılsa
kötü dönemi atlamaya bakın
 
söze nerden başlıyacağımı bilmiyorum ama paylaşmaşsamda nefes alamıyorum evliliğimde 4 yılına girdik çok severek evlendik hemde deliler gibi bizim yaşadığımız yede bilir herkes aşkımızı ama neler oldu bize anlamış değilim evlendik 9 ay sonra 1 oğlum oldu oğlum 6 aylıktı kaza sonucu tekrar hamile kaldım aldırsammı aldırmasammı diye çok düşündüm ve doğurmaya karar verdim işim çok zordu çok ağladım eşim kadın bulduk sabah 9 akşam 6 bana yardımcı oluyor işte burdan sonra başladı herşey çocukları büyütmeye uğraşırken bir baktım ki eşimle biz yok oluyoruz ne bir özelimiz hiç birşeyimiz kalmadığı gibi birbirimize tahammülümüzde kalmadı sürekli kavga sürekli birbirimizi kırmaca ve toparlayamıyorum kızm 5 aylık oğlum 19 aylık kocamla çok dağıldık çok incindim çok kırgınım kocam biraz sıkılgan bir tip nereye gitsek iki çocukla burnumdan getiriyor neden çıktık haram bize falan filan oturduğumuz zaman vakit geçiremiyoruz bile artık herşey kavgaya dönüşüyor çok yoruldum toparlayamıyorum ve artık toparlamakta istemiyorum yoruldum hemde çok başınızı ağrıttım ama sizden fikirler bekliyorum lütfen

isterseniz vakit buldukça kavgalarınızı tarafsızca ve detaylı olarak aktarın, biz de fikir belirtelim.

ya da bir evlilik terapistine gidin, izmirde yaşıyormuşsunuz, orada terapist bulamayacağınızı sanmam.
 
Çocuklar biraz büyüyünce hallolur bence. Şimdi iki tane küçük çocuk, ona da birden zor gelmiştir tabi.. Düzelir inşallah...
 
daha evliliği oturtmadan hemen hamile kalmışsın birinci çocuk olmuş, ona alışamadan ikinci çocuk. tabiiki bunlarla karşılaşacaksınız. iki çocuk tüm vaktinizi alıyor eşinize vakit ayıramıyorsunuz doğal olarakda eşiniz bundan memnun değil. birazda onun gönlünü almaya bakın.
 
Sabah 9 akşam 6 yardımcın olmasına rağmen bu kadar tahammülsüzsen bence bu hiç normal değil canım. İnsanlar tek başına bakıyorlar 2 ve hatta 3 çocuğa. Diyorum ki, eşine çok kızıyorsun ya, acaba biraz da dönüp kendine mi baksan, sorunun büyüğü belki de sendedir...
 
çoğu insanın evliliği bebek özlemiyle yanar tutuşur..üst üste de olunca böyle mi oluyor ne demeli bilemedim ki..konuşun uzaklaştığınızı yüz yüze söyleyebilin..
 
Çocukların beklemediğin zamanda dünyaya gelmiş, evliliğin tam tadını çıkartmadan çocukların olmasıyla sıkılmışsın eşin. Ama bir taraftanda bakıcısı var, işlerin baya azalmış. Eşin ise sadece akşamları bir kaç saat çocuklarını görüyor aslında, yapı itbariyle sinirli bir yapıya sahip gibi. Birde sabırsız.
Çocuklarını annene bırakıp bir kaç saat bile olsa eşinle ayrı dışarda vakit geçirmeye çalış bence. Bunu ayda 1-2 kere yapabilirsin. Böylece kendinizede vakit harcamış olursunuz.
 
Back
X