Boguluyorum

Bu kadar karamsar ise biri herşey etrafıyla ilgili olamaz
Bu karamsarlık sizinle ilgili ve bebeğiniz var
Sadece bu bile yeter aslında hayata sarılmaya

Insani en cok dusunen aile ve es olmali degil mi...ben bu insanlar tarafindan apacik onemsenmedigimi goruyorum...bu sadece bebek oldugu donemde degil daha once de yasanan bi suru sey oldu...ve gordum...bu durumun aci vermesi cok normal...yoksa etrafimdaki herkesle sorun yasayan bi tip degilim.
 
Ayrintisina ozelden girerim kendinehas...ama hamileligimin zaten son aylari hastaliklarla bogusarak gecti...zor bi dogum yasadim...o safhada eve gelenler gidenler her halta maydonoz olanlar hassasiyetimin farkinda olmayip surekli o konularda beni bogmaya calisanlar..cok bunaldim..en basitinden annem bile esimle herhangi bi sorunumda ne yaparsaniz yapin cocuk onemli diyo...benim psikolojimi uzulebilecegimi dusunen kimsem yok...gebersem annem cocuk mutlu olsun da sen ne bok yersen ne modunda...umursanmamaktan o kadar yoruldum ki...odada sabahlara kadar aglasam biri gelip de sen benim icin cok degerlisin uzulme haklisin ama arkandayiz demiyo...cok uzgunum ve yorgunum...cocugumu dusundugu icin mutlu mu olmaliyim yoksa beni bok yerine bile koymadigi icin kizmalimiyim...
Cocuğunu düşündüğü için mutlu olmalisin olayı çok dramatize etmissin..benim sezeryan ile yaptiğim doğumumda annem 2 gün tek kaldi yanimda ilk doğum tecrübesizim agrilarim var henüz kendi basima eğilip kalkamiyorum kendime mi bakayim el kadar bebege mi caresiz 8 aylik eltimin evine gittim lohusaliğimi baska bi evde gecirdim 1 hafta orda kaldim biraz doğrulana kadar..velhasıl siz iyisiniz..
 
Cocuğunu düşündüğü için mutlu olmalisin olayı çok dramatize etmissin..benim sezeryan ile yaptiğim doğumumda annem 2 gün tek kaldi yanimda ilk doğum tecrübesizim agrilarim var henüz kendi basima eğilip kalkamiyorum kendime mi bakayim el kadar bebege mi caresiz 8 aylik eltimin evine gittim lohusaliğimi baska bi evde gecirdim 1 hafta orda kaldim biraz doğrulana kadar..velhasıl siz iyisiniz..
Hamile eltimin..
 
Ya bazı aileler öyledir ama bu demek değil ki sizi düşünmüyorlar? Muhakkak çok değerlisiniz onlar için ama belli edemiyorlardır bence. Üzülmeyin ya sütünüz kesilir yazık.

Sutum zaten kesildi arkadasim...ben iyi olunca herkes iyi ama ben kotu olunca hep yalniz birakiliyorum...goruntu olarak evimdeler guya yardim ediyolar ama sadece bebek icin geldikleri cok belli zaten...
 
Sakin bir aninizda dusunduklerinizi hissettiklerinizi annenize anlatin.belki farkında değillerdir sizi uzduklerinin.

Bu dünyada aslında herkse tek basina.yaşadığımız sorunlarda kendimize acimayi bıraktığımız zaman o sorun ortadan kayboluyor.

Takma derler ya.çok gicik bir kelimedir.ama derinliğine inince cokta mantıklı.oturup dusunup kurdukca işin içinden çıkmak imkansizlasiyor
 
Cocuğunu düşündüğü için mutlu olmalisin olayı çok dramatize etmissin..benim sezeryan ile yaptiğim doğumumda annem 2 gün tek kaldi yanimda ilk doğum tecrübesizim agrilarim var henüz kendi basima eğilip kalkamiyorum kendime mi bakayim el kadar bebege mi caresiz 8 aylik eltimin evine gittim lohusaliğimi baska bi evde gecirdim 1 hafta orda kaldim biraz doğrulana kadar..velhasıl siz iyisiniz..
Yok inan dramatize degil sadece dogum sonrasina dayanan sorunlar degil bunlar...oncesi de var...benimle ilgili hep boyleydiler zaten...
 
Sutum zaten kesildi arkadasim...ben iyi olunca herkes iyi ama ben kotu olunca hep yalniz birakiliyorum...goruntu olarak evimdeler guya yardim ediyolar ama sadece bebek icin geldikleri cok belli zaten...
O zaman ailenizle konuşun. Bu düşüncelerinizi ve bu yüzden mutsuz olduğunuzu, siz mutsuz olursanız bebeğin de mutsuz ve huzursuz olacağını söyleyin. Size destek olmalarını söyleyin derim.
Kötü olsalardır gelip yardımcı olmazlardı bile. Sizinkisi lohusa sendromu maalesef.
 
Yok inan dramatize degil sadece dogum sonrasina dayanan sorunlar degil bunlar...oncesi de var...benimle ilgili hep boyleydiler zaten...
Valla güzelim annem yanımda olsaydı da eğilip kalkmama bebeğime yardım etseydi de varsın seni seviyorum onemsiyorum demeseydin..şu an yaninda olması seni sevdigini gösteriyor .
 
Sakin bir aninizda dusunduklerinizi hissettiklerinizi annenize anlatin.belki farkında değillerdir sizi uzduklerinin.

Bu dünyada aslında herkse tek basina.yaşadığımız sorunlarda kendimize acimayi bıraktığımız zaman o sorun ortadan kayboluyor.

Takma derler ya.çok gicik bir kelimedir.ama derinliğine inince cokta mantıklı.oturup dusunup kurdukca işin içinden çıkmak imkansizlasiyor

En aci tarafi da bu zaten...bunlari cok paylastim...ama degisen bisey olmadi...cok cocuklu ailelerde her zaman haksiz bulunan bi cocuk olur ya hani o benim iste...ne bok yersem yiyeyim hep haksizim gozlerinde..hakkimi savunmam bile onlara arsizlik geliyo...en kotu animda yanimfa olmalarini istemem bile bencillik geliyo...
 
En aci tarafi da bu zaten...bunlari cok paylastim...ama degisen bisey olmadi...cok cocuklu ailelerde her zaman haksiz bulunan bi cocuk olur ya hani o benim iste...ne bok yersem yiyeyim hep haksizim gozlerinde..hakkimi savunmam bile onlara arsizlik geliyo...en kotu animda yanimfa olmalarini istemem bile bencillik geliyo...
Anladım.
Ozaman en mantiklisi onları o şekilde kabullenmek.kabullendikten sonra yapılanlar cokta acitmiyor.

Lohusasiniz su an çok zor biliyorum.insan en çok bu dönemde ailesinin yardımını sevgisini anlayisini görmek istiyor.ama olmayınca...
Bu günlerde gecer nasıl olsa.başka şeylere yoğunlaşmaya çalışın.mümkünse ailenizden uzaklasin
 
O zaman ailenizle konuşun. Bu düşüncelerinizi ve bu yüzden mutsuz olduğunuzu, siz mutsuz olursanız bebeğin de mutsuz ve huzursuz olacağını söyleyin. Size destek olmalarını söyleyin derim.
Kötü olsalardır gelip yardımcı olmazlardı bile. Sizinkisi lohusa sendromu maalesef.
Hayir kotuler demiyorum...baskalarina karsi iyiler ...bazi aileler vardir ya gunah kecisi hep bi cocuk olur...derdini anlatsa bile onu suclayacak bi sey bulurlar...bunun akrabalardan bazilari da farkinda...kesinlikle depresyonda degilim demiyorum ama depresyonda olsam dahi bi insanin ustune bu kadar gidilip de daha da depresyona sokulmaya calisilmaz di mi...
 
Anladım.
Ozaman en mantiklisi onları o şekilde kabullenmek.kabullendikten sonra yapılanlar cokta acitmiyor.

Lohusasiniz su an çok zor biliyorum.insan en çok bu dönemde ailesinin yardımını sevgisini anlayisini görmek istiyor.ama olmayınca...
Bu günlerde gecer nasıl olsa.başka şeylere yoğunlaşmaya çalışın.mümkünse ailenizden uzaklasin

Cok iyisiniz...gidicekler iki hafta icinde ...disardan insanlarin beni ailemden daha iyi anlamalari cok zoruma gidiyo artik...ve hicbisey degistiremeyecegimi anlafim...
 
İlk torun mu annenlerin Adventure?
Benziyor doğum sonrası hallerimiz. İlk kez yaşadılarsa sevinçten saçmalıyor, anneanne, babaanne olduk diye bi sapıtıyor olabilirler.
Beni de bi delirttilerdi öyle de ben gitmeyi düşünmek yerine hepsini evden kovdumdu.

Cnm kusura bakma yorumunu yeni gordum...bi taraftan aglamakliyim bi taraftan yazmaya calisiyorum...anlayan birilerinin olmasi bile rahatlatiyo az bucuk...ilk torun degil...sorunlarin cogu da aslinda hamilelik oncesinden gelenler...sadece dogumla olsa kesin lohusa depresyonu diyecegim...o kadar biriktirmisligim var ki...artik kendimle bogusmaktan yoruldum...
 
Hayatimda hersey sanki bombok gidiyo ve ben mudahale edemiyorum...esimle ve kendi ailemle sorunlarim var...cozemiyorum...cok saglam gidesim var ama 3 aylik bebegim yuzunden hic bisey yapamiyorum..kendimi o kadar bitmis ve tukenmis hissediyorum ki etrafimda insanlar var fakat guvenip de hayatimdaki olumsuzluklari anlatacak kadar degil...benimle ayni hisleri paylasan biri var mi acaba şu an burda ...çıkıp hic tanimadigim bi insana icinden cikamadigim sorunlarimi anlatacak kadar bogulmus hissediyorum kendimi...


Bebeşin henüz 3 aylıkmış hala lohusa sayılırsın. Benim oglum yaşına girecek 1 bucuk ay sonra emin ol bir kac aydır yeni yeni kendimi toplamaya başladım kendimi . Sorunun tam olarak ne bilmiyorum ama şuan kendini eskisi gibi hissetmemen gayet normal. Zaman herşeyin ilacı. Zamanla kendine geleceksin. Annende bebek bakımına yardım için geldiyse yanına bir an önce kendini toplayıp onu göndermeye bak
 
Back
X