Merhaba hatunlar
Bugüne kadar forumdaki tüm kaynana, elti, görümce konularına aynı yorumu yaptım. "konu açacak kadar önemsemeyin şu tipleri" dedim. Dört yıllık gelinlik maceramda hep bu düşünce ile hareket ettim. Hayatıma etki edecekleri kadar önemsemedim hiçbirini. Ancak bugün 31 yıllık ömrümde hiç kimse ile etmediğim şekilde bir kavga ettim kaynana insanı ile. Ben kavga etmeyi, bağırmayı sevmem. Eşim sesini yükseltince bile ses tonunu düzelt öyle konuşalım derim. Ancak bugün kendime bile şaşırdım çıkardığım ses yüzünden.
Bazılarınız bilir benim sıpa kreşe başladı. Başladığından beri de mütemadiyen hasta oluyor. Bir şekilde geçecek diye bekliyorum. Oğlum her hasta olduğunda kayınvalidem ve görümcem "ince giydiriyorsun, üşüyor bu çocuk. Doğru düzgün bak" ve benzeri yorumlar yapıp sürekli iyi bir anne olmadığım konusunda imada bulunuyorlar. Ben bugüne dek aman ağzımızın tadı bozulmasın ali rıza bey modunda geçiştirdim bu yorumları. En fazla "ben onun annesiyim onunla ilgili en çok ben endişe ederim zaten siz dert etmeyin" dedim.
Geçen ay görümcem oğlum için yaptığım bir şeye bakarken "bu boş işlerle uğraşacağına hamur işi yap çocuğa. Senin annelik vicdanını sorguluyorum bazen" dedi. Kan beynime sıçradı. Senin haddin değil benim anneliğimi sorgulamak dedim konu bir şekilde büyümeden kapandı.
Gelelim bugüne. Kayınvalidem oğluma bakarak "ben bu çocuğa çok acıyorum" dedi. Neden anne? Diye defalarca sakince sordum ve her seferinde "bilmiyorum çok acıyor ve üzülüyorum haline" dedi. Ben de "benim oğlumun acınacak bir hali yok. İlla birine acımak istiyorsan kızının oğluna acı. Zira iki aylıkken bakıcı bakmaya başladı. Üstelik maddi olarak ihtiyacı olmadığı halde işine döndü kızın."dedim. Burada alınganlık yapacak kişiler için parantez açayım. Annelerin çalışmasına karşı değilim oğlum bu kadar zor bir çocuk olmasa ben de çalışacaktım. Bakıcı ile büyümek kötü bir şey de değil. Burada kayınvalideme anlatmak istediğim, oğlumun annesi ile büyüdüğü. Acınacak bir durumu olmadığı. Her neyse ben öyle deyince "yooo ona hayatta acımam. Gayet güzel bakılıyor ona. Ben oğluna acıyorum" dedi. Benim bu noktada kan beynime sıçradı.
Neler söyledim net hatırlamıyorum bile. Sen ve kızın benim oğlumun ebeveynleri değilsiniz, haddinizi çok aştınız sustum bugüne dek ama yeter. Duracağınız yeri bilin bundan sonra vs saydırdım. "çocuğa iyi bak o zaman hasta olmasın biz de susalım" dedi. "bakmıyorum. Özellikle grip edeceğim çocuğu var mı itirazın? Kime şikayet edeceksin? Ne yapacaksın söyle bakalım" dedim. Daha bir sürü bağrış çağrış şu an hala sinirliyim yazamıyorum da ayrıntılarıyla.
Biz bu insanlarla aile apartmanında yaşıyoruz. Bugüne dek benim alttan almalarım ve sakinliğimle hiç kavga etmedik. Ancak mevzu oğlum olunca artık delirdim. Allah aşkına oturmuş vicdan yapıyorum şimdi yaşlı, cahil kadın keşke sakin kalsaydım. Böyle olmasaydı diye. Siz yorum yapın ben nasıl davranayım. Eşimin annesi boşver uzatma deyip orta yolu mu bulayım, yoksa bütün muhabbetimi keseyim mi.
Bir ekleme daha. Görüp görebileceğiniz en cahil, en sığ insanlar bunlar. Bugüne dek sorun yaşamadık çünkü ben hep bunu düşünerek tuttum dilimi. Asla laf anlatılmaz böyle insanlara diye.
Eşim, hiç muhatap olma konuşma boşver sen haklısın bu konuda diyor. Şimdiden yorumlar için teşekkürler.
En medeni , en sessiz , sakin insanı bile delirtir bunlar. Ağzına sağlık canım. Kendi kv me laf sokmuş kadar oldum.
oglunu seven annesini de sever diyede dusunmus muydun
Idrakyollariiltihabi
özür dilemese bile o konuşmaya yanaşmadan sen yanaşma, biraz biseyler öğrensin
