Herkese merhaba.
Benim çok yakınım bir hanım, 10 küsür senelik evli ve 2 çocuğu var. Meslekleri ve maddi durumları gayet iyi sayılır. Eşi bir süredir kızı baya üzüyor. Neymiş, aslında gençliğini yaşayamadan evlenmiş (ki birbirlerini severek isteyerek evlendiler), anne babasına da kızıyormuş beni niye uyarmadınız, keşke izin vermeseydiniz diyormuş. Eşine, beni yıllarca boğdun, kıskandın, sorguladın, artık bir karar aldım asla beni arayıp sorma nereye gittin, ne zaman geleceksin deme, aynı şekilde ben de sana sormayacağım, istediğini yap bana anlatma, hatta bana kalsa ben şuan çekip gideceğim ama sen istemiyorsun demiş. Bana bağlanma birşey bekleme, bensiz de bir hayat olacağını gör, benle varolmadın sonuçta demiş. Sonuçta eve geliyorum başınızdayım işte ama fazlası yok demiş. Nereye gitseler genelde birşey bulup kıza bağırıp burnundan getiriyormuş, Evde de tersmiş ve suratıma bile bakmak istemiyor adeta diyor. Hatta bir kavga anında alyansini bile çıkarıp parçalanmış, telefonunda aşkım olarak yazan kaydı isimle değiştirmiş beyefendi. Ama adam canı istediğinde karısıyla birlikte oluyormuş, onun dışında hiçbir yakınlık yokmuş (tam bir dengesizlik abidesi). Haliyle çok mutsuz kızcağız. Elinden gelen her şeyi denemiş kadın olarak ama nafile diyor. Neticede kız dayanmaya çalışıyor çocukları için. Biz de, seni istemeyeni sen de isteme bırak gitsin diyoruz ama şimdilik kabul etmiyor. Nasıl bir yol izlese bilemedik. Gerçekten derdi ne bu adamın düzelir mi bilmiyoruz.
Sizlerin ne önerisi var, ne dersiniz?