Bomboş günler

SeviyomHee · Çarşamba 14:25

Eskiden burayı aktif kullanıyordum. Bir süredir yoktum. Kısaca kendimi tanıtayım. 28 yaşındayım. Evliyim. 2.5 aylık bir oğlum var. Iyi bir işim var. Şuan doğum iznindeyim. 2 yıla yakın evde bebeğimi büyütmeyi planlıyorum.

Hala lohusalık mı yaşıyorum bilmiyorum ama doğumdan sonra bebeğime zor alıştım. Emzirmeye çok zor alıştım. Ağlaya ağlaya emziriyordum. Yine de sütüm gelirken ve bebeğim emmek için kendini parçalarken vicdanım el vermedi ve anne sütünden mahrum bırakmamayı başarabildim.

Şuanda bebeğimi rahatça besleyebiliyorum. Bakımını kendi başıma yapabiliyorum. Banyosu, tırnakları, alt bakımı, giyimi, uykusu her şeyi işte.

Ancak kendimi tamamen salmış durumdayım. İkindi 3 e kadar kahvaltı etmiyorum mesela. Sonra yeme krizi geliyor patlayana kadar yiyorum. Evimi toplayamıyorum. Yemek yapamıyorum. Bebeğim hic durmuyor yapamıyorum değil, zamanım oluyor ama içimden gelmiyor yapamıyorum. Saçlarım dağınık, üzerimde her daim pijamalar var. Eşimle kanka gibiyiz. O bana karşı eskisi gibi ama ben hiçbir konuda eskisi gibi değilim. Depresyonda mutsuz muyum derseniz o da değil, cok mutlu değilim ama öyle yıkılmış da hissetmiyorum.

Şuan kahvaltı masası duruyor. Kirliler birikti. Harekete geçmek için ne yapmalıyım? Benim sorunum ne ?

Acquaa · Çarşamba 14:34

Kan değerlerinize baktırdınız mı öncelikle bunu sorayım doğum sonrası kanamadan dolayı bazı vitamin değeri düşüyor buda halsizlik isteksizlik yapabiliyor. İkincisi ise bebekli hayata adapte olamamış olabilirsiniz daha küçük ve sizde hala lohusasınız imkanınız varsa online olarak psikolojik danışmanlık alabilirsiniz.

Gunes3452 · Çarşamba 14:39

Hala lohusalık devam ediyor.Farkli bir hayata geçtin.Eski özgür hayatına birsureligine veda ettin.Artik tek bir birey değilsin sana bağlı bir canlı var ve yeni bir hayata alışmak zaman istiyor.Dağılan toplanır,üst baş düzelir önemli olan bunun normal ve geçici bir durum olduğunu kabul etmen.Suan herşey belirsiz ve tepetaklak olmuş gibi hissediyorsun ama Geçecek.Bebeginize hayırlı uzun ömürler diliyorum

kalbimegedekaldi · Çarşamba 15:28

Daha o kadar yeni bir annesiniz ki, bu yaşadıklarınız çok çok normal. Benim kızım 2 yaşında oldu, lohusa sendromu denen şeyi daha yeni yeni atlattığımı düşünüyorum.
Şu an bırakın dağınık kalsın. Kendinize ve bebeğinize odaklanın. Bana o dönem herkes, herşey batmıştı. Eşim eve gelir sinir olurdum, dışrı çıkar ayrı sinir olurdum. Emziremedim, sütüm yoktu, sokakta bile soruyorlardı emiyor mu, oturup ağlıyordum. Şimdi keşke başkalarını o kadsr dinlemeseydim,duymasaydım diyorum.
Bebeğinize sımsıkı sarılın, çok yorulduğunuzda da ağlayın rahatlayın.
Çalışan bir anne olocaksınız ileride, gün içinde çok özleyeceksiniz. Bugünlerin, tüm zorluğuna rapmen, tadını çıkarmaya bakın.

kufyesili · Çarşamba 15:41

Çok normal. Kafa yorgun olunca insan hiçbir şey yapmak istemiyor. Geçici bir süreç olacağını bu hayata adapte olunca kendi rayınızı oluşturacağınızı bilin. 2,5 ay öyle uzun bir süre değil alışıp rayına oturtamamanız çok normal. Bırakın dağınık kalsın bebeğin ihtiyaçlarını ve kendi ihtiyaçlarınızı ihmal etmeyin diğerleri biraz beklesin

Tahin Helva · Çarşamba 15:51

Bende doğum sonrası benzer ruh hallerine girmiştim ama kendime ve yaşadığım yere özen gösterip belli bir düzende olması daha iyi geliyordu. Güne biraz kendimi zorlayarak da olsa belli şeyleri yapmaya başlayınca devamı geliyordu.
Boşver ev dağınık kalsın diyenler oluyordu ama benim ruh halim evin o halinden etkileniyordu. Vaktinde yapılmış sağlıklı güzel bir kahvaltı, iyi hissedeceğiniz kıyafetler, çok temiz olmasa da düzenli bir ev. Bunlar için biraz kendinizi motivasyon edip zorlayabilirsiniz. Bana sabah yürüyüşleri de çok iyi gelirdi.
Sürekli evde olmakta o ruh halini besliyor. Kendinizi çok kasmadan biraz hareket etmek iyi gelecektir benim tecrübeleri bu yöndeydi.

dionysosss · Çarşamba 15:52

SeviyomHee .!.:
Eskiden burayı aktif kullanıyordum. Bir süredir yoktum. Kısaca kendimi tanıtayım. 28 yaşındayım. Evliyim. 2.5 aylık bir oğlum var. Iyi bir işim var. Şuan doğum iznindeyim. 2 yıla yakın evde bebeğimi büyütmeyi planlıyorum.

Hala lohusalık mı yaşıyorum bilmiyorum ama doğumdan sonra bebeğime zor alıştım. Emzirmeye çok zor alıştım. Ağlaya ağlaya emziriyordum. Yine de sütüm gelirken ve bebeğim emmek için kendini parçalarken vicdanım el vermedi ve anne sütünden mahrum bırakmamayı başarabildim.

Şuanda bebeğimi rahatça besleyebiliyorum. Bakımını kendi başıma yapabiliyorum. Banyosu, tırnakları, alt bakımı, giyimi, uykusu her şeyi işte.

Ancak kendimi tamamen salmış durumdayım. İkindi 3 e kadar kahvaltı etmiyorum mesela. Sonra yeme krizi geliyor patlayana kadar yiyorum. Evimi toplayamıyorum. Yemek yapamıyorum. Bebeğim hic durmuyor yapamıyorum değil, zamanım oluyor ama içimden gelmiyor yapamıyorum. Saçlarım dağınık, üzerimde her daim pijamalar var. Eşimle kanka gibiyiz. O bana karşı eskisi gibi ama ben hiçbir konuda eskisi gibi değilim. Depresyonda mutsuz muyum derseniz o da değil, cok mutlu değilim ama öyle yıkılmış da hissetmiyorum.

Şuan kahvaltı masası duruyor. Kirliler birikti. Harekete geçmek için ne yapmalıyım? Benim sorunum ne ?

Benimde 10 aylık oldu bebeğim. Hala çok zor yetişiyorum peşinden. İlk zamanlar tam bir kaostu ailelerin yardımını alırken bile uyumaya zaman bulamaz haldeydim. Çok normal bence yavaş yavaş gelişiyor adaptasyon birde artık eskisi gibi olmayacağız onu kabullenmek lazım. Eşinizle durumlar içinde erken henüz vaktiniz bile olmuyordur birbirinize.

Thallosofili · Çarşamba 16:08

Arada yardım alabileceğiniz kimseler yok mu? Anne ,kv ,abla vs ? 1_2 saat baksalar bile yeter arada.Dışarı çıkarsınız ,alışveriş ,yürüyüş ,pilates ,arkadaşla buluşma vs ,bunlar hep ihtiyaç olan şeyler psikoloji için de.Dolayısıyla stres atmış olursunuz ve evdeki düzeniniz daha derli toplu olur.İşe başlayınca kine bırakacaksınız mesela bebişi? Şimdiden o kişiye bırakmaya alıştırsanız iyi edersiniz.

SeviyomHee · Çarşamba 18:14

Acquaa .!.:
Kan değerlerinize baktırdınız mı öncelikle bunu sorayım doğum sonrası kanamadan dolayı bazı vitamin değeri düşüyor buda halsizlik isteksizlik yapabiliyor. İkincisi ise bebekli hayata adapte olamamış olabilirsiniz daha küçük ve sizde hala lohusasınız imkanınız varsa online olarak psikolojik danışmanlık alabilirsiniz.

Demir eksikliği vardı. İlaç reçete edildi ancak kullanmayı bırakın siz söyleyene kadar varlığını bile unutmuştum

Laale · Çarşamba 18:23

Tahin Helva .!.:
Bende doğum sonrası benzer ruh hallerine girmiştim ama kendime ve yaşadığım yere özen gösterip belli bir düzende olması daha iyi geliyordu. Güne biraz kendimi zorlayarak da olsa belli şeyleri yapmaya başlayınca devamı geliyordu.
Boşver ev dağınık kalsın diyenler oluyordu ama benim ruh halim evin o halinden etkileniyordu. Vaktinde yapılmış sağlıklı güzel bir kahvaltı, iyi hissedeceğiniz kıyafetler, çok temiz olmasa da düzenli bir ev. Bunlar için biraz kendinizi motivasyon edip zorlayabilirsiniz. Bana sabah yürüyüşleri de çok iyi gelirdi.
Sürekli evde olmakta o ruh halini besliyor. Kendinizi çok kasmadan biraz hareket etmek iyi gelecektir benim tecrübeleri bu yöndeydi.

Ben de dağınıklıktan çok rahatsız oluyorum. Lohusalıkta da hareket kabiliyetim hiç yoktu o yüzden hep destek aldık.

Peynirli yumurta da iyi bir kahvaltı menüsü olabilir bence.

Boleyn Kizi · Çarşamba 19:24

Konu sahibi bire-bir beni anlatmışsınız. Resmen sürükleniyorum ben de.
Benim kızım 2 buçuk yaşında ama hiçbir şey yapamıyorum. Çok keyifsizim

SeviyomHee · Çarşamba 19:44

Gunes3452 .!.:
Hala lohusalık devam ediyor.Farkli bir hayata geçtin.Eski özgür hayatına birsureligine veda ettin.Artik tek bir birey değilsin sana bağlı bir canlı var ve yeni bir hayata alışmak zaman istiyor.Dağılan toplanır,üst baş düzelir önemli olan bunun normal ve geçici bir durum olduğunu kabul etmen.Suan herşey belirsiz ve tepetaklak olmuş gibi hissediyorsun ama Geçecek.Bebeginize hayırlı uzun ömürler diliyorum

Ne hissettiğimi tam olarak bilmiyorum. Uzun uzun düşündüm ancak ne yazacağımı bilemedim. Genel olarak bebeğimle iyiyim. Ona olan sorumluluklarımı tam yerine getiriyorum. Ama kendi içimde dediğiniz gibi gelecek bir belirsizlik

SeviyomHee · Çarşamba 19:46

kalbimegedekaldi .!.:
Daha o kadar yeni bir annesiniz ki, bu yaşadıklarınız çok çok normal. Benim kızım 2 yaşında oldu, lohusa sendromu denen şeyi daha yeni yeni atlattığımı düşünüyorum.
Şu an bırakın dağınık kalsın. Kendinize ve bebeğinize odaklanın. Bana o dönem herkes, herşey batmıştı. Eşim eve gelir sinir olurdum, dışrı çıkar ayrı sinir olurdum. Emziremedim, sütüm yoktu, sokakta bile soruyorlardı emiyor mu, oturup ağlıyordum. Şimdi keşke başkalarını o kadsr dinlemeseydim,duymasaydım diyorum.
Bebeğinize sımsıkı sarılın, çok yorulduğunuzda da ağlayın rahatlayın.
Çalışan bir anne olocaksınız ileride, gün içinde çok özleyeceksiniz. Bugünlerin, tüm zorluğuna rapmen, tadını çıkarmaya bakın.

Güzel tavsiyeniz için çok teşekkür ederim duygulandım

babyloading87 · Çarşamba 20:15

SeviyomHee .!.:
Eskiden burayı aktif kullanıyordum. Bir süredir yoktum. Kısaca kendimi tanıtayım. 28 yaşındayım. Evliyim. 2.5 aylık bir oğlum var. Iyi bir işim var. Şuan doğum iznindeyim. 2 yıla yakın evde bebeğimi büyütmeyi planlıyorum.

Hala lohusalık mı yaşıyorum bilmiyorum ama doğumdan sonra bebeğime zor alıştım. Emzirmeye çok zor alıştım. Ağlaya ağlaya emziriyordum. Yine de sütüm gelirken ve bebeğim emmek için kendini parçalarken vicdanım el vermedi ve anne sütünden mahrum bırakmamayı başarabildim.

Şuanda bebeğimi rahatça besleyebiliyorum. Bakımını kendi başıma yapabiliyorum. Banyosu, tırnakları, alt bakımı, giyimi, uykusu her şeyi işte.

Ancak kendimi tamamen salmış durumdayım. İkindi 3 e kadar kahvaltı etmiyorum mesela. Sonra yeme krizi geliyor patlayana kadar yiyorum. Evimi toplayamıyorum. Yemek yapamıyorum. Bebeğim hic durmuyor yapamıyorum değil, zamanım oluyor ama içimden gelmiyor yapamıyorum. Saçlarım dağınık, üzerimde her daim pijamalar var. Eşimle kanka gibiyiz. O bana karşı eskisi gibi ama ben hiçbir konuda eskisi gibi değilim. Depresyonda mutsuz muyum derseniz o da değil, cok mutlu değilim ama öyle yıkılmış da hissetmiyorum.

Şuan kahvaltı masası duruyor. Kirliler birikti. Harekete geçmek için ne yapmalıyım? Benim sorunum ne ?

2.5 aylık lohusalıgın en cafcaflı dönemi
Bazıları 40 gün sonra bittiğini idda eder,inanmayın.
Ben lohusalıgı kendimi sokaga atarak atmıs bi insanım
Takardım kızımı kanguruya yürürdüm,avm yapardım,vitrin bakardım.
Eve gelince bebek uyur siz de islerinizii yaparsıjnız.
Evden cıkmadan bu döngüden cıkamaazsınız.

gunestenalelektrigini · Çarşamba 20:26

SeviyomHee .!.:
Eskiden burayı aktif kullanıyordum. Bir süredir yoktum. Kısaca kendimi tanıtayım. 28 yaşındayım. Evliyim. 2.5 aylık bir oğlum var. Iyi bir işim var. Şuan doğum iznindeyim. 2 yıla yakın evde bebeğimi büyütmeyi planlıyorum.

Hala lohusalık mı yaşıyorum bilmiyorum ama doğumdan sonra bebeğime zor alıştım. Emzirmeye çok zor alıştım. Ağlaya ağlaya emziriyordum. Yine de sütüm gelirken ve bebeğim emmek için kendini parçalarken vicdanım el vermedi ve anne sütünden mahrum bırakmamayı başarabildim.

Şuanda bebeğimi rahatça besleyebiliyorum. Bakımını kendi başıma yapabiliyorum. Banyosu, tırnakları, alt bakımı, giyimi, uykusu her şeyi işte.

Ancak kendimi tamamen salmış durumdayım. İkindi 3 e kadar kahvaltı etmiyorum mesela. Sonra yeme krizi geliyor patlayana kadar yiyorum. Evimi toplayamıyorum. Yemek yapamıyorum. Bebeğim hic durmuyor yapamıyorum değil, zamanım oluyor ama içimden gelmiyor yapamıyorum. Saçlarım dağınık, üzerimde her daim pijamalar var. Eşimle kanka gibiyiz. O bana karşı eskisi gibi ama ben hiçbir konuda eskisi gibi değilim. Depresyonda mutsuz muyum derseniz o da değil, cok mutlu değilim ama öyle yıkılmış da hissetmiyorum.

Şuan kahvaltı masası duruyor. Kirliler birikti. Harekete geçmek için ne yapmalıyım? Benim sorunum ne ?

Bebeğime alışamadım diyenleri okuyunca.....asla eleştirmek için yazmıyorum..... hepimiz geçtik bu yollardan kolay değil elbette
böyle durumda çocuğu olmayanlar bunları duyunca ne hisseder acaba derim..
Bir arkadaşım çocuğu çok uzak memlekete yerleşmişti.Ah vah diyordu başka bir arkadaşta evladını kaybetmişti; dedi ki keşke hayatta olsa da uzakta olsa..Elimizdekinin tadını çıkartmayı bileceğiz.İnanın o kadar çabuk büyüyorlar ki ah ne ara büyüdü hemen diyeceksiniz bir gün.Onun için diğer herşeyi sızlanmayı falan bırakın bebekle vakit geçirin tadını çıkarın derim. İki çocuğunu büyükleri olmadan bakıcı ana okulu ile büyüten bir büyük olarak yazıyorum

akrephanim · Çarşamba 20:31

Her insanın sorunlarıyla başa çıkma şekli farklıdır. Sizi ayağa kaldıracak şeyi kendiniz bulmalısınız. Maddi imkan varsa evi derleyip toplayacak bir yardımcı alabilirsiniz mesela. Ben evim temiz olduğunda enerjik olurum. Dağınıklık beni yorar, motivasyonumu düşürür. Kimi benim gibi, kimi de kendini dışarı atıyor. Yani deneyin, denemekten çekinmeyin. Size iyi gelecek şeyi Elbet bulursunuz. Telefona yüklenen uygulamalar var, belirli aralıklarla yapılacak şeyleri hatırlatan. Onları deneyebilirsiniz. Etrafınızda yardım isteyebileceğiniz biri varsa yardım isteyin, çekinmeyin. Çocuğu eşinize bırakıp bir iki saat kuaföre gidin mesela. Yapın yani bunları. Zamanla iyi gelecektir.

ellerimlekazidim · Çarşamba 21:00

SeviyomHee .!.:
Eskiden burayı aktif kullanıyordum. Bir süredir yoktum. Kısaca kendimi tanıtayım. 28 yaşındayım. Evliyim. 2.5 aylık bir oğlum var. Iyi bir işim var. Şuan doğum iznindeyim. 2 yıla yakın evde bebeğimi büyütmeyi planlıyorum.

Hala lohusalık mı yaşıyorum bilmiyorum ama doğumdan sonra bebeğime zor alıştım. Emzirmeye çok zor alıştım. Ağlaya ağlaya emziriyordum. Yine de sütüm gelirken ve bebeğim emmek için kendini parçalarken vicdanım el vermedi ve anne sütünden mahrum bırakmamayı başarabildim.

Şuanda bebeğimi rahatça besleyebiliyorum. Bakımını kendi başıma yapabiliyorum. Banyosu, tırnakları, alt bakımı, giyimi, uykusu her şeyi işte.

Ancak kendimi tamamen salmış durumdayım. İkindi 3 e kadar kahvaltı etmiyorum mesela. Sonra yeme krizi geliyor patlayana kadar yiyorum. Evimi toplayamıyorum. Yemek yapamıyorum. Bebeğim hic durmuyor yapamıyorum değil, zamanım oluyor ama içimden gelmiyor yapamıyorum. Saçlarım dağınık, üzerimde her daim pijamalar var. Eşimle kanka gibiyiz. O bana karşı eskisi gibi ama ben hiçbir konuda eskisi gibi değilim. Depresyonda mutsuz muyum derseniz o da değil, cok mutlu değilim ama öyle yıkılmış da hissetmiyorum.

Şuan kahvaltı masası duruyor. Kirliler birikti. Harekete geçmek için ne yapmalıyım? Benim sorunum ne ?

Eşine bunları anlatarak yardımcı olmasını ya da yardım edecek birini bulmasını iste. Bebeği eşine bırakarak 15-20 dk bile olsa yürüyüşe çık , market gez, hiç bir şey yapmasan da o kapıdan dışarı çık.

albatroza · Çarşamba 21:17

SeviyomHee .!.:
Eskiden burayı aktif kullanıyordum. Bir süredir yoktum. Kısaca kendimi tanıtayım. 28 yaşındayım. Evliyim. 2.5 aylık bir oğlum var. Iyi bir işim var. Şuan doğum iznindeyim. 2 yıla yakın evde bebeğimi büyütmeyi planlıyorum.

Hala lohusalık mı yaşıyorum bilmiyorum ama doğumdan sonra bebeğime zor alıştım. Emzirmeye çok zor alıştım. Ağlaya ağlaya emziriyordum. Yine de sütüm gelirken ve bebeğim emmek için kendini parçalarken vicdanım el vermedi ve anne sütünden mahrum bırakmamayı başarabildim.

Şuanda bebeğimi rahatça besleyebiliyorum. Bakımını kendi başıma yapabiliyorum. Banyosu, tırnakları, alt bakımı, giyimi, uykusu her şeyi işte.

Ancak kendimi tamamen salmış durumdayım. İkindi 3 e kadar kahvaltı etmiyorum mesela. Sonra yeme krizi geliyor patlayana kadar yiyorum. Evimi toplayamıyorum. Yemek yapamıyorum. Bebeğim hic durmuyor yapamıyorum değil, zamanım oluyor ama içimden gelmiyor yapamıyorum. Saçlarım dağınık, üzerimde her daim pijamalar var. Eşimle kanka gibiyiz. O bana karşı eskisi gibi ama ben hiçbir konuda eskisi gibi değilim. Depresyonda mutsuz muyum derseniz o da değil, cok mutlu değilim ama öyle yıkılmış da hissetmiyorum.

Şuan kahvaltı masası duruyor. Kirliler birikti. Harekete geçmek için ne yapmalıyım? Benim sorunum ne ?

Aaa bu ilk çocuğumda ben. Evde sabun bitince yerine yenisini bile koyamıyordum siz düşünün.
Zamanla geçti benimki. Şimdi 2 çocuğum var. Tek çocuğumla yapamadığım her şeyi yapıyorum. Hatta kendime kızıyorum, aylarımı boşa geçirmişim diye. Youtube'dan temizlik videoları falan izleyip gaza geliyorum bazen.

SeviyomHee · Çarşamba 22:11

kufyesili .!.:
Çok normal. Kafa yorgun olunca insan hiçbir şey yapmak istemiyor. Geçici bir süreç olacağını bu hayata adapte olunca kendi rayınızı oluşturacağınızı bilin. 2,5 ay öyle uzun bir süre değil alışıp rayına oturtamamanız çok normal. Bırakın dağınık kalsın bebeğin ihtiyaçlarını ve kendi ihtiyaçlarınızı ihmal etmeyin diğerleri biraz beklesin

3 günlük lohusayken kalkıp börek yapanları falan duyunca kendimden beklentimi artırmışım sanırım. Söyledikleriniz çok iyi geldi.

SeviyomHee · Çarşamba 22:12

Tahin Helva .!.:
Bende doğum sonrası benzer ruh hallerine girmiştim ama kendime ve yaşadığım yere özen gösterip belli bir düzende olması daha iyi geliyordu. Güne biraz kendimi zorlayarak da olsa belli şeyleri yapmaya başlayınca devamı geliyordu.
Boşver ev dağınık kalsın diyenler oluyordu ama benim ruh halim evin o halinden etkileniyordu. Vaktinde yapılmış sağlıklı güzel bir kahvaltı, iyi hissedeceğiniz kıyafetler, çok temiz olmasa da düzenli bir ev. Bunlar için biraz kendinizi motivasyon edip zorlayabilirsiniz. Bana sabah yürüyüşleri de çok iyi gelirdi.
Sürekli evde olmakta o ruh halini besliyor. Kendinizi çok kasmadan biraz hareket etmek iyi gelecektir benim tecrübeleri bu yöndeydi.

Denemeye çalışacağım teşekkür ederim

Bomboş günler

Popüler Üye

Y❀

Popüler Üye

Bu yürek çarpıntısı ömürlük biliyorsun 🐼

Aktif Üye

Nirvana

Üye

Popüler Üye

Popüler Üye

Aşikârdır Zat-ı Hak

LÜTFEN ALINTI YAPMAYIN🤚🏻🤚🏻🤚🏻

Popüler Üye

Popüler Üye

Hersey cok guzel olacak!

Aktif Üye

Aktif Üye

Kuş konduğu dala değil kanatlarına güvenir 🕊️

elbet roza elbette

Popüler Üye

Popüler Üye

Benzer Konular

Privacy & Transparency

Privacy & Transparency