• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Bomboş günler

Benimde 10 aylık oldu bebeğim. Hala çok zor yetişiyorum peşinden. İlk zamanlar tam bir kaostu ailelerin yardımını alırken bile uyumaya zaman bulamaz haldeydim. Çok normal bence yavaş yavaş gelişiyor adaptasyon birde artık eskisi gibi olmayacağız onu kabullenmek lazım. Eşinizle durumlar içinde erken henüz vaktiniz bile olmuyordur birbirinize.
Bana da ailem destek oluyor ama ben sanırım yaşım ilerlese de, yeterlilik bakımından tam hazır olmadan anne oldum.
 
Arada yardım alabileceğiniz kimseler yok mu? Anne ,kv ,abla vs ? 1_2 saat baksalar bile yeter arada.Dışarı çıkarsınız ,alışveriş ,yürüyüş ,pilates ,arkadaşla buluşma vs ,bunlar hep ihtiyaç olan şeyler psikoloji için de.Dolayısıyla stres atmış olursunuz ve evdeki düzeniniz daha derli toplu olur.İşe başlayınca kine bırakacaksınız mesela bebişi? Şimdiden o kişiye bırakmaya alıştırsanız iyi edersiniz.
İşe başlayınca annem bakacağını söylüyor, tabi Allahtan bir mani olmazsa 😊 sadece annem var. Kv başka bir şehirde. Anneme bırakabilirim ama emdiği için 2 saat içinde dönmeliyim 😊 2 saat de bana yeter. Aslında yürüyüş yapsam fazla kilolarım için de iyi olur. Ama hamilelikte çok kondisyon kaybetmişim. Çok çabuk yoruluyorum
 
Eskiden burayı aktif kullanıyordum. Bir süredir yoktum. Kısaca kendimi tanıtayım. 28 yaşındayım. Evliyim. 2.5 aylık bir oğlum var. Iyi bir işim var. Şuan doğum iznindeyim. 2 yıla yakın evde bebeğimi büyütmeyi planlıyorum.

Hala lohusalık mı yaşıyorum bilmiyorum ama doğumdan sonra bebeğime zor alıştım. Emzirmeye çok zor alıştım. Ağlaya ağlaya emziriyordum. Yine de sütüm gelirken ve bebeğim emmek için kendini parçalarken vicdanım el vermedi ve anne sütünden mahrum bırakmamayı başarabildim.

Şuanda bebeğimi rahatça besleyebiliyorum. Bakımını kendi başıma yapabiliyorum. Banyosu, tırnakları, alt bakımı, giyimi, uykusu her şeyi işte.

Ancak kendimi tamamen salmış durumdayım. İkindi 3 e kadar kahvaltı etmiyorum mesela. Sonra yeme krizi geliyor patlayana kadar yiyorum. Evimi toplayamıyorum. Yemek yapamıyorum. Bebeğim hic durmuyor yapamıyorum değil, zamanım oluyor ama içimden gelmiyor yapamıyorum. Saçlarım dağınık, üzerimde her daim pijamalar var. Eşimle kanka gibiyiz. O bana karşı eskisi gibi ama ben hiçbir konuda eskisi gibi değilim. Depresyonda mutsuz muyum derseniz o da değil, cok mutlu değilim ama öyle yıkılmış da hissetmiyorum.

Şuan kahvaltı masası duruyor. Kirliler birikti. Harekete geçmek için ne yapmalıyım? Benim sorunum ne ?
Bende emzirmeyi hiç sevemedim ve bende bebeğim mahrum kalmasın diye emzirenlerdenim. Üzülme güzel anne aynen de benzer hayatı yaşamışız. Benim sizin şu konuda anlattığınız tam 2 yıl sürdü şurda toplam 6 aydır kendime gerçek anlamda bakım yapabiliyorum. Eşimle de çocuktan önceki gibi bir cinselik sevgililik bağımız yok. Yani eşim eskisi gibi davranıyor olsa da benim hep içimden gelmiyor açık açık konuşacağım sevişmeyi çok severdim şu an yalan şalap biliyorum ki bu durumda değişecek. Kızım kendi odasına geçene kadar içinde bulunduğum durum değişmeyecek. 1 ay sonra yeni bir İle taşınacağım kızımın odası olacak işte o zamanı bekliyorum.

Sizde hiç canınızı sıkmayın nasıl rahat ediyorsanız öyle yaşamaya devam edin. Ev mi dağınık bırakın dağınık olsun. Eşinizle bağınız mı zayıfladı gerçekten sizi seven anlaşıl bir insan ise zaten size bu süreçte yardımcı olup üzerinize gelmeyecektir. Kendinize bakım mı içinizden gelmiyorsa yapmayın yüzünüze bakan düşünsün.

Önce anne olmanın keyfine varın biraz. Evet çok zor ve zorlayıcı 2 buçuk yaş annesiyim geçtiğiniz dönemlerden ziyadesi ile geçtim ama inanın ki geçecek.
 
İşe başlayınca annem bakacağını söylüyor, tabi Allahtan bir mani olmazsa 😊 sadece annem var. Kv başka bir şehirde. Anneme bırakabilirim ama emdiği için 2 saat içinde dönmeliyim 😊 2 saat de bana yeter. Aslında yürüyüş yapsam fazla kilolarım için de iyi olur. Ama hamilelikte çok kondisyon kaybetmişim. Çok çabuk yoruluyorum
Pilates e yazılın ,çok iyi geliyor ruhen de bedenen de.Adapte olursunuz 2 haftada merak etmeyin.Bi başlayınca bağımlılık yapıyor zaten.2 saat fazla fazla yeter, yakın bir yer ayarlayın.
 
Konu sahibi bire-bir beni anlatmışsınız. Resmen sürükleniyorum ben de.
Benim kızım 2 buçuk yaşında ama hiçbir şey yapamıyorum. Çok keyifsizim
Ben insanların çoğunun 1, bazısının 3'er 5'er çocuğu olduğunu görünce yaparız yeaa diye kendimi gaza getirmişim. Ama böyle bir emek, böyle bir sorumluluk altında ezildim
 
2.5 aylık lohusalıgın en cafcaflı dönemi
Bazıları 40 gün sonra bittiğini idda eder,inanmayın.
Ben lohusalıgı kendimi sokaga atarak atmıs bi insanım
Takardım kızımı kanguruya yürürdüm,avm yapardım,vitrin bakardım.
Eve gelince bebek uyur siz de islerinizii yaparsıjnız.
Evden cıkmadan bu döngüden cıkamaazsınız.
Çok teşekkür ederim. Ben de diğer insanlar ile kendimi kıyaslıyorum sanırım. Zaten eksik olan işler iyice yetersizlik duygusuyla harmanlanıp yük oluyor. Sosyal medya etkisi de var tabi. 2.5 ayda geçmesi gerek diye düşünüyordum. İçimi rahatlattınız. Burada yorumları okuyunca moral buldum
 
Her insanın sorunlarıyla başa çıkma şekli farklıdır. Sizi ayağa kaldıracak şeyi kendiniz bulmalısınız. Maddi imkan varsa evi derleyip toplayacak bir yardımcı alabilirsiniz mesela. Ben evim temiz olduğunda enerjik olurum. Dağınıklık beni yorar, motivasyonumu düşürür. Kimi benim gibi, kimi de kendini dışarı atıyor. Yani deneyin, denemekten çekinmeyin. Size iyi gelecek şeyi Elbet bulursunuz. Telefona yüklenen uygulamalar var, belirli aralıklarla yapılacak şeyleri hatırlatan. Onları deneyebilirsiniz. Etrafınızda yardım isteyebileceğiniz biri varsa yardım isteyin, çekinmeyin. Çocuğu eşinize bırakıp bir iki saat kuaföre gidin mesela. Yapın yani bunları. Zamanla iyi gelecektir.
Beni faydalı ve verimli olmak kamçılıyordu eskiden. Hala böyle diye düşünüyorum. İşlerimi yaptığım günlerde daha mutlu ve zihnim berrak oluyorum
 
Eşine bunları anlatarak yardımcı olmasını ya da yardım edecek birini bulmasını iste. Bebeği eşine bırakarak 15-20 dk bile olsa yürüyüşe çık , market gez, hiç bir şey yapmasan da o kapıdan dışarı çık.
Haklısınız evden dışarı çıkmak için kendimi zorlamalıyım 🤭 aynı 4 duvara bakmak da kötü hissettiriyor. Hatta güneşlikleri bile açmadan geçen günlerim oluyor
 
Aaa bu ilk çocuğumda ben. Evde sabun bitince yerine yenisini bile koyamıyordum siz düşünün.
Zamanla geçti benimki. Şimdi 2 çocuğum var. Tek çocuğumla yapamadığım her şeyi yapıyorum. Hatta kendime kızıyorum, aylarımı boşa geçirmişim diye. Youtube'dan temizlik videoları falan izleyip gaza geliyorum bazen.
Bu zorlu günleri unutup 2. Cocuk sahibi olmaya nasıl karar verdiniz 😅 sezaryen esnasında tüpleri de bağlatsaydık diye düşünmeden edemiyorum
 
Bende emzirmeyi hiç sevemedim ve bende bebeğim mahrum kalmasın diye emzirenlerdenim. Üzülme güzel anne aynen de benzer hayatı yaşamışız. Benim sizin şu konuda anlattığınız tam 2 yıl sürdü şurda toplam 6 aydır kendime gerçek anlamda bakım yapabiliyorum. Eşimle de çocuktan önceki gibi bir cinselik sevgililik bağımız yok. Yani eşim eskisi gibi davranıyor olsa da benim hep içimden gelmiyor açık açık konuşacağım sevişmeyi çok severdim şu an yalan şalap biliyorum ki bu durumda değişecek. Kızım kendi odasına geçene kadar içinde bulunduğum durum değişmeyecek. 1 ay sonra yeni bir İle taşınacağım kızımın odası olacak işte o zamanı bekliyorum.

Sizde hiç canınızı sıkmayın nasıl rahat ediyorsanız öyle yaşamaya devam edin. Ev mi dağınık bırakın dağınık olsun. Eşinizle bağınız mı zayıfladı gerçekten sizi seven anlaşıl bir insan ise zaten size bu süreçte yardımcı olup üzerinize gelmeyecektir. Kendinize bakım mı içinizden gelmiyorsa yapmayın yüzünüze bakan düşünsün.

Önce anne olmanın keyfine varın biraz. Evet çok zor ve zorlayıcı 2 buçuk yaş annesiyim geçtiğiniz dönemlerden ziyadesi ile geçtim ama inanın ki geçecek.
Bencillik mi bilmiyorum ama benimle aynı şeyleri yaşamış birilerinin olduğunu bilmek bana iyi geldi. Mesajınız için teşekkür ederim
 
Pilates e yazılın ,çok iyi geliyor ruhen de bedenen de.Adapte olursunuz 2 haftada merak etmeyin.Bi başlayınca bağımlılık yapıyor zaten.2 saat fazla fazla yeter, yakın bir yer ayarlayın.
Reformer gibi bir yer mi? Hiç sportif biri olmadım ama bir yerden başlamak lazım.
 
Bencillik mi bilmiyorum ama benimle aynı şeyleri yaşamış birilerinin olduğunu bilmek bana iyi geldi. Mesajınız için teşekkür ederim
Asla yalnız değilsin/değiliz ve gerçekten bizler çok güzel anneleriz. En azından çocuklarımız için endişelerimiz var. Sorumluluk sahibiyiz. Rahatlığa devam 😅 benim için mutfakta bulaşık yok ise ev mis gibi tertemizdir 😅 midesi bulanan misafirliğe gelmesin
 
Asla yalnız değilsin/değiliz ve gerçekten bizler çok güzel anneleriz. En azından çocuklarımız için endişelerimiz var. Sorumluluk sahibiyiz. Rahatlığa devam 😅 benim için mutfakta bulaşık yok ise ev mis gibi tertemizdir 😅 midesi bulanan misafirliğe gelmesin
Haklısınız, en azından elimizden geleni yapmaya çalışıyoruz. Bebeği bir odada tek bırakıp 45 dakika ağlatınca bir daha ağlamıyormuş vs gibi garip şeyler konuşuluyor. Onları okuyunca ben de özgüven kazandım. En azından ağlasam da evim kirli olsa da bebeğim ağlamasın diye her şeye dikkat ediyorum. Kendimi çok geliştirdim diyorum. Misafirliğe kv ler gelecekmiş 2 kaynım kp ile. Nasıl emzireceğim bu sıcaklarda diye gerildim ama aklıma hiç evin pisliği gelmedi 🤣 belki ev pis diye erken dönerler 🤣🤣
 
Bu zorlu günleri unutup 2. Cocuk sahibi olmaya nasıl karar verdiniz 😅 sezaryen esnasında tüpleri de bağlatsaydık diye düşünmeden edemiyorum
Oğluş 1 buçuk yaşına gelip biraz da ben rahatlayınca ikinciyi istedik 😁 Gebeliklerim de zor geçer benim. Arada bi 2 ay falan rahattım 😅 inşallah sizinki de geçer bir an önce. Dediğiniz gibi kahvaltıyı ikindin 5te yapardım ben de. İmkanınız varsa robot süpürge alın. Ben elim kolum kalkmazken evi o süpürdü sağolsun
 
Back
X