Anlatacaklarım sana bir ışık olur ve belki bakışın değişebilir...
Eşimle evlendiğimde, fabrikası vardı 250 kişi çalışıyordu üretim kısmında.. Anlayacağın durumu gayet iyiydi..
Nişanlıyken bana söylemişti durum iyiye gitmiyor bir an önce evlenelim bir kaç ay içinde iş kalmayacak! Zor günler geçireceğiz.
Umurumda olmadı tamam dedim... hemen evlendik.. Evlendiğimizin ikinci günü 1 tane küçük altın bile kalmadı elimde bütün altınları verdim..umursamadım..
ve 6 ay sonra iflas..
Her şey gitti..Çok lüks bir semtte otururken 6 ay sonunda daha farklı bir yere kiraya taşınmak zorunda kaldık (umursamadım)
Cebimizdeki 1 tl ler öyle değerliydi ki ekmek alabiliyorduk çünkü ( hiç kimseye bu derece zorlukta olduğumuzu belli etmedik)
Zamanla (2-3 yıl kadar sonra) tekrar iş kurdu aynı şekilde iyi duruma geldi...
Artık para var işler tıkırında ama o varlık içinde bir tuhaflık vardı ben varlığı yaşayamıyordum.
Evet "yaşayamıyordum". Ev alabilecek durumdayken almıyordu. Kirada oturuyorduk.
Maaşla çalışıp geçinen arkadaşlarım bile benden daha iyi durumdaydı.. Onlara imreniyordum. huzurlarına..mutluluklarına...
son üç yıl..;
Kayınvalidemin evinde yaşadım 1 yıl..
1 yıl onun üst katında hiç eşya olmayan bir evde yerde yatarak, sobalı evde yaşadım.
1 yıl sadece 2 çekyatı olan evde yaşadım..
Bunları yaşarken, aslında yaşayabileceğim lüksü anlatmam gerekirse, boğazda ufak çapta da olsa bir yalı alabilecek durumdaydık.
Anlatmak istediğim şu..
eğer senin rızkın yoksa, araba alırsınız ama binemezsin..
Zengin olursun ama sefanı süremezsin...
Bu hayatta her şey nasip kısmet..
Böyle bak yaşadıklarına... Elbette şartlarını değiştirmek için çaba göster ama "keşke daha zengin biriyle evlenseydim" deme lütfen..
Kendi iyiliğin için deme..
Bir gün istediğin yaşam koşullarına ulaşırsın, ama huzurun eşinle muhabbetin kalmaz.. her şeyi yakmak yıkmak istersin...
Hayat bütün çabalarımıza rağmen, eğer istediğimizi vermiyorsa, şartları kabul edip şükretmeyi öğrenmek gerekiyor...
O hayatın içinde öğrenmemiz gereken şeyler var ki yaşıyoruz...
Unutma, HAYATTA HER ŞEYİN BEDELİ VAR... O şartlarda biriyle evlenseydin, çok farklı sıkıntılar yaşıyor olurdun emin ol...
Durumu iyi olan insanların, altlarında süper lüks arabalar olan insanların çok mutlu olduklarını mı zannediyorsun?
Ben o hayatı biliyorum arkadaşım... İnan bana özenilecek hiç bir tarafı yok...
Gece uykuları kaçıyor o insanların.. etraflarına huzur veremiyorlar çünkü her gün başka bir dert...
Misal, Eşim gecelerce uyuyamıyor, evin içinde deli dana gibi oradan oraya koşturuyordu... sebep ( 750 bin tl ödeme)
Şimdi eşimden ayrıyım.. 14 yıllık evliliğin içinde elimden ne paralar geçti..ama sadece geçti..
şimdi ise bir hafta sonra ne olacak bilmiyorum...
Ama şükürler olsun ki huzurum ve umudum var..
Eşin seni mutlu ediyorsa, seni anlıyorsa, sen de onu anlamaya çalış.. Para pul, araba, ev her şey gelip geçer...
Umarım ne demek istediğimi anlatabilmişimdir.
canım ben seni az çok anladım sanırım.
eşine kızmışsın vakti zamanında ama içine atmışsın.
şimdide senin için birşeyler yapmasını istiyorsun.
madem o zaman borç aldı şimdide benim için alsın diyorsun.
ama eşin bunu senin için yapsa bile sıkıntısını yine sen çekeceksin.
o borcu ödemek için yine kendini kısıtlayacaksın.
yine kendini mahrum edeceksin birşylerden.
boşver hiç gerek yok gerçekten.
sen paranı biriktir.
bir yandanda çık gez toz.
borç öderken içinde kalıpta yapamadıklarını yap.
yaz geliyor mesela
gidin güzel bir tatil yapın.
biraz için açılır.
Anlatacaklarım sana bir ışık olur ve belki bakışın değişebilir...
Eşimle evlendiğimde, fabrikası vardı 250 kişi çalışıyordu üretim kısmında.. Anlayacağın durumu gayet iyiydi..
Nişanlıyken bana söylemişti durum iyiye gitmiyor bir an önce evlenelim bir kaç ay içinde iş kalmayacak! Zor günler geçireceğiz.
Umurumda olmadı tamam dedim... hemen evlendik.. Evlendiğimizin ikinci günü 1 tane küçük altın bile kalmadı elimde bütün altınları verdim..umursamadım..
ve 6 ay sonra iflas..
Her şey gitti..Çok lüks bir semtte otururken 6 ay sonunda daha farklı bir yere kiraya taşınmak zorunda kaldık (umursamadım)
Cebimizdeki 1 tl ler öyle değerliydi ki ekmek alabiliyorduk çünkü ( hiç kimseye bu derece zorlukta olduğumuzu belli etmedik)
Zamanla (2-3 yıl kadar sonra) tekrar iş kurdu aynı şekilde iyi duruma geldi...
Artık para var işler tıkırında ama o varlık içinde bir tuhaflık vardı ben varlığı yaşayamıyordum.
Evet "yaşayamıyordum". Ev alabilecek durumdayken almıyordu. Kirada oturuyorduk.
Maaşla çalışıp geçinen arkadaşlarım bile benden daha iyi durumdaydı.. Onlara imreniyordum. huzurlarına..mutluluklarına...
son üç yıl..;
Kayınvalidemin evinde yaşadım 1 yıl..
1 yıl onun üst katında hiç eşya olmayan bir evde yerde yatarak, sobalı evde yaşadım.
1 yıl sadece 2 çekyatı olan evde yaşadım..
Bunları yaşarken, aslında yaşayabileceğim lüksü anlatmam gerekirse, boğazda ufak çapta da olsa bir yalı alabilecek durumdaydık.
Anlatmak istediğim şu..
eğer senin rızkın yoksa, araba alırsınız ama binemezsin..
Zengin olursun ama sefanı süremezsin...
Bu hayatta her şey nasip kısmet..
Böyle bak yaşadıklarına... Elbette şartlarını değiştirmek için çaba göster ama "keşke daha zengin biriyle evlenseydim" deme lütfen..
Kendi iyiliğin için deme..
Bir gün istediğin yaşam koşullarına ulaşırsın, ama huzurun eşinle muhabbetin kalmaz.. her şeyi yakmak yıkmak istersin...
Hayat bütün çabalarımıza rağmen, eğer istediğimizi vermiyorsa, şartları kabul edip şükretmeyi öğrenmek gerekiyor...
O hayatın içinde öğrenmemiz gereken şeyler var ki yaşıyoruz...
Unutma, HAYATTA HER ŞEYİN BEDELİ VAR... O şartlarda biriyle evlenseydin, çok farklı sıkıntılar yaşıyor olurdun emin ol...
Durumu iyi olan insanların, altlarında süper lüks arabalar olan insanların çok mutlu olduklarını mı zannediyorsun?
Ben o hayatı biliyorum arkadaşım... İnan bana özenilecek hiç bir tarafı yok...
Gece uykuları kaçıyor o insanların.. etraflarına huzur veremiyorlar çünkü her gün başka bir dert...
Misal, Eşim gecelerce uyuyamıyor, evin içinde deli dana gibi oradan oraya koşturuyordu... sebep ( 750 bin tl ödeme)
Şimdi eşimden ayrıyım.. 14 yıllık evliliğin içinde elimden ne paralar geçti..ama sadece geçti..
şimdi ise bir hafta sonra ne olacak bilmiyorum...
Ama şükürler olsun ki huzurum ve umudum var..
Eşin seni mutlu ediyorsa, seni anlıyorsa, sen de onu anlamaya çalış.. Para pul, araba, ev her şey gelip geçer...
Umarım ne demek istediğimi anlatabilmişimdir.
tatlım sen en başta kendini yanlış ifade ettin bence aldığın tepkinin nedenide bu malesef:)kimse senin ne yaşadığını bilemez,seninde isteklerinin olması çok normal insanız neticete istiyoruz,ama öderken en az eşin kadar sende yıpranıcaksın,,,vardır yinede bir bildiğin diyorum ben ama ödeyebiliceğinide düşünüyorsan,bende fedakarlık yaparım bazı şeylerden diyorsan en iyisini sen ve eşin bilir...birlikte düşünerek almanız gereken bir karar bu bence,sevgilerr gönlünce olsun herşey...
sizinkinin tersi bir bir durmda benim başıma geldi eşimle nişanlandığımda yakın akrabamın magazasında reyon görevlisiydi herkez dalga geçerdi benle...evlenme sakın yokluk çekmeye ne gerek var diye bende hiç umursamadım evlendim eşime verdim takılarımı iş yeri açtı kendine 6 yıl kayınvalidemle yaşadık.eşyamız yoktu sonra eşimin işleri çok iyi gitti,kayınvalidemden ayrıldık evimizi aldık,hatta kayınvalidemin eşyalarınıda yeniledik.arabamızıda aldık,allaha şükür kimseye muhtaç diğiliz,şunu öğrendim ki allahtan ümit kesilmiyor istemesini bilince kalbinde temiz olunca kesinlikle veriyor...bazen eşimle düşünüyoruz nerden nereye kim derdiki buralara gelicez diye,verende allah alanda,sağlıkl sıhat versin acı yaşatmasın da allah gerisi teferruat bence:)
en başta eşin çalışıp çabalayıp okadar borcu ödemiş yani sorumluluk sahibi bir insanmış tebrik ediyorum bundan ötesimi var.. zenginlige gelince hayatta hiçbişey dört dörtlük olmaz ozamanda başka sıkıntın olacaktı buna emin ol...Kızlar ben evleneli 5 yıl oldu ...kısaca anlatmam gerekirse bu beş yıldır hiç borcumuz bitmedi..
Eşim takıları düğün masraflarını evin eşyalarını evin tadilatını hep kendi borçla yapmış ...tabi bankada faiz koydukça koymuş bizimki sırf askeri borcunu ödemiş...AMA BU SENE ZAR ZOR BİTİRDİK
Bu beş yılda çok şükür hiç bir şeyimi eksik etmedi çocuğum olmuyor diye doktora defalarca gittik özellere paralar saçtık çocuğum var özel hastanelere götürür hiç bizden kısmaz harcar bize....
Fakat elde yok avuçta yok gelen gidiyor bir araba alalım diyorum borçlanalım yavaş yavaş öderiz diyordumki bankalar eşime daha kredi vermiyormuş sebebi bundan önceki borçlarıymış...
o ise benim ailemden borç bekliyor onlara ödeyelim diyor ben bunu istemiyorum aileme boyun eğmek istemiyorum laf sokmalarına dayanamam artık
eşime söylüyorum ne yapim banka borç vermiyor sende ailene yok diyorsan almayalım diyor.....
ETRAFIMA BAKIYORUM BENİMLE EVLENEN ARKADAŞLARIM AKRANLARIM ALDI BAŞLARINI GİTTİ DURUMLARI ÇOK ÇOOOK İYİ
TAMAM HALİME ŞÜKÜRLER OLSUN SAĞLIK SIHHAT VERSİN AMA BAZEN BUNALIYORUM DARALIYORUM ELDE YOK AVUÇTA YOK BORÇLANARAK BARİ ALALIM DİYORUM KAÇ YILLARDIR HEP OTOBÜSLERDEYİM BİR TATİLMİŞ BİR GEZMEYMİŞ BİLMEDİM KEŞKE EŞİMLE EVLENMESEYDİM DİYORUM .....
NE OLUR BANA AKIL VERİN DERTLEŞELİM MANTIKLI BİRŞEYLER YAZIN BENMİ ABARTIYORUM NE YAPAYIM ARTIK
neden bu fakirlik beni bulduki...
Hep zenginler isterdi beni durumları iyi olanlar nasıl oldu ne olduda ben eşimle evlendim şimşek hızı gibi hala anlayamadım o zamanlar böyle durmuyordu olaylar..
neden bu fakirlik beni bulduki...
Hep zenginler isterdi beni durumları iyi olanlar nasıl oldu ne olduda ben eşimle evlendim şimşek hızı gibi hala anlayamadım o zamanlar böyle durmuyordu olaylar..
neden bu fakirlik beni bulduki...
Hep zenginler isterdi beni durumları iyi olanlar nasıl oldu ne olduda ben eşimle evlendim şimşek hızı gibi hala anlayamadım o zamanlar böyle durmuyordu olaylar..
Kızlar ben evleneli 5 yıl oldu ...kısaca anlatmam gerekirse bu beş yıldır hiç borcumuz bitmedi..
Eşim takıları düğün masraflarını evin eşyalarını evin tadilatını hep kendi borçla yapmış ...tabi bankada faiz koydukça koymuş bizimki sırf askeri borcunu ödemiş...AMA BU SENE ZAR ZOR BİTİRDİK
Bu beş yılda çok şükür hiç bir şeyimi eksik etmedi çocuğum olmuyor diye doktora defalarca gittik özellere paralar saçtık çocuğum var özel hastanelere götürür hiç bizden kısmaz harcar bize....
Fakat elde yok avuçta yok gelen gidiyor bir araba alalım diyorum borçlanalım yavaş yavaş öderiz diyordumki bankalar eşime daha kredi vermiyormuş sebebi bundan önceki borçlarıymış...
o ise benim ailemden borç bekliyor onlara ödeyelim diyor ben bunu istemiyorum aileme boyun eğmek istemiyorum laf sokmalarına dayanamam artık
eşime söylüyorum ne yapim banka borç vermiyor sende ailene yok diyorsan almayalım diyor.....
ETRAFIMA BAKIYORUM BENİMLE EVLENEN ARKADAŞLARIM AKRANLARIM ALDI BAŞLARINI GİTTİ DURUMLARI ÇOK ÇOOOK İYİ
TAMAM HALİME ŞÜKÜRLER OLSUN SAĞLIK SIHHAT VERSİN AMA BAZEN BUNALIYORUM DARALIYORUM ELDE YOK AVUÇTA YOK BORÇLANARAK BARİ ALALIM DİYORUM KAÇ YILLARDIR HEP OTOBÜSLERDEYİM BİR TATİLMİŞ BİR GEZMEYMİŞ BİLMEDİM KEŞKE EŞİMLE EVLENMESEYDİM DİYORUM .....
NE OLUR BANA AKIL VERİN DERTLEŞELİM MANTIKLI BİRŞEYLER YAZIN BENMİ ABARTIYORUM NE YAPAYIM ARTIK
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?