Yaşadığım sıkıntıları çoğunuz biliyor zaten. Bilmeyenler için de psikolojik sikintilarimi yeni yeni atlatiyorum diyebilirim. Çok şükür ki sanki Rabbim bana artık son sanslarimi yakalamak için fırsat veriyor. O dönemde okula gitmediğini için devamsızlık sorunum oluştu tabi. Bugün okula gittim hocalar ile tek tek görüştüm. Zamanında başarılı olduğum için ve bu bölümü gerçekten okumak istediğimi bildikleri için hepsi tek bir şart ile okula geri dönmemi kabul etti. Bir gün daha devamsızlık yapmamam gerekiyor artık şart bu. Çok şükür tamam. Ama bende öyle bir isteksizlik var ki artık bomboş yani olsa da olur olmasa da olur. Sadece ailem için okumak istiyorum. Erkek arkadaşıma gelince en son benim yaşadığım patlama sonrası toparladik. Bana eskisinden de ilgili davranıyor. Ders çalışmam için teşvik ediyor notları toplamam için yardımcı oluyor. Ama ben hissiz gibiyim. Hep yatmak istiyorum. Hep uyumak. Bir yandan eskisi gibi olmak istiyorum ama heves kalmadı.. Okulum için son şansim. Devamsızlık için ugrasicam her gün kalkıp okula gitmek o kadar zor değil ama. Elime kitabı alıp ders calismaya başladığım an ya kötü bişey başıma gelirse ve çalıştığım sınava giremezsem diye düşünüyorum.. Saçma belki ama agzimin bile tadı yok.Şu an yaşadığım fiziksel durum öyle garip ki sanki kendi hayatım tiyatro oyunuymus gibi müdahale edemiyorum gibi.. Üzülme sevinme sinirlenme gibi duygularım yok oldu sanki. Buz gibiyim.. Öyle bir garibim işte. Yazmak istedim.