- 26 Eylül 2010
- 17.558
- 32.867
- 798
İyi akşamlar.
Uzun süredir canım sıkkın aslen tam olarak canımı sıkan nedir anlayamıyorum ama hiç bir şeyden memnun değilim ve hayatım hiç de istemediğim bir yöne doğru gidiyor.
Sert mizaçlıyım, odunum bile denebilir; sevgimi fedakarlık yaparak gösteririm daha çok. Kimseye özledim demek, sarılmak ne bileyim durduk yere öpmek, canım cicim demek gibi gösterilerde bulunamam.Çocukluktan gelen bir şey. Kimseye derken eşim de dahil buna. Ancak sevgi gösterisi elbette beklerim, ufak bir bakış olur, hal hatır sorma olur.
Şu an hayatımdaki tek yolunda giden şey işim ve arkadaşlık ilişkilerim. Gerçekten sosyal çevremi seviyor ve işe gidince rahatlıyor, kafa dağıtıyorum.
Ama şu ev yok mu, bir gün çakmakla yakasım, papağanlarımı uçurasım, köpeğimi salasım geliyor çoğu zaman. Eşim evde olmasın, gitsin ( ama bütün döklüntüleriyle gitsin), evi kirletmesin, bana iş çıkarmasın istiyorum. Odalar üstüme üstüme geliyor, bütün eşyaları atasım var ki çaktırmadan çok şey atıyorum. Her yerden köpek kılı toplamayayım istiyorum. Sabah uyanınca ilk işim kuşlara yem vermek, yumurta haşlamak, buğday haşlamak, ceviz-fındık kırmak olmasın istiyorum. Eşim, evde geçirdiği bütün vakti telefon ve bilgisayarda harcamasın istiyorum. Hafta sonları plan yaparken bana sormasın, kendisi de bir şeyler istesin istiyorum. Laf olsun, ağzım kapansın diye bir yere götürmesin, gittiğimiz yerde de vaktini telefona bakarak geçirmesin istiyorum. Mutsuz olduğumu söylediğimde "sen zaten hep mutsuzsun" demesin, önemsesin istiyorum. Adam bildiğimiz 50 yaş emekli modunda, hiç bir şekilde tatmin olmuyorum eşim açısından.
Gelelim maddi kısma, bir yerlere ulaşmamız daha kolay olur, eşime muhtaç olmam diye kendimi çok çok zorlayarak araba aldım bu sene. Biraz da eşimin 2. motoru alma söylemleri vardı, zaten bir tane varken ne gerek var diye düşündüm ve ondan önce davranmak istedim. Eşime güvendim beni destekler diye ama yeri geliyor koyacağım benzin param olmuyor, tamam kendisi alıyor ama bu sefer kafamı dağıtmak için, kendime bakmak için param kalmıyor. 2 gün tatil yapalım desem borcumuz var, günübirlik bir yere gidelim desem paramız yok. 3 yıldır şöyle spontane bir şey yapamadık yok hayvanlar var yok paramız kalmadı yok arabamız yok diye diye.
Uykum da çok düzensiz ve sabahın köründe ayaktayım. Öğleci olmama rağmen çoğu zaman 5'te uyanıp 7 ye kadar dönüp duruyorum, bazen 6 buçuk 7 de. Gece kırk kere kalkıp su içiyorum, tuvalete giriyorum, telefona bakıyorum.
Kısacası çok mutsuzum hava sıcak olsa niye sıcak, soğuk olsa niye soğuk; dışarı çıksak yoruldum evde otursak sıkıldım modundayım. Çirkinmişim gibi geliyor, siyah saçlıydım saçımı açtırdım onu da sevmedim. Gittim spora yazıldım bakalım ondan ne zaman sıkılacağım. Botoks mu yaptırsam, bir anda il dışı tayin isteyip memlekete mi taşınsam, ülke mi değiştirsem, başka okula mı geçsem bilemedim. Tek bildiğim şu anki hayatımdan memnun değilim, hiç evlenmek isteyen biri değildim ben ne çocuk isterim ne yuvam olsun modundaydım. Her zaman tek yaşamak daha cazipti ama sevdim de evlendim işte. Şu an aynı ailemin evindeki gibi tek başıma odamdayım ama ekstradan elin adamının kirlilerini yıkamak ve dağınıklığını toplamak da bana kaldı. Ayrıca koca evin işleri.
Psikoloğa verecek param yok, tek seans yetecekse belki ama bir kaç seansı götürebilmem mümkün değil. Yakın çevremdeki hastanelerde de hep psikiyatri var baktığım kadarıyla. Durum bu.
Uzun süredir canım sıkkın aslen tam olarak canımı sıkan nedir anlayamıyorum ama hiç bir şeyden memnun değilim ve hayatım hiç de istemediğim bir yöne doğru gidiyor.
Sert mizaçlıyım, odunum bile denebilir; sevgimi fedakarlık yaparak gösteririm daha çok. Kimseye özledim demek, sarılmak ne bileyim durduk yere öpmek, canım cicim demek gibi gösterilerde bulunamam.Çocukluktan gelen bir şey. Kimseye derken eşim de dahil buna. Ancak sevgi gösterisi elbette beklerim, ufak bir bakış olur, hal hatır sorma olur.
Şu an hayatımdaki tek yolunda giden şey işim ve arkadaşlık ilişkilerim. Gerçekten sosyal çevremi seviyor ve işe gidince rahatlıyor, kafa dağıtıyorum.
Ama şu ev yok mu, bir gün çakmakla yakasım, papağanlarımı uçurasım, köpeğimi salasım geliyor çoğu zaman. Eşim evde olmasın, gitsin ( ama bütün döklüntüleriyle gitsin), evi kirletmesin, bana iş çıkarmasın istiyorum. Odalar üstüme üstüme geliyor, bütün eşyaları atasım var ki çaktırmadan çok şey atıyorum. Her yerden köpek kılı toplamayayım istiyorum. Sabah uyanınca ilk işim kuşlara yem vermek, yumurta haşlamak, buğday haşlamak, ceviz-fındık kırmak olmasın istiyorum. Eşim, evde geçirdiği bütün vakti telefon ve bilgisayarda harcamasın istiyorum. Hafta sonları plan yaparken bana sormasın, kendisi de bir şeyler istesin istiyorum. Laf olsun, ağzım kapansın diye bir yere götürmesin, gittiğimiz yerde de vaktini telefona bakarak geçirmesin istiyorum. Mutsuz olduğumu söylediğimde "sen zaten hep mutsuzsun" demesin, önemsesin istiyorum. Adam bildiğimiz 50 yaş emekli modunda, hiç bir şekilde tatmin olmuyorum eşim açısından.
Gelelim maddi kısma, bir yerlere ulaşmamız daha kolay olur, eşime muhtaç olmam diye kendimi çok çok zorlayarak araba aldım bu sene. Biraz da eşimin 2. motoru alma söylemleri vardı, zaten bir tane varken ne gerek var diye düşündüm ve ondan önce davranmak istedim. Eşime güvendim beni destekler diye ama yeri geliyor koyacağım benzin param olmuyor, tamam kendisi alıyor ama bu sefer kafamı dağıtmak için, kendime bakmak için param kalmıyor. 2 gün tatil yapalım desem borcumuz var, günübirlik bir yere gidelim desem paramız yok. 3 yıldır şöyle spontane bir şey yapamadık yok hayvanlar var yok paramız kalmadı yok arabamız yok diye diye.
Uykum da çok düzensiz ve sabahın köründe ayaktayım. Öğleci olmama rağmen çoğu zaman 5'te uyanıp 7 ye kadar dönüp duruyorum, bazen 6 buçuk 7 de. Gece kırk kere kalkıp su içiyorum, tuvalete giriyorum, telefona bakıyorum.
Kısacası çok mutsuzum hava sıcak olsa niye sıcak, soğuk olsa niye soğuk; dışarı çıksak yoruldum evde otursak sıkıldım modundayım. Çirkinmişim gibi geliyor, siyah saçlıydım saçımı açtırdım onu da sevmedim. Gittim spora yazıldım bakalım ondan ne zaman sıkılacağım. Botoks mu yaptırsam, bir anda il dışı tayin isteyip memlekete mi taşınsam, ülke mi değiştirsem, başka okula mı geçsem bilemedim. Tek bildiğim şu anki hayatımdan memnun değilim, hiç evlenmek isteyen biri değildim ben ne çocuk isterim ne yuvam olsun modundaydım. Her zaman tek yaşamak daha cazipti ama sevdim de evlendim işte. Şu an aynı ailemin evindeki gibi tek başıma odamdayım ama ekstradan elin adamının kirlilerini yıkamak ve dağınıklığını toplamak da bana kaldı. Ayrıca koca evin işleri.
Psikoloğa verecek param yok, tek seans yetecekse belki ama bir kaç seansı götürebilmem mümkün değil. Yakın çevremdeki hastanelerde de hep psikiyatri var baktığım kadarıyla. Durum bu.
