Yaşım 37 .çocuksuzum.Hiç evlenmeyeceksem ,çocuğumun olmuş olmasını, bir tanecik bile olmasını isterdim..Hamile kalmanın zorlaştığı yuurtaların kalitesinin düştüğü yaşlardayım.Bu yaşları çocuksuz veyaçocuk umudu olmadan yalnız geçirmek zormuş...Allah dağına göre kar verirmiş ama ben bu yalnız kalma ve çocuk işinde zorlandım..Yalnızlığı boşverebiliyorum yine de...Eğer yalnız şekilde mennopoza girersem bir oh çekecem ozaman.Şimdi tmm dyecem yapacak birşey yok.....Herşey atlatılır da depresyon illeti olmasa.Ayrılık acıları (severek olunca,eşimden de severek ayrılnıştım)aile iş sorunları eklenince travmalı geçmişin üstüne doğrulamadım pek...Depresyona bulaşmak batırıyor insanı.Şimdi ilacımdan memnunum biraz ..İyi gelişmeler olsa düzelip gidecem ama inadına ters gidiyor..
.Münevvergül de depresyonda. Ona derim ki...İyi bir pskiyatr bul.Güzel bir antidepresan başla...Yaşamını bozacak riskler alma...Olumlu düşünmeyi telkin et..Dua et çok...Ben duada eksiğim ..Maneviyata sarılsam çok iyi olacak halbuki...
Allahım derdi, dileği olanlara kadir isminle deva , depresyon illetine bulaşanlara şafi isminle şifa ver...
