İnanın altın falan hiç düşünmedim. Evliyiz birlikte üstesinden geliriz diye düşündüm. Nafaka, altın muhabbeti yaptılar utanmadan. Bende en sonunda sinirlendim bu kadar çirkinleşiyorlarsa hakkımı alacağım dedim. Vay efendim neden nafaka, tazminat istemişim diye paracı, pulcu ilan edildim. Yapılan gidenler unutuluyor. Hala kendinde hata, kusur görmüyor. Yeni bir sayfa açmış bana kartlarını açmış söz vermiş. Ona güvenmem için fırsat vermemişim ailesine söylemişim. Onca şeyi bana reva görüyor. Yapmak istediği sözleşmenin de geçerliliği yokmuş avukatım söyledi. Doğmamış haktan feragat edilmez geçersiz dedi. Ben kendi gururuma yediremiyorum. Nasıl böyle bir şeyi bana layık görebilir diye. Aileme kadar bunu şart koyabilir. Onu tekrar bırakıp gitmeyim diye kendine mecbur kılmaya çalışıyor. Bırakıp gitsem bile haklarım olmasın derdinde. Sözde ona güvenmem içinmiş. Ona güvendiğimi hissettiği an yırtıp atacakmış. Komik
1.5 aydır ailemin evindeyim. Artık onun eşiyim. Düzelteyim toparlayım ayıp demiyor. Boşanmak mesele değil boşanırız ama hala seviyorum. Sevmekte yeterli değil onunda farkındayım. Bana akıl fikir verin lütfen