merhaba kızlar 4 yıl önce evlendim eşimin ailesi beni hiç kabullenmediler benimle kedinin fareyle oynadığı gibi oynadılar.göndermek için elllerinden geleni artlarına komadılar.ama ben hep sabrettim hep iyi oldum.işin özü çok köyü günler geçirdim ama eşimi sevdiğim için dayandım.her seferinde bana çık git dediler durdum çünkü eşim beni seviyor dedim.taki ramazan bayramına kadar güle oynaya ailemin yanına ziyarete gittik o geri döndü ben 5 gün kaldım ailemin yanında annem hastaydı biraz destek olayım dedim.5 gün sonra hep beraber annemlerle döndük yaşadığım şehre.döndüğüm de bana çok soğuktu ertesi günde hamile olduğumu öğrendim öğrendiğinde dünalar başına yıkıldı resmen.neden sevinmedin dedim ağladım yok yorgunum biraz ondan dedi.sabah duş aldım havluda saçlar var aradım annemler bizde kaldı sen söylenirsin diye söylemedim dedi.yatağı toplayım dedim bir de baktım çarşafta kan var.aradım yemin etti ben bişey yapmadım bilmiyorum diye.annem hasta ben hamileyim belki annesiğil bilinçli yapmıştır dedim sustum.ama hamileliğim boyunca hep kavga hep yartışma düşük riskim oluğunu bile bile hergün ağlattı.annesigil haberi alınca ne aradılar ne sordular.derken bebeğimi kaybettim.kürtajımda da eşim ailesi ağlaya ağlaya öldü.eşimi yine suçlamadım çünkü ben seni seviyorum diye uyutuyordu beni.ama hep kavga gürültü.hep çık git demeye başladı son zamanlarda bende canımdan bezdim çantamı aldım çıktım gittim.ama ona giderken seni sevdim ama sen sevmedin değer vermedin bana allah yolunu açık etsin dedim.ama hep beni seviyor yapamaz bensiz dedim bu arada daha bir ay oldu kürtaj olalı
ve günler geçti ne aradı ne sordu ben ardım açmadı telefonu arkadaşını aradım kına gecesine gitmişler bir gün önce.
ben ne yapıcam beni hep seviyorum diye kandırdı yıllarca düşünsem aklıma bunu yapacağı gelmezdi.
ve günler geçti ne aradı ne sordu ben ardım açmadı telefonu arkadaşını aradım kına gecesine gitmişler bir gün önce.
ben ne yapıcam beni hep seviyorum diye kandırdı yıllarca düşünsem aklıma bunu yapacağı gelmezdi.
