Boşanıyorum pişman olur muyum?

visnelilimonludondurma .!.:

Merhaba, 25 yaşında yaklaşık 4 yıldır evli biriyim. Eşimle severek evlendik kendisiyle aramızda 4 yaş var. Severek yaptığımız evlilikte artık sona geldik ve son 1 senedir düşündüğüm boşanma davasını bu hafta açtım üstelik anlaşmalı olarak. Oda itiraz etmedi... 4 senede çok yıprandım evlenirken hayal ettiğim hicbir seyi bulamadım. Eşim asla sorumluluk sahibi değil. Yani evet işe gidip para kazanıyor eve ekmek getiriyor ama sadece bu kadar. Hicbir şekilde ilgi alaka yok. Tek vasfi bu. Evliliğin ilk yıllarında idda oynamak gibi bir batağa düştü uzun süre bundan kurtulması için uğraştım ailesiyle tartışmak kendi ailemi dahil etmek gibi bir sürü şeyle uğraştım. Bu arada sürekli evliliğe müdahalede bulunan birde kayınvalide var tabiki. Oğlundan asla kopamamış sürekli duygu sömürerek bir seyler yaptıran bir kayinvalide. Eşime benim bir seyler yaptirmam için defalarca söylemem gerekirken annesinin bir sözü yeterli oldu her zaman. Zorda olsa iddadan kurtardık yada öyle olduğunu düşünüyorum ama bu seferde diğer sorumsuzlukları göze batmaya başladı. Tek başına asla bir iş yapamayan adam düşünün tamda öyle biri. Tamam yetiştirilme tarzı diyeyim ama kocaman insansın hiç mi kendini geliştiremezsin? Aynı evin içinde yaşıyoruz birlikte çalışıyoruz aynı yerde üstelik ama kendisi sanki sadece o çalışıyormuş gibi evde hiçbir şeye elini sürmüyor bütün gün işte olmadığı her an evde bilgisayarın başında çocuk gibi oyun oynuyor. Kirlisini kirli sepetine atmaktan yediğini içtiğini toplamaktan aciz bi adam. Düşüncesiz. Hepsini geçiyorum bana karşıda ilgi sıfır. Evet merhametli iyi niyetli biri ama bende güzel söz duymak yada arada kendimi özel hissetmek istiyorum. Son 1 senedir ben söylemeyi bıraktığımdan beri hiçbir şekilde bas basa dışarı çıkıp bir seyler yapmadık çünkü asla teklifte bulunmadı. Bunca sene hep ben zorlamışım. Oturup sohbet edemiyoruz konuşamıyoruz bir şeyler paylaşamıyoruz. Düşününce böyle bir hayat istemiyorum. İlgiye sevgiye anlaşılmaya ihtiyacım var benimde... Bu hafta artık son damla da dolunca bardak davayı açtım oda itiraz etmedi dilekçe yazıldı imzaladı dava tarihi verildi hayırlısı dedi ama şimdi hala aynı evdeyiz ve kendisi sanki hiçbir şey olmamış boşanmayacakmışız gibi konuşmaya devam ediyor benimle. Asla gelip düzelmemiz adına bir konuşma yok. Sanki her şey normalmiş gibi devam ediyor. Bundan sonra düzelmesini de beklemiyorum. Sadece sonrasında pişman olurmuyum? Ailemin bir desteği yok. Çok şükür çalışıyorum iyi bir maaşım ve işim var am yinede ya yapamazsam diyorum. Merhametimden onun içinde üzülüyorum.

Genişletmek için tıkla...

visnelilimonludondurma .!.:

İlgi sevgi saygı görmemekten daha önemli ne olabilirki bir evlilikte?

Genişletmek için tıkla...

Katipyarisi .!.:

Şaka gibi adammış. Gelmiş kuzu kuzu mahkeme salonuna, hiçbir şeye itiraz etmemiş, şok mu olmuş sonra bir de? Daha neler göreceğim.

Genişletmek için tıkla...

yalniz kalpler .!.:

Aynen.. o noktaya gelmeleri zaten adamin lakaytligindan.. kiz epey mucadele etti. bosanlim demis. Adam tamam demis. Gidip anlasmaliya imza vermisler beraber. Ayni evde yasamislar. Hakim direkt bosayinca bildigin soke olmus.. daha gidip gelmeyecek miydik bu is uzamayacak miydi vs demis.. aklinca o surecte kiz vazgecer sanmis. Boyle tiplerin asil niyeti bosanmak istememek kizdan vazgecmemek olsa bile oyle lakaytlar ki, oyle hayati ciddiye almiyorlar ki, harekete gecip efor sarfetmiyorlar bile. Kendiliginden olsun, kadin kendiliginden vazgecer zannediyorlar.

Genişletmek için tıkla...

visnelilimonludondurma .!.:

Merhaba, 25 yaşında yaklaşık 4 yıldır evli biriyim. Eşimle severek evlendik kendisiyle aramızda 4 yaş var. Severek yaptığımız evlilikte artık sona geldik ve son 1 senedir düşündüğüm boşanma davasını bu hafta açtım üstelik anlaşmalı olarak. Oda itiraz etmedi... 4 senede çok yıprandım evlenirken hayal ettiğim hicbir seyi bulamadım. Eşim asla sorumluluk sahibi değil. Yani evet işe gidip para kazanıyor eve ekmek getiriyor ama sadece bu kadar. Hicbir şekilde ilgi alaka yok. Tek vasfi bu. Evliliğin ilk yıllarında idda oynamak gibi bir batağa düştü uzun süre bundan kurtulması için uğraştım ailesiyle tartışmak kendi ailemi dahil etmek gibi bir sürü şeyle uğraştım. Bu arada sürekli evliliğe müdahalede bulunan birde kayınvalide var tabiki. Oğlundan asla kopamamış sürekli duygu sömürerek bir seyler yaptıran bir kayinvalide. Eşime benim bir seyler yaptirmam için defalarca söylemem gerekirken annesinin bir sözü yeterli oldu her zaman. Zorda olsa iddadan kurtardık yada öyle olduğunu düşünüyorum ama bu seferde diğer sorumsuzlukları göze batmaya başladı. Tek başına asla bir iş yapamayan adam düşünün tamda öyle biri. Tamam yetiştirilme tarzı diyeyim ama kocaman insansın hiç mi kendini geliştiremezsin? Aynı evin içinde yaşıyoruz birlikte çalışıyoruz aynı yerde üstelik ama kendisi sanki sadece o çalışıyormuş gibi evde hiçbir şeye elini sürmüyor bütün gün işte olmadığı her an evde bilgisayarın başında çocuk gibi oyun oynuyor. Kirlisini kirli sepetine atmaktan yediğini içtiğini toplamaktan aciz bi adam. Düşüncesiz. Hepsini geçiyorum bana karşıda ilgi sıfır. Evet merhametli iyi niyetli biri ama bende güzel söz duymak yada arada kendimi özel hissetmek istiyorum. Son 1 senedir ben söylemeyi bıraktığımdan beri hiçbir şekilde bas basa dışarı çıkıp bir seyler yapmadık çünkü asla teklifte bulunmadı. Bunca sene hep ben zorlamışım. Oturup sohbet edemiyoruz konuşamıyoruz bir şeyler paylaşamıyoruz. Düşününce böyle bir hayat istemiyorum. İlgiye sevgiye anlaşılmaya ihtiyacım var benimde... Bu hafta artık son damla da dolunca bardak davayı açtım oda itiraz etmedi dilekçe yazıldı imzaladı dava tarihi verildi hayırlısı dedi ama şimdi hala aynı evdeyiz ve kendisi sanki hiçbir şey olmamış boşanmayacakmışız gibi konuşmaya devam ediyor benimle. Asla gelip düzelmemiz adına bir konuşma yok. Sanki her şey normalmiş gibi devam ediyor. Bundan sonra düzelmesini de beklemiyorum. Sadece sonrasında pişman olurmuyum? Ailemin bir desteği yok. Çok şükür çalışıyorum iyi bir maaşım ve işim var am yinede ya yapamazsam diyorum. Merhametimden onun içinde üzülüyorum.

Genişletmek için tıkla...

visnelilimonludondurma .!.:

Merhaba, 25 yaşında yaklaşık 4 yıldır evli biriyim. Eşimle severek evlendik kendisiyle aramızda 4 yaş var. Severek yaptığımız evlilikte artık sona geldik ve son 1 senedir düşündüğüm boşanma davasını bu hafta açtım üstelik anlaşmalı olarak. Oda itiraz etmedi... 4 senede çok yıprandım evlenirken hayal ettiğim hicbir seyi bulamadım. Eşim asla sorumluluk sahibi değil. Yani evet işe gidip para kazanıyor eve ekmek getiriyor ama sadece bu kadar. Hicbir şekilde ilgi alaka yok. Tek vasfi bu. Evliliğin ilk yıllarında idda oynamak gibi bir batağa düştü uzun süre bundan kurtulması için uğraştım ailesiyle tartışmak kendi ailemi dahil etmek gibi bir sürü şeyle uğraştım. Bu arada sürekli evliliğe müdahalede bulunan birde kayınvalide var tabiki. Oğlundan asla kopamamış sürekli duygu sömürerek bir seyler yaptıran bir kayinvalide. Eşime benim bir seyler yaptirmam için defalarca söylemem gerekirken annesinin bir sözü yeterli oldu her zaman. Zorda olsa iddadan kurtardık yada öyle olduğunu düşünüyorum ama bu seferde diğer sorumsuzlukları göze batmaya başladı. Tek başına asla bir iş yapamayan adam düşünün tamda öyle biri. Tamam yetiştirilme tarzı diyeyim ama kocaman insansın hiç mi kendini geliştiremezsin? Aynı evin içinde yaşıyoruz birlikte çalışıyoruz aynı yerde üstelik ama kendisi sanki sadece o çalışıyormuş gibi evde hiçbir şeye elini sürmüyor bütün gün işte olmadığı her an evde bilgisayarın başında çocuk gibi oyun oynuyor. Kirlisini kirli sepetine atmaktan yediğini içtiğini toplamaktan aciz bi adam. Düşüncesiz. Hepsini geçiyorum bana karşıda ilgi sıfır. Evet merhametli iyi niyetli biri ama bende güzel söz duymak yada arada kendimi özel hissetmek istiyorum. Son 1 senedir ben söylemeyi bıraktığımdan beri hiçbir şekilde bas basa dışarı çıkıp bir seyler yapmadık çünkü asla teklifte bulunmadı. Bunca sene hep ben zorlamışım. Oturup sohbet edemiyoruz konuşamıyoruz bir şeyler paylaşamıyoruz. Düşününce böyle bir hayat istemiyorum. İlgiye sevgiye anlaşılmaya ihtiyacım var benimde... Bu hafta artık son damla da dolunca bardak davayı açtım oda itiraz etmedi dilekçe yazıldı imzaladı dava tarihi verildi hayırlısı dedi ama şimdi hala aynı evdeyiz ve kendisi sanki hiçbir şey olmamış boşanmayacakmışız gibi konuşmaya devam ediyor benimle. Asla gelip düzelmemiz adına bir konuşma yok. Sanki her şey normalmiş gibi devam ediyor. Bundan sonra düzelmesini de beklemiyorum. Sadece sonrasında pişman olurmuyum? Ailemin bir desteği yok. Çok şükür çalışıyorum iyi bir maaşım ve işim var am yinede ya yapamazsam diyorum. Merhametimden onun içinde üzülüyorum.

Genişletmek için tıkla...

visnelilimonludondurma .!.:

Merhaba, 25 yaşında yaklaşık 4 yıldır evli biriyim. Eşimle severek evlendik kendisiyle aramızda 4 yaş var. Severek yaptığımız evlilikte artık sona geldik ve son 1 senedir düşündüğüm boşanma davasını bu hafta açtım üstelik anlaşmalı olarak. Oda itiraz etmedi... 4 senede çok yıprandım evlenirken hayal ettiğim hicbir seyi bulamadım. Eşim asla sorumluluk sahibi değil. Yani evet işe gidip para kazanıyor eve ekmek getiriyor ama sadece bu kadar. Hicbir şekilde ilgi alaka yok. Tek vasfi bu. Evliliğin ilk yıllarında idda oynamak gibi bir batağa düştü uzun süre bundan kurtulması için uğraştım ailesiyle tartışmak kendi ailemi dahil etmek gibi bir sürü şeyle uğraştım. Bu arada sürekli evliliğe müdahalede bulunan birde kayınvalide var tabiki. Oğlundan asla kopamamış sürekli duygu sömürerek bir seyler yaptıran bir kayinvalide. Eşime benim bir seyler yaptirmam için defalarca söylemem gerekirken annesinin bir sözü yeterli oldu her zaman. Zorda olsa iddadan kurtardık yada öyle olduğunu düşünüyorum ama bu seferde diğer sorumsuzlukları göze batmaya başladı. Tek başına asla bir iş yapamayan adam düşünün tamda öyle biri. Tamam yetiştirilme tarzı diyeyim ama kocaman insansın hiç mi kendini geliştiremezsin? Aynı evin içinde yaşıyoruz birlikte çalışıyoruz aynı yerde üstelik ama kendisi sanki sadece o çalışıyormuş gibi evde hiçbir şeye elini sürmüyor bütün gün işte olmadığı her an evde bilgisayarın başında çocuk gibi oyun oynuyor. Kirlisini kirli sepetine atmaktan yediğini içtiğini toplamaktan aciz bi adam. Düşüncesiz. Hepsini geçiyorum bana karşıda ilgi sıfır. Evet merhametli iyi niyetli biri ama bende güzel söz duymak yada arada kendimi özel hissetmek istiyorum. Son 1 senedir ben söylemeyi bıraktığımdan beri hiçbir şekilde bas basa dışarı çıkıp bir seyler yapmadık çünkü asla teklifte bulunmadı. Bunca sene hep ben zorlamışım. Oturup sohbet edemiyoruz konuşamıyoruz bir şeyler paylaşamıyoruz. Düşününce böyle bir hayat istemiyorum. İlgiye sevgiye anlaşılmaya ihtiyacım var benimde... Bu hafta artık son damla da dolunca bardak davayı açtım oda itiraz etmedi dilekçe yazıldı imzaladı dava tarihi verildi hayırlısı dedi ama şimdi hala aynı evdeyiz ve kendisi sanki hiçbir şey olmamış boşanmayacakmışız gibi konuşmaya devam ediyor benimle. Asla gelip düzelmemiz adına bir konuşma yok. Sanki her şey normalmiş gibi devam ediyor. Bundan sonra düzelmesini de beklemiyorum. Sadece sonrasında pişman olurmuyum? Ailemin bir desteği yok. Çok şükür çalışıyorum iyi bir maaşım ve işim var am yinede ya yapamazsam diyorum. Merhametimden onun içinde üzülüyorum.

Genişletmek için tıkla...