- 16 Şubat 2009
- 34.820
- 123.226
- 1.123
çok üzücü allahım size ve yavrunuza yardım etsin hakkınızda hayırlısı olur inşallah........
bikaç gün önce baba evine geldim çocuğumla birlikte .. bu kararı verene kadar çok sancılı zamanlar atlattım insan küçük çocuğu olunca hep kurtarılabilir mi diyerek denemeye devam ediyor ama ömürde böyle geçmiyor malesef.. eşim eşi ve çocuğundan önce anne babasını düşünüyor.. problem çözme becerisi yok ailesiyle arada köprü kurmak yerine beni ezmeyi tercih etti hep..3.5 senedir ücra biyerde asosyal herşeyden mahrum bi hayat yaşıyorum ve eşim ailesinin yanına tayin istemiş hemde bana sormadan .. üstelik beni mecbur bırakmaya çalışıyor.. yeteri kadar özveride bulunduğumu düşünüyorum doğum yaptığım güne kadar çalıştım ve mal mülk sahibi olabilmek için eşimi sürekli motive ettim.. evliliğim ve çocuğum için mücadele ettim.. ama bardağın son damlası da geldi.. ablası annesi çocuklarıyla 15 tatilde bana kalmaya geliceklermiş fakat kimse beni arayıp müsait misin ? size gelicez falan demedi malesef beni muhattap almayıp kendilerini ağırlatmak istediler.. amaçları tayin ve taşınma esnasında bana söz hakkı vermemekti.. eşimle konuşmaya çalıştım fakat her zaman ki gibi başarılı olamadık çözüme yanaşmadı ve 4 gündür baba evindeyim.. pazartesi günü dilekçemi veriyorum avukatla görüştüm.. sürecin zor meşakkatli olduğu kesin inş az hasarla biter:26:
insan en yakınıyla bile aynı dilde konuşamazken yüzünü bile göremeyeceği insanlarla dert ortaklığı edebiliyo..bu süreci yaşayan herkes elbette zorlanmıştır sonradan hayatını yoluna koyan mutlu olan arkadaşlar yorumlarınıza ihtiyacım var özellikle çocuklu anneler sizden
Canım bunu içten söylüyosun dimi mücadele etmesi gerekirdi ve etmedi kendimi iyi hissetmeliyim artık değil mi?
Dualarınıza ihtiyacım var güzel günler için güç için ve düze çıkmanın verdiği mutluluğa erişmem için
Bunu annemde sordu ve düşününce eşime hiçbişey hşssetmediğimi farkettim bu soruyu çok uzun zamandırda soruyodum kendimeLütfen bu sorumu yanıtsız bırakmayın...
Peki eşinizi sevmiyormusunuz?
Yada sevip sevmediğinize nasıl kararverebildiniz?
Şu an seni o kadar iyi hissediyorum ki,yaşadıklarını sanki ben de yaşamışım hatta bir süre sonra yaşayacakmışım gibi oldum.Bende 2 çocuk sahibiyim evliliğimde çok sıkıntılarım var canım ailem çok destek oluyor ama ben boşanmaya korkan zavallının biriyim,üstelik çok iyi 3 üniversite mezunu ve çok iyi maaşlı biriyim ama cesaretim yok.Bende boşanma kararı alıp evden terminale çocuklarla herhalde kendi başıma giderdim, eşimde kendin bilirsin boşanalım derdi.Anam babam Ankara da ben tayin tayin geziyorum.Tüm emeklerim bir hiç 13 yıllık evliliğimde geriye acı hatıralarım var o kadar.Eşimden gına geldi ama gel gör ki 33 yaşında iki çocuk sahibiyim ve daha 3 aylık bebeğim var.Eşim hiç kıymet bilmeyen çok aksi biri,şu dünyada cehennemi yaşıyorum,yarınım yok şu an çocuklarımın başında bir baba var o kadar.Eşimden gına geldi ama aptalım,salağım ,bende ona bağımlılık mı var seviyor muyum bilemiyorum ,kopamıyorum,tek başıma yaşamak korkutuyor...öfff çok zor be,boşluktayım..
bikaç gün önce baba evine geldim çocuğumla birlikte .. bu kararı verene kadar çok sancılı zamanlar atlattım insan küçük çocuğu olunca hep kurtarılabilir mi diyerek denemeye devam ediyor ama ömürde böyle geçmiyor malesef.. eşim eşi ve çocuğundan önce anne babasını düşünüyor.. problem çözme becerisi yok ailesiyle arada köprü kurmak yerine beni ezmeyi tercih etti hep..3.5 senedir ücra biyerde asosyal herşeyden mahrum bi hayat yaşıyorum ve eşim ailesinin yanına tayin istemiş hemde bana sormadan .. üstelik beni mecbur bırakmaya çalışıyor.. yeteri kadar özveride bulunduğumu düşünüyorum doğum yaptığım güne kadar çalıştım ve mal mülk sahibi olabilmek için eşimi sürekli motive ettim.. evliliğim ve çocuğum için mücadele ettim.. ama bardağın son damlası da geldi.. ablası annesi çocuklarıyla 15 tatilde bana kalmaya geliceklermiş fakat kimse beni arayıp müsait misin ? size gelicez falan demedi malesef beni muhattap almayıp kendilerini ağırlatmak istediler.. amaçları tayin ve taşınma esnasında bana söz hakkı vermemekti.. eşimle konuşmaya çalıştım fakat her zaman ki gibi başarılı olamadık çözüme yanaşmadı ve 4 gündür baba evindeyim.. pazartesi günü dilekçemi veriyorum avukatla görüştüm.. sürecin zor meşakkatli olduğu kesin inş az hasarla biter:26:
Daha önce bununla ilgili konunuzu okumuştum Allah yardımcınız olsun erkekler sessiz olunca aileler uyanık olup kullanmak isteyince gerçekten evliliklerde şiddetli bi çatırdama başlıyor. Önemli olan eşinizin rolü oturup konuşsaydınız eğer ki bu sorumluluklarını yerine getiremezsen hayatına tek devam ediceksin şeklince belki biraz yola gelme ihtimali yok muydu ?
O kadar çok söyledim ki hatta evi terkettiğim gün bile artık sabrımı taştı : 10 yıl sonra dönüp bakıcam herşey yoluna girmiş olucak nelere üzülmüşüm dicem ama sen 10 sene sonra anne babanı kaybettiğinde yada aklın başına geldiğinde beni geç evladını kaybettiğini anlayacaksın çok geç kalmış olacaksın dedim. Ama yorum bile getirmedi
Bunu annemde sordu ve düşününce eşime hiçbişey hşssetmediğimi farkettim bu soruyu çok uzun zamandırda soruyodum kendime
Sevilmediğimi hissedince farkında olmadan bitmiş sevgim
Demek mutsuz olduğumu hatırlıyosun. Nr kadar zaman oldu halbuki inş geçicek hugo
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?