bikaç gün önce baba evine geldim çocuğumla birlikte .. bu kararı verene kadar çok sancılı zamanlar atlattım insan küçük çocuğu olunca hep kurtarılabilir mi diyerek denemeye devam ediyor ama ömürde böyle geçmiyor malesef.. eşim eşi ve çocuğundan önce anne babasını düşünüyor.. problem çözme becerisi yok ailesiyle arada köprü kurmak yerine beni ezmeyi tercih etti hep..3.5 senedir ücra biyerde asosyal herşeyden mahrum bi hayat yaşıyorum ve eşim ailesinin yanına tayin istemiş hemde bana sormadan .. üstelik beni mecbur bırakmaya çalışıyor.. yeteri kadar özveride bulunduğumu düşünüyorum doğum yaptığım güne kadar çalıştım ve mal mülk sahibi olabilmek için eşimi sürekli motive ettim.. evliliğim ve çocuğum için mücadele ettim.. ama bardağın son damlası da geldi.. ablası annesi çocuklarıyla 15 tatilde bana kalmaya geliceklermiş fakat kimse beni arayıp müsait misin ? size gelicez falan demedi malesef beni muhattap almayıp kendilerini ağırlatmak istediler.. amaçları tayin ve taşınma esnasında bana söz hakkı vermemekti.. eşimle konuşmaya çalıştım fakat her zaman ki gibi başarılı olamadık çözüme yanaşmadı ve 4 gündür baba evindeyim.. pazartesi günü dilekçemi veriyorum avukatla görüştüm.. sürecin zor meşakkatli olduğu kesin inş az hasarla biter:26: