bikaç gün önce baba evine geldim çocuğumla birlikte .. bu kararı verene kadar çok sancılı zamanlar atlattım insan küçük çocuğu olunca hep kurtarılabilir mi diyerek denemeye devam ediyor ama ömürde böyle geçmiyor malesef.. eşim eşi ve çocuğundan önce anne babasını düşünüyor.. problem çözme becerisi yok ailesiyle arada köprü kurmak yerine beni ezmeyi tercih etti hep..3.5 senedir ücra biyerde asosyal herşeyden mahrum bi hayat yaşıyorum ve eşim ailesinin yanına tayin istemiş hemde bana sormadan .. üstelik beni mecbur bırakmaya çalışıyor.. yeteri kadar özveride bulunduğumu düşünüyorum doğum yaptığım güne kadar çalıştım ve mal mülk sahibi olabilmek için eşimi sürekli motive ettim.. evliliğim ve çocuğum için mücadele ettim.. ama bardağın son damlası da geldi.. ablası annesi çocuklarıyla 15 tatilde bana kalmaya geliceklermiş fakat kimse beni arayıp müsait misin ? size gelicez falan demedi malesef beni muhattap almayıp kendilerini ağırlatmak istediler.. amaçları tayin ve taşınma esnasında bana söz hakkı vermemekti.. eşimle konuşmaya çalıştım fakat her zaman ki gibi başarılı olamadık çözüme yanaşmadı ve 4 gündür baba evindeyim.. pazartesi günü dilekçemi veriyorum avukatla görüştüm.. sürecin zor meşakkatli olduğu kesin inş az hasarla biter:26:
keşke sakinleşmem için zaman tanısaydı bana herşey o kadar çirkinleşti ki annem babam çok incindi işittikleri çok üzdü .. bende kendimi değersiz ve önemsiz hissediyorum daha doğrusu eşimin gözündeki değerim netleşti kafamda 26 yaşında üniversite mezunu kadınım bu evliliği bu şartlar altına devam ettirmem benim yaşam hakkıma ve de kişiliğime saygızsızlık olur ama yinede çok üzgünüm
hakkınızda hayırlısını diliyorum bir kadın çocuğu için acaba kurtulur mu diye mücadele ediyor bun da yapmışsınız elinizden geleni yapmışsınız zaman demişsiniz o boşanmaya geçmiş böylesi hayırlısı demek ki
çalışan kendine evladına bakan bir kadınsınız arkanızda aileniz de var evet zor çok zor duygusal olarak zor günleriniz ollacak ama herşey sizin ve bebeğiniz için güzel olacak bana o hissi verdiğiniz açıkcası çocuğunuz elbet eklienecek ama evde olup stresli günler geçirmesindense onu seven annesi anneannesi dedesi ile olması onun için çırpınan insanlarla yaşaması daha güzel olacaktır
Bu kadar guclu ve kararliysan cok saygi duydum sana.ama sunu da eklemeden edemeyecegim erkekler bazen cok embesilce hareket edebiliyor.bu cok saglikli evlilikler icin de gecerli inan buna.konu ailesi olunca taniyamiyorsun.sen yapi olarak guclu birine benziyorsun ailen de arkanda sanirim.o zaman en dogru karari beynin ve yuregin verecektir.elbet zor olacak kolay ne var ki.ama suna inan Allah kimsye tasiyamayacagindan fazlasini yuklemez.surec her nasil gelisirse gelissin allah yardimcin olsun.
evden ayrılacağımı bildiği halde gitme demedi üstelik ailem ankaradaydı biz istanbulda yaşıyoruz bebeğimle otogara kadar gittim bindim.. annem eşimi aramış git karına mani ol konuşun diye cvbı onunda kararını açıklıyor .. kendisi bilir yapıcak bişey yok demiş.. ve babamla malları satalım konuşması yapacak kadar da pişkin.. inş hakkımda hayırlısı budur yavrum hissetmeden düzeçıkarım umarım
kendimi boşanma fikrine farkında olmadan alıştırmışım yada gerçekten çok yıpranmışım ki ağlayamıyorum kızlar.. gece kafamı yastığa koyuyorum ve herşey çok güzel olucak diyorum yavruma sarılıp yatıyorum.. bundan sonrası için tekrar iyi bir işe girip çalışmak istiyorum çocuğum ve kendim için en hayırlısı bu olucak
insan en yakınıyla bile aynı dilde konuşamazken yüzünü bile göremeyeceği insanlarla dert ortaklığı edebiliyo..bu süreci yaşayan herkes elbette zorlanmıştır sonradan hayatını yoluna koyan mutlu olan arkadaşlar yorumlarınıza ihtiyacım var özellikle çocuklu anneler sizden
adınıza çok üzüldüm heleki ortada çocuk varsa daha da zorlaştırıyor boşanma işini fakat, bir evlilik bitmişse de ortada aile denen kurum kalmamışsa yapacak çok da bir şey yok..
sizi zorlayacak olan boşanma süreci birde etrafın lafına sözüne kulak tıkarsanız bu süreyi çabuk atlatırsınız..
sonrası ise yeni bir hayat, yeni başlangıçlar yeni umutlar bebeğinizle birlikte mutlu günler başlar, çok şükür çalışıyorsunuz kimseye muhtaç değilsiniz,
inanın evliliğinizde üzüldüğünüz kadar boşanınca üzülmüyorsunuz heleki hazırsanız boşanmaya çok da etkilemiyor diyebilirim...
Allahım sizin ve yavrunuzu yolunu açık etsin inş.
Sizi kaybettikten sonra yaptığı hatanın farkına varacaktır bundan eminim.
Boşanma fikrine her ne kadar adapte olmuşta olsanız , boşandıktan sonra yarattığı boşluk huzursuzluk verebilir.
Bu süreci yeni atlatmış biri olarak size tavsiyem evde vakit geçirmeyip imkanınız varsa çalışmanız.
Hakkınızda hayırlısı olsun.
bu mesajın üzerine yazmak istedim,ben evden ayrıldığımda 3 yaşındaydı kızım.Yeni başladığım işim dışında hiç bir şeyim yoktu.Sırtımda bir montum bile..Annemin evinde kalacak bir odamız da yoktu..Ama beni üzen kimse de yoktu..Kafamı yastığa huzurla koyabiliyordum.Bir sene kızımı kreşe gönderdim Aldığım maaşın tamamına yakını kreşe gidiyordu..Bir yıl kadar sonra daha iyi bir maaşla yeni bir işe girdim kızım da devletin anaokuluna başlayacak yaşa gelmişti..Evimi tuttum,her şey yolunda...Ve her günüm için allaha şükrediyorum..Huzurla kafamı yastığa koyabilmek her şeyden önemli..Karısı evden giderken böyle bir tavır takınan adamdan ne koca ne de baba olmaz..Kararlı olmalısın ,dönersen bu senin için sadece vakit kaybı olur..Ve ileride keşke o zaman yapsaydım pişmanlığı olur..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?