Sevgi olunca işin içinde cidden geri dönüşüyor bir şekilde.. Sanırım bende ki rahatlıkta tam da dediğiniz gibi kırılmışlık , bitmişlik.. Teşekkürler yorumunuz için..Demekki gerçekten kırılmış ve kafanızda bitirmişsiniz. Bende bazen ayrılmayı düşünüyorum sonra bazı şeyler beni durduruyor, bu iyi yönleri bittiği anda veya tahammül edemeyeceğim bir hatası olursa arkama bile bakmam sanırım. Mantıklı ve doğru olan ayrılmaksa üzülmenin bir anlamı Yok .
Ne mutlu pişman olmamanıza.. Umarım bende aynı duyguları yaşarım:)Evet evet. Hatta bunun için görüştüğüm uzmanlar bile oldu. Herkes aynı değilmiş.
Ben hiç bir olayda dünyanın sonu demiyorum. Demekki sizde öylesiniz. :)
Boşandım iyi yaptım dedim.
Kesinlikle bu şekilde düşünüyorum ve beni tanımayan tarafsız birinden aynı düşünceleri duymak beni mutlu etti, çok teşekkür ederim yorumunuz için :)Demek ki içinizdeki kadın tek başına çocuk büyütecek olgunluğuna erişmiş bir kadın
Bunu sorun etmiyorsunuz kendinize güvendiğiniz için
Dışarıdan bakan insanlara çocuğu babasından ayırmak belki daha kötü bir tablo gibi dururken siz belki çocuğunuzun da bu şekilde daha mutlu olacağını düşünüyorsunuz
Siz bence hislerinize göre hareket ediyorsunuz çocuğunuzu da mutlu edebilmek için önce kendi mutluluğunuzu önemsiyorsunuz
Yıllarca sırf çocuğunuz babasından ayrılmasın diye mutsuz bir evliliğe razı olmak çok mu doğru bir karar bunu sizi barıştırmak isteyenlere sormak lazım
Kavga gürültü içerisinde büyüyen çocuğunuzun yarın karşınıza dikilip keşke boşansaydınız kavga etmenizden bin kat iyiydi demeyeceği ne malum değil mi
Çocuğu bahane edip boşanmamak çok da doğru bir yaklaşım değil
Acıni evliMerhaba Hanımlar,
Eşimle 4 yıllık evliliğimiz sonunda boşanmaya karar verdik, tabi bu durumda aile, eş, dost, akraba vs dahil olup düzeltmeye çalışıyorlar haklı olarak (2,5 yaşında bir kızımız var). Boşanma sebebi olarak net bir şey yok, bir sürü sebeplerimiz var ama sırf kavgalı ayrılmayalım diye detaya girmiyoruz, kimseye de detaylı bir şeyler anlatmıyoruz. Ama nedense insanlar çok fazla sıkıştırıyorlar ve bunu beni rahatsız ediyor, hatta eşimi anlaşmalı ayrılığa ikna etmişken aklını kurcalayacaklar diye de korkuyorum.
Asıl sorunum şu; çok sevdiğim büyüklerimle konuşurken, beni boşanmamaya ikna etmek için ürettikleri (aslında olumlu ve yapıcı) fikirlerin hiçbiri beni etkilemiyor, hiçbir sebep beni boşanma fikrinden alıkoymuyor. "geçmişteki güzel günleri, kızınızla yaşayacağınız güzel günleri düşün" vs vs cümleleri beni şöyle alıp düşüncelere bile sevk etmiyor. O kadar hafif, mutlu ve kararlıyım ki.. Ama neden bu kadar hissedemediğimi, diğer boşanan bir çok kadın gibi oturup ağlayamadığımı anlayamıyorum. Şok mu yaşıyorum, ne yaptığımın farkında mı değilim, yoksa gerçekten uzun zamandır bu duygusal rahatlığı yaşayamamış olduğumdan mı?
Ayrılmış yada bu durumu yaşamış arkadaşlarımdan düşüncelerini bekliyorum, kendimle yüzleşmem lazım sanırım.
Acıni evli
İken yasamıssın bence
Kararı verene kadar canın yanmış ve şimdi acısı gecmıs
Ben de 4 yıl üzerine ayrıldım
Kararı içimde yasayarak netlestiremeden evvel cok mutsuzdum ama ne zaman o kararı verip ailemin evine döndüm ki çok duygusuz oldum eşim ve evliliime karsı
Ben de cok mutlu ayrıldım
Hiç dramatize etmedm olayı
Bosandıktan snr da tek damla gözyası akıtıp eskiye özlem duymadım
Normal yaşadığınız, sevginiz de tahammülünüz de bitmiş. Arkanıza bile bakmayın, hayata bir kez geliyoruz bizi mutsuz edenlerle vakit harcamak için çok kısıtlı bir süremiz var.
Esinizi sirtinizda yuk gibi gormussunuz buyuk ihtimal, o yuk tepenizden inice rahatlama gelmis.
Hayirli olsun, adiniza sevindim
İnşallah musmutlu olursun kızın ile canım
Bence kafanda birirmişsin. Keşke herkes sizin gibi olabilse. Bundan sonraki hayatınızda mutluluklar diliyorum.Merhaba Hanımlar,
Eşimle 4 yıllık evliliğimiz sonunda boşanmaya karar verdik, tabi bu durumda aile, eş, dost, akraba vs dahil olup düzeltmeye çalışıyorlar haklı olarak (2,5 yaşında bir kızımız var). Boşanma sebebi olarak net bir şey yok, bir sürü sebeplerimiz var ama sırf kavgalı ayrılmayalım diye detaya girmiyoruz, kimseye de detaylı bir şeyler anlatmıyoruz. Ama nedense insanlar çok fazla sıkıştırıyorlar ve bunu beni rahatsız ediyor, hatta eşimi anlaşmalı ayrılığa ikna etmişken aklını kurcalayacaklar diye de korkuyorum.
Asıl sorunum şu; çok sevdiğim büyüklerimle konuşurken, beni boşanmamaya ikna etmek için ürettikleri (aslında olumlu ve yapıcı) fikirlerin hiçbiri beni etkilemiyor, hiçbir sebep beni boşanma fikrinden alıkoymuyor. "geçmişteki güzel günleri, kızınızla yaşayacağınız güzel günleri düşün" vs vs cümleleri beni şöyle alıp düşüncelere bile sevk etmiyor. O kadar hafif, mutlu ve kararlıyım ki.. Ama neden bu kadar hissedemediğimi, diğer boşanan bir çok kadın gibi oturup ağlayamadığımı anlayamıyorum. Şok mu yaşıyorum, ne yaptığımın farkında mı değilim, yoksa gerçekten uzun zamandır bu duygusal rahatlığı yaşayamamış olduğumdan mı?
Ayrılmış yada bu durumu yaşamış arkadaşlarımdan düşüncelerini bekliyorum, kendimle yüzleşmem lazım sanırım.
Ahh maalesef evlenirken kimse karışmaz da, kendi hayatını kendin kuracağın zaman el yabancısının eli bile değmeye çalışır hayatına.. Kırmadan, küsmeden ayrılmayı başarabiliriz umarım.. Sizin de sorun çözümsüz mü?valla bende düşünmüyor değilim özellikle 2 gündür .çocuğum için katlanmak yerine çocuğumun iyiliği için ayrılmak en iyisi,ben aileleri de karıştırtmam bu durumda çünkü kendim isteyerek evlenedim kimse yoktu yanımda ayrılırkende kimse olmasın @DilaBg
Ahh maalesef evlenirken kimse karışmaz da, kendi hayatını kendin kuracağın zaman el yabancısının eli bile değmeye çalışır hayatına.. Kırmadan, küsmeden ayrılmayı başarabiliriz umarım.. Sizin de sorun çözümsüz mü?
Sebebini tam yazmadığınız için yorum yapmak oldukça güç.
Bazen insanlar sevip evlendikleri kişinin aslında ruh eşi olmadığını anlıyor ve nu bir süre sonra yalnızlıkla birlikte boşanmaya doğru götürüyor evliliği.
Ama öte yandan burada bir konu açılmıştı boşandığı için pişman olan bir kadın tekrar evlenmek istiyordu eşiyle, konunun sonu ne oldu bilmiyorum. Konu sahibinin o zamanki hissettiğiyle aynı gibi geldi yazdıklarınız.
Psikologla görüşseniz? Bu süreçte siz kendinizi iyi hissetseniz de danışmakta fayda var bence.
Kesinlikle ruh eşim değil bundan %54656716764344 kere eminim. Ben en son psikologla görüştüğümde bana "sizin yaşam anlayışınız türk toplumu algısına uygun değil" demişti:))))))) adam haklıydı, kimsenin kimseye saygısının kalmadığı bir toplumda beklentilerimin herkesin birbirine hayat görüşünde saygılı olmasını istemek avrupai kaçıyor. Açıkçası psikologlarla da işi çözemedim.Sebebini tam yazmadığınız için yorum yapmak oldukça güç.
Bazen insanlar sevip evlendikleri kişinin aslında ruh eşi olmadığını anlıyor ve nu bir süre sonra yalnızlıkla birlikte boşanmaya doğru götürüyor evliliği.
Ama öte yandan burada bir konu açılmıştı boşandığı için pişman olan bir kadın tekrar evlenmek istiyordu eşiyle, konunun sonu ne oldu bilmiyorum. Konu sahibinin o zamanki hissettiğiyle aynı gibi geldi yazdıklarınız.
Psikologla görüşseniz? Bu süreçte siz kendinizi iyi hissetseniz de danışmakta fayda var bence.
Bu da sebeplerim arasındaydı, çünkü bir insan işsiz kalabilir bu anlaşılabilir, şansı yoktur, nasibi bağlanmıştır vs vs ama ben hayatım boyunca taşı sıktım suyunu çıkardım tabiri caizse, çalışacak adama iş çok der, buna inanırım.Bana göre bir erkeğin sağlık problemi yoksa 1,5 yıl işsiz kalma gibi bi lüksü yok. Sırtını size yaslamış. Bir kadını en irrite edecek şeylerden biride sömürülmektir yalan yok şimdi. Bence saygınızı kaybetmekte haklısınız, dolayısıyla boşanma kararınızda da. Mutluluklar diliyorum.
Eski konularınıza baktım. Eşiniz eskort arayan bir tipmiş zaten. Böylen bir adamdan Ayrılırken hiçbir şey hissetmemeniz normal bence de. Bundan sonrası umarım cok güzel gider.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?