- 14 Ağustos 2017
- 6
- 1
- 1
- 39
- Konu Sahibi diskapinin_dismandali
- #1
Herkese merhaba;
Boşanalı 6 ay evleri ayıralı yaklaşık bir yıl oluyor. 3 yaşındaki kızımla beraber ailemle birlikte yaşıyorum. Fakat çok sıkıntı yaşıyorum. Benden iki yaş küçük bekar kız kardeşim annem ve babamla aynı evdeyiz.
Geldiğimden beri iş arıyorum ama bir türlü denk gelmedi diyeyim. Birkaç tanesine kabul edildim fakat ne yazıkki ailem olur vermedi.
Evde oturmam onlara batıyor inanınki onlardan özel ihtiyaçlarım için para istediğim çok nadirdir nafakayla idare etmeye çalışıyorum ki çok az bir para alıyorum.
Çalışmadığım için bütün gün kızımla birlikteyim kızım zor bir çocuk bazen bunalıyorum ama bu evde bunalmakta yasak sen doğurdun doğurmasaydın tarzı lafı yapıştırıveriyorlar hemen.
Kimse kızımla ilgilenmek istemiyor mecbur değiller zaten fakat arada bende eşimle dostumla dışarı çıkıp bir hava almak ihtiyacı duyuyorum içimi dökmek dertleşmek benimde hakkım diye düşünüyorum. Kızımla gitmek benim için daha yorucu oluyor arada tek başıma gitmek istiyorum kızına kimse bakmadığı için bende kızımın erken uyuduğu zamanlar anca tek başıma dışarı çıkabiliyorum. Bu da onları rahatsız ediyor sanırım.
Ve bana kızdıkları zaman sürekli biz sana evimizi açtık ana fikirli kırıcı konuşmalar yapıyorlar. Annem bir keresinde bu tarz bir yazı yazmış altına da not olarak çocuğunu da alır gidersin diye eklemiş ve buzdolabına asmış.
Kardeşim deseniz tabiri caizse tam bir terbiyesiz parasıyla sürekli beni ezmeye çalışan biri diyeyim en basitinden.
Babam derseniz sürekli hatalarıma ve başarısızlıklarıma yoğunlaşmış hiç susmayan her şeye karışan bana kendi öz kızına iftira atabilecek kadar tuhaf bir insan.
Arkadaşlar benim asıl derdim bu evden gitmek şimdi işe gir diyeceksiniz zaten çok istiyorum fakat aldığım ücret benim ayrı bir eve çıkmama yeterli değil. Yine mecburum. Kazandığım paranın tümünüde aileme vericem zaten. Kardeşim eve para vermez babamın verdiği meblağ çok az olmasına rağmen eve para harcamasını sevmez genelde tek başına gezer yer içer.
Annem çeviriyor evi ben çalışınca tek başıma ben üstlenicem. Bana karşı böyle olmasalardı hiç gocunmazdım. Ama böyleyken düşüncesi bile beni rahatsız ediyor. Tekrar evlensem bile geç evlenirim diye düşünüyordum ama artık ne kadar çabuk o kadar iyi diye düşünür oldum. Başka bir çarem var mı?
Boşanalı 6 ay evleri ayıralı yaklaşık bir yıl oluyor. 3 yaşındaki kızımla beraber ailemle birlikte yaşıyorum. Fakat çok sıkıntı yaşıyorum. Benden iki yaş küçük bekar kız kardeşim annem ve babamla aynı evdeyiz.
Geldiğimden beri iş arıyorum ama bir türlü denk gelmedi diyeyim. Birkaç tanesine kabul edildim fakat ne yazıkki ailem olur vermedi.
Evde oturmam onlara batıyor inanınki onlardan özel ihtiyaçlarım için para istediğim çok nadirdir nafakayla idare etmeye çalışıyorum ki çok az bir para alıyorum.
Çalışmadığım için bütün gün kızımla birlikteyim kızım zor bir çocuk bazen bunalıyorum ama bu evde bunalmakta yasak sen doğurdun doğurmasaydın tarzı lafı yapıştırıveriyorlar hemen.
Kimse kızımla ilgilenmek istemiyor mecbur değiller zaten fakat arada bende eşimle dostumla dışarı çıkıp bir hava almak ihtiyacı duyuyorum içimi dökmek dertleşmek benimde hakkım diye düşünüyorum. Kızımla gitmek benim için daha yorucu oluyor arada tek başıma gitmek istiyorum kızına kimse bakmadığı için bende kızımın erken uyuduğu zamanlar anca tek başıma dışarı çıkabiliyorum. Bu da onları rahatsız ediyor sanırım.
Ve bana kızdıkları zaman sürekli biz sana evimizi açtık ana fikirli kırıcı konuşmalar yapıyorlar. Annem bir keresinde bu tarz bir yazı yazmış altına da not olarak çocuğunu da alır gidersin diye eklemiş ve buzdolabına asmış.
Kardeşim deseniz tabiri caizse tam bir terbiyesiz parasıyla sürekli beni ezmeye çalışan biri diyeyim en basitinden.
Babam derseniz sürekli hatalarıma ve başarısızlıklarıma yoğunlaşmış hiç susmayan her şeye karışan bana kendi öz kızına iftira atabilecek kadar tuhaf bir insan.
Arkadaşlar benim asıl derdim bu evden gitmek şimdi işe gir diyeceksiniz zaten çok istiyorum fakat aldığım ücret benim ayrı bir eve çıkmama yeterli değil. Yine mecburum. Kazandığım paranın tümünüde aileme vericem zaten. Kardeşim eve para vermez babamın verdiği meblağ çok az olmasına rağmen eve para harcamasını sevmez genelde tek başına gezer yer içer.
Annem çeviriyor evi ben çalışınca tek başıma ben üstlenicem. Bana karşı böyle olmasalardı hiç gocunmazdım. Ama böyleyken düşüncesi bile beni rahatsız ediyor. Tekrar evlensem bile geç evlenirim diye düşünüyordum ama artık ne kadar çabuk o kadar iyi diye düşünür oldum. Başka bir çarem var mı?
