- 16 Nisan 2008
- 5.471
- 14.827
- 773
- Konu Sahibi Su_perisiiii
-
- #41
E bu adamin nesini özlüyorsunuz?Ailesiyle önemli günlerde eşimi yalnız bırakmamak için görüşüyordum. Sorun aslında o da değildi, bana sürekli annesiyle yaşadığım sorunlar yüzünden kinlendi.
Öfkenizi diri tutarak bir şeyler yapmaya kalkışmayın. öfkenizi geçtiği zaman tekrar mantığınız devreye girer daha beter boşluğa düşersiniz. Oturun mantıklı düşünün gerçekten bu evliliğin bitmesini istiyor musunuz yada evliliğiniz deki sorunlar halledilemeyecek kadar büyük sorunlar mı? bir düşünün derim. Eğer çözebileceğiniz sorunlar ise eşiniz barışmaya yönelik bir adım atarsa eşiniz için değil kendiniz için şans verin.Şimdiye kadar zaten hep bana ve oğlumuza yaşattıklarını aklıma getirdim ve öfkem diriydi hep. Son günlerde ama yine bir boşluğa düştüm ara ara hep oluyor.
Yok hayır şans verme olayı benim için kapandı. Ben sadece neden böyle hissediyorum diye kendime kızıyorum.Öfkenizi diri tutarak bir şeyler yapmaya kalkışmayın. öfkenizi geçtiği zaman tekrar mantığınız devreye girer daha beter boşluğa düşersiniz. Oturun mantıklı düşünün gerçekten bu evliliğin bitmesini istiyor musunuz yada evliliğiniz deki sorunlar halledilemeyecek kadar büyük sorunlar mı? bir düşünün derim. Eğer çözebileceğiniz sorunlar ise eşiniz barışmaya yönelik bir adım atarsa eşiniz için değil kendiniz için şans verin.
Haklısınız alışkanlıklar kolay bırakılmıyor demekki. Kendi kendime atlatıyorum zannediyordum şimdiye kadar ama belki bir destek alsam iyi gelecek.Ben de boşandıktan sonraki ilk iki ay çok ofkeliydim hiç uzulmedim ama sonraları verdiğim emeklere üzüldüm, tıpkı sizinki gibi kayınvalidenin sevinmesine üzüldüm, böyle bir evliliği ve böyle bir sonucu haketmedigimi düşünüp üzüldüm. Bence bu bir süreç, birseylerle meşgul olunca aklıma gelmiyor, bazen şükrediyorum kurtuldum asıl onlar benim gibi birini kaybettikleri için uzulsunler diyorum. Kafa gelip gidiyor ama zamanla bitecek. Sanki birinin ölümü gibi. Ölen kişinin de hep iyi yanlarını hatırlarız ya onun gibi... Alışkanlıklar kolay bırakılmıyor maalesef. Belki ilerde daha iyi biri karşınıza çıkacak kim bilir...
O özlem değil hormonel istektir çünkü bunu diyip eşinizi kotulediniz mutlu olmayacağınızi biliyorsunuz yeni devam etmeniz çok saçmaAyrılalı baya oldu ama daha boşanmadık. Aslında boşanmak istiyorum çünkü en mantıklısı bu ama son günlerde onu yine özlediğimi fark ediyorum. Geri dönsem biliyorum yine hiç bir değişim olmayacak ve kavga dövüş yeniden başlayacak. Zaten öyle bir adımda atmam ama neden hala özlüyorum anlam veremiyorum. Nasıl kurtulurum bu hislerden? Destek alsam işe yarar mı acaba?
Zaten devam etme gibi bir niyetim yok sadece ne hissettiğimide anlayamıyorum.O özlem değil hormonel istektir çünkü bunu diyip eşinizi kotulediniz mutlu olmayacağınızi biliyorsunuz yeni devam etmeniz çok saçma
İyi geldimi terapi size? Kendim hallediyorum diye düşünüyordum ana galiba bir desteğe ihtiyacım var benimde.Terapist bana demişti ki onu değil yaşanmışlıkları özlüyorsun. Doğru da dedi onun neyini özleyecektim peh.
Evimi düzenimi aile olmamızı gezmeyi falan özlemiştim. Çocuklarım büyüsün hepsini inş tekrardan yaşayacağız evlatlarımla
Ben bu saaten sonra ne yapabilirim ki? Değişmesi için çok konuştum terapiye gidelim dedim ama hepsini reddetti. Altı yıl evli kaldım ama sadece ilk yılı gerçekten mutluyduk gerisi tamamen çöp oldu.Konu sadece anneci olması ise bence bu durumdan dolayı evliliğinizi yıkmayın.
Tabi iyi geldi. Param olsa daha devam ettirirdim.İyi geldimi terapi size? Kendim hallediyorum diye düşünüyordum ana galiba bir desteğe ihtiyacım var benimde.
Her boşanan insan bu aşamadan geçiyor. Biraz sabredip tamamen unutacaksınız yapacak başka bir şey yokAyrılalı baya oldu ama daha boşanmadık. Aslında boşanmak istiyorum çünkü en mantıklısı bu ama son günlerde onu yine özlediğimi fark ediyorum. Geri dönsem biliyorum yine hiç bir değişim olmayacak ve kavga dövüş yeniden başlayacak. Zaten öyle bir adımda atmam ama neden hala özlüyorum anlam veremiyorum. Nasıl kurtulurum bu hislerden? Destek alsam işe yarar mı acaba?
Tabi iyi geldi. Param olsa daha devam ettirirdim.
Bir de hayat şartları var. Mesela çocuk yoksa çalışıyorsan daha kolay toparlarsın gibi.
Benim 2 çocuğum var Allah ömür versin biri 11 aylık diğeri 8 yaştı ayrıldığımda
Haklısınız. Kararımdan vazgeçmem çünkü biliyorum yine yürümeyeceğini. Oğlum şimdi daha küçük ama ben yeniden birleşirsem çocuğun aklı yetmeye başlayacak ve yeniden bir ayrılığı bu defa daha zor atlatabilir.Büyük ihtimal bir boşluğa düştüğünüz icin boyle hissediyorsunuz. Coook normal. Anilarinizi ve yasanmisliklari ozluyorsunuz, ama lutfen kendinizi kandirmayin size yasattigi o kotu anlari duygulari da hatirlayin. Herkes iyi zaman gecirmistir eski eşi, sevgilisi ile. Önemli olan o kötü huylari ne kadar kötü? Siz bence fikrinizden vazgecmeyjn Zamanla bu ozlem de azalip gidicek elbet. Gerekirse terapi alin. Yeni hobiler edinin.
aliskanlik... olabilirYa ne o zaman
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?