Merhaba,
2.5 yıllık evliyim, 1.5 yaşında bir kızım var.
Severek evlendik eşimle, çok da kısa bir sürede evlendik. Tanıştık 3 ay sonra evlenme teklifi, 2 ay sonra nişan ve 6 ay sonra evlilik.
Asla tanıdığım gibi birisi değildi evlendiğim adam. Klişe anlatımlar yapmak istemem ama erkekler söz konusu olduğunda çoğu kadının yaşadığı şey aynı, klişe olmaya iten sebep başlı başına erkek oluşları.
Kendi ayakları üzerinde duran bir kadın oldum hep, üniversiteden mezun oldum olalı çalışır kendi paramı kazanırım. Bekarken bir fatura dahi ödemezdim babamın evinde ki o da öde demezdi zaten. Tek çocuğum nasıl büyüdüğü tahmin etmek zor da olmamalı. Gönlümce alışveriş yapıp gönlümde harcar ve gezerdim. Şu an cebimde 200 Tl dahi yok. Evlendim, gebeliğim dolayısıyla işimden ayrılmak zorunda kaldım. Çocuk doğdu, büyüdü vs. Sonrasında çok sancılı bir iş arama dönemi geçirdim. Kızım 1 yaşına girdiğinde kurumsal bir firmadan teklif aldım 6 aydır da çalışıyorum günümüz şartlarına göre çok güzel imkanları olan bir firma çok memnunum işimden.
Asıl konuya gelecek olursak; bitmek bilemeyen kavgalar, ağıza alınmayacak hakaret ve küfürler, azı çoğu olmaz ama işin artık ''az da olsa'' şiddete dönmesi. Bu kavgalar kızımın gözü önünde yaşanıyor çok inatçı ve hırçın bir çocuğa dönüştü oysa ki çok uysal bir bebeklik geçirmişti.
Annem babam gel bitir diyor özellikle de babam. Benimde içimde koptu bir şeyler yalan yok. Ama cesaret edemiyorum, psikolojik destek alıyorum.
Eşim demek bile istemiyorum o yüzden çocuğumun babasını maddi ve manevi yük gibi hissediyorum.
Yeni üye oldum burada işler nasıl ilerliyor bilmiyorum ama umarım yol gösteren ışık olan insanlar olur..
Tekrardan merhaba...
Edit;bu yazıyı yazdığım akşam bu konuyu enine boyuna konuştuk şaşırtıcıdır ki sakin kalabildi ve her erkek gibi klasik ''şehri terkedeceğim'' dedi. Kızını da görmek istemiyormuş açıklaması da ''dayanamam'' oldu. şu an annemin ameliyatı başarılı geçti biraz onun toplanmasını beklemek zorundayım, maddi olarak beni yoğun bir borca soktuğu için onun ödemesini yapacak. kendisi salonda yattı ve her orda yatacakmış sevinirim dedim. 2 aya kadar biter bu iş diye konuştu. hiç istemezdim ama maalesef kendisini tanıyorum ölse yatağını bırakmazdı onda da bir şeylerin bittiğini görmek ve hissetmek bana iyi geld,. umarım değişmez düşünceleri çünkü boşanabilmek de bir başarı.
